เสี่ยงกับฉันมั๊ย!?

ตอนที่3 POPPY&FANG

ผมปรือตาอย่างงัวเงียรู้สึกมีกลิ่นหอมๆมาเตะจมูกน่ะซิเอทำไมหมอน

หอมจังนิ่มด้วยน๊า

ฟาง:อ้าวตื่นแล้วเหรอคะ^^

ผทพึ่งรู้สึกตัวว่าฟางเอาหัวผมให้นอนตักน่าดีใจจังแหะ><ไม่เหมือ

นยัยแก้วติ๊งต๊องนั้น- -*ชอบทำให้ตกใจเรื่อยเลยไม่หวานเหมือนฟาง

ที่รักของฉันเลย><(เฮ๊ยเขาบอกที่ไหนฟะว่าเป็นของแกอ่ะ- -*)

ป๊อปปี้:ผมขอโทษนะครับผมไม่ได้ตั้งใจนอนตักคุณฟางขอโทษจริงๆ

ครับU_U

ฟาง:ไม่เป็นไรหรอกคะฟางทำกับข้าวเสร็จรีบกินซะเถอะคะฟางเอาหัว

คุณมานุ่นตักฟางเองเห็นไม่สบาย^^

ฟางหันมายิ้มให้ผมก่อนจะเดินนำพาผมไปห้องครัว

ป๊อปปี้:คุณฟางนี่ใจดีจัง^^

ผมบอกแล้วมองหน้าฟางแล้วยิ้มๆ

ฟาง:ไม่เสมอไปหรอกคะ^^

ฟางยิ้มแหย่ๆผม

ป๊อปปี้:หรอครับผมคิดว่าคุณฟางใจดีที๊สู๊ดเล๊ย>O<

โป๊ก!!

ป๊อปปี้:คุณฟางอ่ะ!!ตีผมทำไมT^T

ฟาง:ก็ป๊อปปี้ส่งเสียงนะคะเดี๋ยวเจ้าทิมตื่นแล้วเดี๋ยวจะกวนพวกเรากิน

ข้าวนะคะเงียบๆหน่อยซิคะ^^

ป๊อปปี้:คร๊าบบบบบT^T

ผมตอบพลางตักข้าวเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย

ฟาง:อร่อยไหมคะ??

ฟางยื่นหน้าถามผมใกล้เกินแล้วนะ!!โอ๊ยไอ้เวรป๊อปปี้เอ๊ยแกคิดจะกิน

คุณฟางเขาไงวะ- -*

ป๊อปปี้:-//-อร่อยมาๆครับ!!

ผมตอบอย่างเร็ว

ฟาง:ฟางกำลังลองฝึกน่ะคะอยากเปิดร้านอาหารสักครั้ง^^

ฟางพูดแล้วยิ้มให้ผม

ป๊อปปี้:คุณฟางชอบทำอาหารหรอครับ??

ฟาง:ก็ไม่เชิงชอบหรอกคะเพียงแต่ครอบครัวฉันน่ะชอบแต่เคยทำล้ม

มาแล้วครั้งนึงฉันเลยคิดจะสานต่อจากครอบครัวน่ะคะ

ผมมองฟางที่มีสายตาเหม่อลอยแววตานั้นทอแสงสีน้ำตาลเศร้าโศก

ป๊อปปี้:แล้วพ่อแม่ของฟางละครับอยู่ไหน??

ฟาง:อ๋อเขาไปอยู่บนฟ้าแล้วละคะ^^

ฟางยิ้มให้ผมแบบเศร้าๆรอยยิ้มนั้นหวานก็จริงดวงตาใสซื่อนั้นบอกได้

ชัดว่าคิดอะไร

ป๊อปปี้:ผมขอโทษนะครับ....

ผมบอกเสีงแผ่วเบา

ฟาง:อย่าคิดมากซิคะ^^

ฟางพูดแล้วขยี้หัวผมก่อนจะเดินเก็บจานเพื่อจะล้างจาน

ป๊อปปี้:ให้ผมช่วยไหมครับ??

ฟาง:ไม่เป็นไรหรอกคะ^^ไปนอนพักเถอะคะเหนื่อยมาทั้งวันเลยไม่

ใช่เหรอคะ

ป๊อปปี้:ไม่เอาหรอกครับให้ผมช่วยเถอะนะๆ

ฟาง:ก็ได้คะ^^

ผมช่วยฟางล้างจาน

โป๊ก!!

ป๊อปปี้:ผมทำอะไรผิดละครับเนี้ย!!

ผมหันไปบอกฟางแบบงงๆว่าเราทำอะไรผิดวะ- -*

ฟาง:ใครให้บีบยาล้างจานแบบนั้นคะเดี๋ยวเปลืองน้ำยานะมานี่เลย

เดี๋ยวฟางสอน

ป๊อปปี้:ครับ!!

ระหว่างนั้นผมกับฟางก็สบตากันใบหน้าเริ่มใกล้กันแต่จนปากสัมผัสกัน

ผมมองจูบอันแสนหวานยาวนานให้กับฟาง......