เสี่ยงกับฉันมั๊ย!?

ตอนที่3 POPPY&FANG
ผมปรือตาอย่างงัวเงียรู้สึกมีกลิ่นหอมๆมาเตะจมูกน่ะซิเอทำไมหมอน
หอมจังนิ่มด้วยน๊า
ฟาง:อ้าวตื่นแล้วเหรอคะ^^
ผทพึ่งรู้สึกตัวว่าฟางเอาหัวผมให้นอนตักน่าดีใจจังแหะ><ไม่เหมือ
นยัยแก้วติ๊งต๊องนั้น- -*ชอบทำให้ตกใจเรื่อยเลยไม่หวานเหมือนฟาง
ที่รักของฉันเลย><(เฮ๊ยเขาบอกที่ไหนฟะว่าเป็นของแกอ่ะ- -*)
ป๊อปปี้:ผมขอโทษนะครับผมไม่ได้ตั้งใจนอนตักคุณฟางขอโทษจริงๆ
ครับU_U
ฟาง:ไม่เป็นไรหรอกคะฟางทำกับข้าวเสร็จรีบกินซะเถอะคะฟางเอาหัว
คุณมานุ่นตักฟางเองเห็นไม่สบาย^^
ฟางหันมายิ้มให้ผมก่อนจะเดินนำพาผมไปห้องครัว
ป๊อปปี้:คุณฟางนี่ใจดีจัง^^
ผมบอกแล้วมองหน้าฟางแล้วยิ้มๆ
ฟาง:ไม่เสมอไปหรอกคะ^^
ฟางยิ้มแหย่ๆผม
ป๊อปปี้:หรอครับผมคิดว่าคุณฟางใจดีที๊สู๊ดเล๊ย>O<
โป๊ก!!
ป๊อปปี้:คุณฟางอ่ะ!!ตีผมทำไมT^T
ฟาง:ก็ป๊อปปี้ส่งเสียงนะคะเดี๋ยวเจ้าทิมตื่นแล้วเดี๋ยวจะกวนพวกเรากิน
ข้าวนะคะเงียบๆหน่อยซิคะ^^
ป๊อปปี้:คร๊าบบบบบT^T
ผมตอบพลางตักข้าวเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย
ฟาง:อร่อยไหมคะ??
ฟางยื่นหน้าถามผมใกล้เกินแล้วนะ!!โอ๊ยไอ้เวรป๊อปปี้เอ๊ยแกคิดจะกิน
คุณฟางเขาไงวะ- -*
ป๊อปปี้:-//-อร่อยมาๆครับ!!
ผมตอบอย่างเร็ว
ฟาง:ฟางกำลังลองฝึกน่ะคะอยากเปิดร้านอาหารสักครั้ง^^
ฟางพูดแล้วยิ้มให้ผม
ป๊อปปี้:คุณฟางชอบทำอาหารหรอครับ??
ฟาง:ก็ไม่เชิงชอบหรอกคะเพียงแต่ครอบครัวฉันน่ะชอบแต่เคยทำล้ม
มาแล้วครั้งนึงฉันเลยคิดจะสานต่อจากครอบครัวน่ะคะ
ผมมองฟางที่มีสายตาเหม่อลอยแววตานั้นทอแสงสีน้ำตาลเศร้าโศก
ป๊อปปี้:แล้วพ่อแม่ของฟางละครับอยู่ไหน??
ฟาง:อ๋อเขาไปอยู่บนฟ้าแล้วละคะ^^
ฟางยิ้มให้ผมแบบเศร้าๆรอยยิ้มนั้นหวานก็จริงดวงตาใสซื่อนั้นบอกได้
ชัดว่าคิดอะไร
ป๊อปปี้:ผมขอโทษนะครับ....
ผมบอกเสีงแผ่วเบา
ฟาง:อย่าคิดมากซิคะ^^
ฟางพูดแล้วขยี้หัวผมก่อนจะเดินเก็บจานเพื่อจะล้างจาน
ป๊อปปี้:ให้ผมช่วยไหมครับ??
ฟาง:ไม่เป็นไรหรอกคะ^^ไปนอนพักเถอะคะเหนื่อยมาทั้งวันเลยไม่
ใช่เหรอคะ
ป๊อปปี้:ไม่เอาหรอกครับให้ผมช่วยเถอะนะๆ
ฟาง:ก็ได้คะ^^
ผมช่วยฟางล้างจาน
โป๊ก!!
ป๊อปปี้:ผมทำอะไรผิดละครับเนี้ย!!
ผมหันไปบอกฟางแบบงงๆว่าเราทำอะไรผิดวะ- -*
ฟาง:ใครให้บีบยาล้างจานแบบนั้นคะเดี๋ยวเปลืองน้ำยานะมานี่เลย
เดี๋ยวฟางสอน
ป๊อปปี้:ครับ!!
ระหว่างนั้นผมกับฟางก็สบตากันใบหน้าเริ่มใกล้กันแต่จนปากสัมผัสกัน
ผมมองจูบอันแสนหวานยาวนานให้กับฟาง......