สัญญานะ ว่าจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง

เฟย์ : “แกจะแก้แค้นโทโมะหรอ” เพื่อนฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย
แก้ว : “ไม่เชิงแก้แค้นอ่ะ แต่จะทำให้โทโมะรู้สึกประมานว่าความรักที่แท้จริงเป็นไง”
ฟาง : “อ่อ นึกว่าแกจะแก้แค้น”
แก้ว : “เธอช่วยฉันคิดหน่อยสิว่าจะทำไงดี”
ฟาง : “แกรู้จักรุ่นพี่ที่เคยเป็นดาวโรงเรียนเมื่อปีที่แล้วอ่ะ”
เฟย์ : “พี่คิวอ่ะหรอ”
ฟาง : “อื้ม พี่คิวชอบแก้วมากๆ”
แก้ว : “อื้มๆ แล้วไง”
เฟย์ : “พี่คิวยอมทำทุกอย่างเพื่อแก้ว โดยไม่หวังสิ่งใดตอบ”
ฟาง : “ใช่”
แก้ว : “แล้วแกจะฉันทำไง” เพื่อนฉันเริ่มคิดชั่วขึ้นเรื่อยๆนะเนี่ย –
เฟย์ : “ก็”
แก้ว : “แกอย่าใช่พี่เค้าเป็นเครื่องมือในการแก้แค้นนะ ฉันสงสารพี่เค้า”
เฟย์ : “ไม่เชิงว่ะ”
ฟาง : “ให้แกไปบอกพี่เค้าว่า ช่วยเป็นแฟนหลอกๆให้หน่อย”
แก้ว : “แล้ว?”
เฟย์  : “แกต้องให้พี่เค้าจูบแกต่อหน้าโทโมะ”
แก้ว : “ยึ้ยๆ~” ว่าแล้วว่าเพื่อนฉันต้องคิดอะไรสยองๆ
เฟย์ : “เดี๋ยวอย่าเพิ่ง ยึ้ย ฉันยังพูดไม่จบ”
ฟาง : “555 ห้ามขัดจะข้ามขัด”
เฟย์ : “นี่คือการพิสูจน์ว่านายโทโมะจะทนความเจ็บนั้นได้หรือไม่”
ฟาง : “หรือนายโทโมะจะกลับไปหาพิม”
เฟย์ : “ถ้านายนั่นรักแกจริง เค้าก็ต้องทนเจ็บว่ะ”
แก้ว : “แผนอ่ะพอได้  แต่ไอ้ที่ให้ไปจูบกับพี่เค้า ฉันไม่โอเคว่ะ”
เฟย์ : “ต้องโอเค ฉันง่วงแล้ว”
ฟาง : “ฝันดี”
แก้ว : “ง่ะไม่ได้นะ”
เฟย์-ฟาง : “zZzZzZ”
แก้ว : “ฝันดีก็ ฝันดี”
เช้าวันถัดมา...
เฟย์-ฟาง : “แก้ว ตื่น ได้ แล้ว!!!!!”
แก้ว : “เออ ตื่นแล้ว”
ฟาง : “ไปอาบน้ำ”
เฟย์ : “แต่งตัว”
ฟาง : “กินข้าว”
เฟย์ : “ไปโรงเรียน!!!”
แก้ว : “โอ่ยๆ ใจเย็นๆ”
เฟย์-ฟาง : “5555”
20 นาทีผ่านไป
ฟาง : “ป่ะแก้ว”
แก้ว : “ป่ะเฟย์”
เฟย์ : “ป่ะพี่ฟาง”
แก้ว : “— ไปเหอะ”
โรงเรียน..............
เฟย์ : “นั่นไงพี่คิว”
แก้ว : “แล้วไง”
ฟาง : “แกก็เข้าไปดิ”
แก้ว : “เออๆ” ฉันเดินเข้าไปหาพี่คิว “หวัดดีค่ะพี่คิว”
คิว   : “แก้ว มีไรหรอ”
แก้ว : “แก้วมีอะไรให้พี่ช่วยอ่ะค่ะ ได้มั้ยค่ะ”
คิว : “ได้คับได้ มีอะไรคับ”
แก้ว : “คืองี้ค่ะ” แล้วฉันก็เล่าให้พี่เค้าฟังตามแผน
5 นาทีผ่านไป
คิว : “ถ้ามันทำให้แก้วมีความสุขพี่ก็จะยอมทำทุกอย่างคับ”
แก้ว : “ขอบคุณนะค่ะ :)”