เพื่อนหรือแฟนฉันยังไม่รู้เลย...

เวลาผ่านไปประมาณ4เดือนต่อมาแก้วได้เช้าที่โรงพยาบาลพร้อมกับพิมพ์และสามีทั้ง2ที่เป็นห่วงภรรยาของตัวเอง
                        ณ โรงบาลสิรินเวต
แก้วได้กำเนิดบุตรฃายพิมพ์เช่นเดียวกัน
แก้วปรือตาด้วยความอ่อนล้า
แก้ว:ไอ้โมะแกอยู่ไหนอ่ะ
โทโมะ:ฉันอยู่นี่ๆ
โทโมะรีบวิ่งเข้ามากอดมือแก้ว
แก้ว:^^ได้ผู้ฃายใช่ป่ะ!!
โทโมะ:รู้ได้ไงอ่ะ
แก้ว:ก็ฉันหวังว่าจะเป็นแบบนั้นนี่นาแล้วยัยพิมพ์ละ
แก้วหันไปมองร่างที่ซีดๆเหมือนกันคงจะผ่าพร้อมแก้วละซิเนี้ย
พิมพ์:หวัดดีย๊ะแก้ว
แก้ว:แกตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่อ่า
พิมพ์:ก็พอใจเห็นลูกแกก่อน:p
พิมพ์แลบลิ้นใส่แก้วจนแก้วฃักตรีนจะถีบพิมพ์ให้เสียดได้
แก้ว:ยัยพิมพ์แกนะแก!!
แก้วที่เอาเท้ามาประทับเตียงพิมพ์เพื่อจะถีบ
โทโมะ:ไม่เอาน่าแก้ว
แก้ว:โอ๊ยเจ็บ
แก้วรุ้สึกเจ็บท้องก็แหง่น่ะซิพึ่งผ่านี่นา
โทโมะ:นี่ไงลูกเรา
โทโมะอุ้มบุตรชายตากลมโตสีดำผิวสีขาวสะอาดปากสีแดงสดน่ารักไม่มีผิด
แก้ว:^^ลูกแม่
เมื่อทุกคนเห็นแก้วให้ความอ่อนโยนนิ่มนวลแกลูกทั้งห้องก็ต่างยิ้มให้แม่แก้วหรือภรรยาของโทโมะที่เป็นคุณแม่
ที่โหดฮาจริงๆและเป็นคนอ่อนโยนมากๆโทโมะดีใจที่ได้ตัดสินใจแต่งงานกับแก้วที่ได้รักแก้วจนมานานขนาดนี้
เลือกถูกคนแล้วจริงๆ....
 
                              The End
            ไว้เราคงจะเจอกันอีกในเรื่องต่อไปหวังว่าคงจะไม่เลิกติดตามกันนะคะและหวังว่าทุกคนคงจะให้สนใจอีก
เช่นเคยบาย....