เพื่อนหรือแฟนฉันยังไม่รู้เลย...

เวลาผ่านไปประมาณ4เดือนต่อมาแก้วได้เช้าที่โรงพยาบาลพร้อมกับพิมพ์และสามีทั้ง2ที่เป็นห่วงภรรยาของตัวเอง

                        ณ โรงบาลสิรินเวต

แก้วได้กำเนิดบุตรฃายพิมพ์เช่นเดียวกัน

แก้วปรือตาด้วยความอ่อนล้า

แก้ว:ไอ้โมะแกอยู่ไหนอ่ะ

โทโมะ:ฉันอยู่นี่ๆ

โทโมะรีบวิ่งเข้ามากอดมือแก้ว

แก้ว:^^ได้ผู้ฃายใช่ป่ะ!!

โทโมะ:รู้ได้ไงอ่ะ

แก้ว:ก็ฉันหวังว่าจะเป็นแบบนั้นนี่นาแล้วยัยพิมพ์ละ

แก้วหันไปมองร่างที่ซีดๆเหมือนกันคงจะผ่าพร้อมแก้วละซิเนี้ย

พิมพ์:หวัดดีย๊ะแก้ว

แก้ว:แกตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่อ่า

พิมพ์:ก็พอใจเห็นลูกแกก่อน:p

พิมพ์แลบลิ้นใส่แก้วจนแก้วฃักตรีนจะถีบพิมพ์ให้เสียดได้

แก้ว:ยัยพิมพ์แกนะแก!!

แก้วที่เอาเท้ามาประทับเตียงพิมพ์เพื่อจะถีบ

โทโมะ:ไม่เอาน่าแก้ว

แก้ว:โอ๊ยเจ็บ

แก้วรุ้สึกเจ็บท้องก็แหง่น่ะซิพึ่งผ่านี่นา

โทโมะ:นี่ไงลูกเรา

โทโมะอุ้มบุตรชายตากลมโตสีดำผิวสีขาวสะอาดปากสีแดงสดน่ารักไม่มีผิด

แก้ว:^^ลูกแม่

เมื่อทุกคนเห็นแก้วให้ความอ่อนโยนนิ่มนวลแกลูกทั้งห้องก็ต่างยิ้มให้แม่แก้วหรือภรรยาของโทโมะที่เป็นคุณแม่

ที่โหดฮาจริงๆและเป็นคนอ่อนโยนมากๆโทโมะดีใจที่ได้ตัดสินใจแต่งงานกับแก้วที่ได้รักแก้วจนมานานขนาดนี้

เลือกถูกคนแล้วจริงๆ....

                              The End

            ไว้เราคงจะเจอกันอีกในเรื่องต่อไปหวังว่าคงจะไม่เลิกติดตามกันนะคะและหวังว่าทุกคนคงจะให้สนใจอีก

เช่นเคยบาย....