รักเธอ..ตลอดไป

~ ~ รักเธอ..ตลอดไป ~
ตอนที่ 2
 
“จะอายทำไมก็คนมันรักกันอ่ะ เนอะที่รัก  จุ๊บ ~ ”  พูดกับเขื่อนแต่ก็มิวายหันกลับมาหอมแก้มแฟนสาว
“ บ้า!”  แก้วพูดด้วยใบหน้าที่แดงขึ้นนิดๆ
.
.
"งั้นฉันไม่รบกวนเวลาสวีทของแกแล้วไอ้โทโมะไปพวกเราไปหาข้าวกินดีกว่า" ป็อปปี้พูดขึ้นแล้วเดินไปจับมือแฟนสาวทที่ชื่อฟาง
"เพราะที่รักคงจะหิวข้าวมากแล้วใช่ไหมคับ" ประโยคแรกที่พูดกับเพื่อนๆเสร็จประโยคหลังก็หันกลับมาพูดกับแฟนสาวของตัวเอง
"รีบไปเลยไปนายป็อป ยัยฟางแกรีบพาพ่อหมีแกไปกินข้าวเลยอย่ามาสวีทแถวนี้"แก้วหันไปบอกเพื่อนสาว
"ทำไมยัยแก้วกลัวไอ้โทโมะมันไม่หวานเท่าฉันหรือไง  ไม่ต้องกลัวหรอกเพราะไอ้โทโมะมันชอบเซี้ยวๆอยู่" ป็อปปี้เอ่ยแซวแก้ว
"พวกแกรีบไปเลยไป" โทโมะเอ่ยไล่
.
.
หลังจากที่เพื่อนๆไปกันแล้วทำให้เหลืออยู่แค่โทโมะกับแก้วเท่านั้น
"แก้ว รู้ไหมว่าโทโมะคิดถึงแก้วมากๆเลย" หลังจากที่เพื่อนๆไปแล้วโทโมะก็ดึงคนตัวเล็กให้มานั่งบนตักของตัวเองแล้วรีบอดอ้อนทันที
"หืม คิดถึงทำไมเมื่อเช้าเราก็เจอกันนะ" แก้วหันกลับไปมองโทโมะด้วยความสงสัย
"โห่!! ที่รักอ่ะไม่คิดถึงโทโมะเลยหรอ ถึงเมื่อเช้าเราจะเจอกันแต่หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้เจอกันตั้งหลายชั่วโมงเลยนะ" โทโมะบ่นพร้อมกับทำหน้างอลๆ
 
ทำหน้าแบบนั้นคิดว่าน่ารักหรอ  แต่ก็น่ารักจิงๆนั้นแหละ  = =
 
"คิดถึงสิแก้วก็คิดถึงโทโมะอย่างอลเลยนะเดี๊ยวเย็นนี้พาไปกินขนม" 555
"ที่รักโทโมะไม่ได้เห็นแก่กินเหมืือนยัยหมูเฟย์นะ =_= "
"โอ๋ ๆๆ ล้อเล่นน่า อย่างอลแก้วเลยนะคะสุดหล่อ"
"........"
"งั้นถ้าโทโมะหายงอลแก้วให้จุ๊บที 1 ok ไหมคะ"
นี่ถ้าง้อขนาดนี้ไม่หายแก้วไม่ง้อต่อแล้วนะ
 
"จิงหรอคับ^^ งั้นโทโมะหายงอลก็ได้แต่แก้วต้องมาให้โทโมะจุ๊บ ก่อน"
โทโมะยิ้มดีใจเหมือนเด็กที่กำลังได้ของเล่นชิ้นไหม่
"แหมอย่านี้หายงอลไวจิงเลย" แก้วพูดแล้วหยิกแก้วของแฟนหนุ่มอย่างหมั่นเคี่ยว
"ก็โอกาสที่แก้วจะให้โทโมะจุ๊บเองมีบ่อยที่ไหน งั้นจุ๊บ 1 แถม1นะคับ
เมื่อพูดเสร็จก็รีบก้มลงจูบแก้วทันที
"นี่พอเลย นี่มันในมหาวิทยาลัยนะอายคนบ้างสิ" แก้วพูดแล้วดันหน้าโทโมะออก
"งั้นถ้ากลับไปบ้านแก้วยอมใช่ไหม"
"พอเลย อย่ามาหื่นแถวนี้ไม่คุยด้วยแล้ว แก้วไปกินข้าวกับเพื่อนๆดีกว่า"
แก้วพูดแล้วกระโดดลงจากตักของโทโมะแล้ววิ่งไป
"เดี๊ยวสิคับที่รัก รอโทโมด้วย" รีบวิ่งตามแก้วไป
 
    ...........งงกันไหม เพราะไรเตอร์เองก็ยังมึนนิดหน่อยไม่รู้พอมผิดเยอะป่าวเพราะรีบ.............