ถ้ารักกันฉันจะยอมนะเธอ ^^
10.0
เขียนโดย firstlovekamikaze
วันที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555 เวลา 18.09 น.
27 session
120 วิจารณ์
40.56K อ่าน
26)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“โอ่ย นี่ฉันโทรมขนาดนี้เลยหรอ T^T” หญิงสาวเอ่ย เมื่อเห็นสภาพตัวเองหน้ากระจก “ทำไมชีวิตฉันต้องเป็นแบบนี้ ฮึก…”
หมับ!! แก้วโดนใครบางคนสวมกอดจากด้านหลัง
“ฮึก… นายเป็นใคร” แก้วเอ่ยถามทั้งๆที่รู้ดีว่าเขาคนนั้นเป็นใคร
“……”
“ออกไป นายทำให้ชีวิตฉันแย่พอแล้ว”
“แก้ว โมะขอ….” เธอผลักเขาออก
“ไม่ต้องพูดมันออกมา ฉันไม่อยากฟัง ออกไป!! ฮือ… TT” เธอร้องไห้หนักกว่าเดิม
“แก้ว…”
“นายไม่ไปใช่ไหม ไปออกไปจากบ้านฉัน ชีวิตฉัน ฉันขอร้องเลิกยุ่งกับฉันเสียที ฮือ….”
“แก้ว…. ใจเย็นๆ โมะมีอะไรจะบอก…”
“ฉันบอกให้ออกไป ฮือ… ขอร้อง…”
“คือ คนสำคัญคือพ่อของโทโมะเอง”
“ฉันไม่เชื่อออกไปปปป อุ๊บ!” เขาปิดปากเธอด้วยจูบที่แสดงถึงความอ่อนโยน ร่างบางเริ่มเคลิ้ม แต่พอตั้งสติได้ก็ผลักร่างสูงออก
“กลับไปเถอะ นายทำอย่างงี้ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น อย่าทำให้ฉันเกลียดนายไปมากกว่านี้เลย” แก้วเอ่ยปากขอร้อง
“……..”
“โอ๊ย!!!” โทโมะไม่พูดอะไร เขากระชากข้อมือของแก้ว “ปล่อยนะเว้ยยยยย พี่กายยยยยช่วยแก้วด้วย ฮึก….”
ก๊อกๆๆๆๆๆ!!!!! ยังพูดไม่ทันขาดคำ พี่ชายของเธอก็มาตามคำขอ
“เฮ้ยใครมันทำอะไรแก้ว เปิดประตู เดี๋ยวนี้นะไม่งั้นฉันพังประตูเข้าไปแน่”
“โอ๊ย!! นายมันบ้า” เขาเห็นการกระทำของเธอก็ยิ่งบีบข้อมือของเธอแรงขึ้นเรื่อยๆ
ตูม!!!! ผลัก!! ชายหนุ่มที่เพิ่งพังประตูเข้ามาได้ก็ไม่รอช้าวิ่งเข้าไปช่วยต่อยคนที่ทำร้ายน้องสาวของเขาทันที
“อึก…” โทโมะลงไปกับพื้นเลือดกบปาก
“มาทำไรที่นี่ กลับไปได้แล้วไอ้ลูกหมา โน่น ประตูอยู่โน่น!!”
“……….” โทโมะไม่พูดอะไรเชือดเลือดที่ปาก แล้วค่อยๆก้าวฝีเท้าออกจากบ้านของแก้ว
“ฮือ พี่กายช่วยแก้วด้วย แก้วอยากตาย” แก้วกระโดดกอดพี่ชายสุดที่รักของเธอ”
“แก้วอ่อนแอไปแล้วนะ แก้วใช่น้องพี่รึเปล่า แข้มแข็งหน่อยสิ!!”
หลังจากที่โทโมะปิดประตูบ้านแก้วเรียบร้อยแล้วก็ได้ยินเสียงผู้หญิงของใครคนหนึ่งพูดกับเขา
“เป็นไงหล่ะ ได้เรื่องมั้ย? 555”
“………”
“หนีออกมาทำไมอยากพ่อของเธอตายหรอโทโมะ หึ อุส่าห์หนีออกมาได้ดันไปพูดกับเค้าไม่รู้เรื่อง โดนเขาไล่ออกจากบ้านอีก 555 น่าสมเพช!”
“เธอ อึก!” เขาอยากจะต่อยคนตรงหน้า คนที่ทำให้เขาพังพินาศทุกอย่าง แต่เขาก็ทำไม่ได้…. เขาไม่เหลือแล้วศักดิ์ศรีไม่มีอีกแล้ว
“นายสองคน” เธอสั่งให้บอดี้การ์ดสองคนที่ยืนออกมา “จัดมันสักชุดสั่งสอนให้มันรู้หน่อยว่ามันควรจะรักฉัน ไม่ใช่รักนังนั่น!!!!”
“เหอะ อยากทำไรเชิญเลย หวาย ฉันไม่มีวันรักเธอ ได้ยินมั้ยฉันไม่ได้รักเธอ!!!!!!”
------------------------------------------------------------------------------------
อัพให้ละน้าาาา เริ่มมึนว่าตัวเองแต่งนิยายอะไรอยู่ 555 เม้น+โหวต รักรีดเดอร์ ม๊วฟๆ
หมับ!! แก้วโดนใครบางคนสวมกอดจากด้านหลัง
“ฮึก… นายเป็นใคร” แก้วเอ่ยถามทั้งๆที่รู้ดีว่าเขาคนนั้นเป็นใคร
“……”
“ออกไป นายทำให้ชีวิตฉันแย่พอแล้ว”
“แก้ว โมะขอ….” เธอผลักเขาออก
“ไม่ต้องพูดมันออกมา ฉันไม่อยากฟัง ออกไป!! ฮือ… TT” เธอร้องไห้หนักกว่าเดิม
“แก้ว…”
“นายไม่ไปใช่ไหม ไปออกไปจากบ้านฉัน ชีวิตฉัน ฉันขอร้องเลิกยุ่งกับฉันเสียที ฮือ….”
“แก้ว…. ใจเย็นๆ โมะมีอะไรจะบอก…”
“ฉันบอกให้ออกไป ฮือ… ขอร้อง…”
“คือ คนสำคัญคือพ่อของโทโมะเอง”
“ฉันไม่เชื่อออกไปปปป อุ๊บ!” เขาปิดปากเธอด้วยจูบที่แสดงถึงความอ่อนโยน ร่างบางเริ่มเคลิ้ม แต่พอตั้งสติได้ก็ผลักร่างสูงออก
“กลับไปเถอะ นายทำอย่างงี้ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น อย่าทำให้ฉันเกลียดนายไปมากกว่านี้เลย” แก้วเอ่ยปากขอร้อง
“……..”
“โอ๊ย!!!” โทโมะไม่พูดอะไร เขากระชากข้อมือของแก้ว “ปล่อยนะเว้ยยยยย พี่กายยยยยช่วยแก้วด้วย ฮึก….”
ก๊อกๆๆๆๆๆ!!!!! ยังพูดไม่ทันขาดคำ พี่ชายของเธอก็มาตามคำขอ
“เฮ้ยใครมันทำอะไรแก้ว เปิดประตู เดี๋ยวนี้นะไม่งั้นฉันพังประตูเข้าไปแน่”
“โอ๊ย!! นายมันบ้า” เขาเห็นการกระทำของเธอก็ยิ่งบีบข้อมือของเธอแรงขึ้นเรื่อยๆ
ตูม!!!! ผลัก!! ชายหนุ่มที่เพิ่งพังประตูเข้ามาได้ก็ไม่รอช้าวิ่งเข้าไปช่วยต่อยคนที่ทำร้ายน้องสาวของเขาทันที
“อึก…” โทโมะลงไปกับพื้นเลือดกบปาก
“มาทำไรที่นี่ กลับไปได้แล้วไอ้ลูกหมา โน่น ประตูอยู่โน่น!!”
“……….” โทโมะไม่พูดอะไรเชือดเลือดที่ปาก แล้วค่อยๆก้าวฝีเท้าออกจากบ้านของแก้ว
“ฮือ พี่กายช่วยแก้วด้วย แก้วอยากตาย” แก้วกระโดดกอดพี่ชายสุดที่รักของเธอ”
“แก้วอ่อนแอไปแล้วนะ แก้วใช่น้องพี่รึเปล่า แข้มแข็งหน่อยสิ!!”
หลังจากที่โทโมะปิดประตูบ้านแก้วเรียบร้อยแล้วก็ได้ยินเสียงผู้หญิงของใครคนหนึ่งพูดกับเขา
“เป็นไงหล่ะ ได้เรื่องมั้ย? 555”
“………”
“หนีออกมาทำไมอยากพ่อของเธอตายหรอโทโมะ หึ อุส่าห์หนีออกมาได้ดันไปพูดกับเค้าไม่รู้เรื่อง โดนเขาไล่ออกจากบ้านอีก 555 น่าสมเพช!”
“เธอ อึก!” เขาอยากจะต่อยคนตรงหน้า คนที่ทำให้เขาพังพินาศทุกอย่าง แต่เขาก็ทำไม่ได้…. เขาไม่เหลือแล้วศักดิ์ศรีไม่มีอีกแล้ว
“นายสองคน” เธอสั่งให้บอดี้การ์ดสองคนที่ยืนออกมา “จัดมันสักชุดสั่งสอนให้มันรู้หน่อยว่ามันควรจะรักฉัน ไม่ใช่รักนังนั่น!!!!”
“เหอะ อยากทำไรเชิญเลย หวาย ฉันไม่มีวันรักเธอ ได้ยินมั้ยฉันไม่ได้รักเธอ!!!!!!”
------------------------------------------------------------------------------------
อัพให้ละน้าาาา เริ่มมึนว่าตัวเองแต่งนิยายอะไรอยู่ 555 เม้น+โหวต รักรีดเดอร์ ม๊วฟๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ