สัญญานะ ว่าจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง

แก้ว : ฉันเดินกลับที่ ในโต๊ะมีแค่ฉันกับ “เฟย์ฟาง”
ฟาง : “อ้าวแก้ว แกเป็นรึเปล่า”
เฟย์ : “เออว่ะหน้าแกดูซีดๆ”
แก้ว : “ปล่าวๆ”
เขื่อน : “มาแล้วคับคนสวย”
เฟย์ : “มาแล้วก็นั่งดิ ยืนอยู่ทำไม”
ป็อปปี้ : “อ่ะของฟาง” ฉันยื่นน้ำให้ฟาง
ฟาง : “ขอบใจจ้า นั่งสิ”
เฟย์ : ฉันเห็นพี่ฟางนั่งคุยกับอีตาป็อปปี้อ่ะไรเนี่ย กินไปยิ้มไป “เลี่ยนอ่ะ”
ฟาง : “เลี่ยนอะไร แกไม่ได้กินข้าวกับอ้อยสักหน่อย ><”
เฟย์ : “-3- ” นี่หรอท่าเขินของพี่สาวฉัน
เขื่อน : “เฟย์ก็ทำให้คู่เราเลี่ยนบ้างสิคับ ^^”
เฟย์ : “แหวะ แค่คิดก็สยองแล้ว”
ทุกคนยกเว้นแค่แก้วกับเฟย์ : “55555”
เฟย์ : “แก้วแกเป็นไรกินข้าวไม่อร่อยหรอ หน้าซีดๆด้วยไปห้องพยาบาลมั้ย”
แก้ว : “ไม่ไปๆ ฉันแค่นั่งคิดไปเรื่อยๆ”
เฟย์ : “ไอ้คิดไปเรื่อยๆของแกอ่ะ ระวังมันจะทำให้แกกินข้าวกับน้ำตา”
แก้ว : “อืมๆ ไม่คิดแล้วก็ได้”
10 นาทีผ่านไป
ฟาง : “อิ่มกันยัง เอาจานไปเก็บกัน”
เฟย์ : “อื้มๆ”
พอเก็บจานเสร็จพวกเราก็เดินออกมาจากโรงอาหาร
ฟาง : “โอ๊ย” ฉันสะดุดก้อนหินทุกคนในกลุ่มหันมามองที่ฉัน ไปมองยัยแก้วดีกว่ามั้ย ฉันสะดุดจนชนแก้วกระเด็นไปโน่นแล้ว
แก้ว : “......” ยัยฟางชนฉันไปชนกันโทโมะ มือของฉันสวมกอดกับโทโมะพอดี
โทโมะ : “........”
พิม : “นี่ยัยแก้วเธอทำอะไรอ่ะ”
แก้ว : พิมผลักฉันออกจากโทโมะ“โอ๊ย” โชคดีที่เพื่อนรักของฉันวิ่งตามมาเห็นพอดี
เฟย์ : “แก้วทำอะไรเธออ่ะ ทำไมเธอต้องผลักแก้วด้วย”
พิม : “ก็ยัยแก้วมากอดโทโมะทำไมหล่ะ?”
แก้ว : “ฉันขอโทด ฟางสะดุดก้อนหินก็เลยชนฉันอ่ะ”
พิม : “หรอ เธอไม่ได้ตั้งใจมาอ่อยโทโมะใช่มั้ย”
แก้ว : ฉันเห็นพิม เดินเข้ามาควงโทโมะแสดงความเป็นเจ้าของ น้ำตาฉันจะไหลอีกแล้วหรอ เมื่อไหร่ฉันจะลืมโทโมะได้สักที“อื้มๆ ฉันไปละนะ” ฉันพยายามวิ่งหนีจากตรงนั้นมาให้ได้ไกลที่สุด จนมาถึงตึก 5 [ตึกที่ลึกที่สุดใน โรงเรียนแล้ว] ตึกนี้เปลี่ยวและน่ากลัวมากด้วย  คงไม่มีใครตามฉันมากหรอกนะ ฉันหยุดวิ่งแล้วนั่งลงบนม้านั่ง แล้วน้ำใสๆอุ่นก็ไหลลงมาจากตาฉันอีกแล้ว
.......: “แก้ว เธอไม่เป็นไรใช่มั้ย”
แก้ว : “ใครอ่ะ” ฉันรีบปาดน้ำตา
เฟย์ : “ฉันเอง  เธอเป็นไรรึเปล่า”
แก้ว : “….” TT ฮึกๆ
เฟย์ : “ร้องไห้อีก เด็กขี้แย” ฉันเอามือไปปาดน้ำตาแก้วออก
แก้ว : “ฮึกๆ ไม่ร้องแล้วก็ได้”
เฟย์ : “ปะ กลับห้องกันใกล้หมดเวลาพักแล้ว”
แก้ว : “อื้มๆ” ฉันเดินไปล้างหน้า “ตาฉันบวมป่าวอ่ะ”
เฟย์ : “บวมมาก”
แก้ว : “แล้วเมื่อไหร่มันจะหายบวมอ่ะ”
เฟย์ : “ไม่รุสิ แกอยากทำให้มันบวมเอง”
แก้ว : “แง้”
เฟย์ : “แง้อ่ะไร”
แก้ว : “ก็นายนั่นอ่ะดิ ทำให้หน้าฉันหมดหล่อเลย”
เฟย์ : “5555555 ช่วยไม่ได้”
เราสองคนเดินมาเรื่อยๆจนถึงห้องเรียนแล้วก็ออดพอดีเลย เรียนชั่วโมที่ 6 จบแล้วชั่วโมงที่ 7 ต้องไปเดินเรียนไปที่ตึก 3
ซึ่งพวกเราทั้งห้องก็พากันเดินไปด้วยกัน
เฟย์ : “พี่ฟางทำไมแก้วหน้าซีดจนไม่เหลือเลือดแล้วอ่ะ”
ฟาง : “ไม่รุสิ ไปพยุงๆมันหน่อยก็ดีนะ”
เฟย์ : “อื้มๆ” “มาแก้วฉันช่วยถือของมั้ย”
แก้ว : “ไม่ต้องๆไม่เป็นไร” แล้วอยู่ดีๆ ฉันก็รู้สึกวูบ ฉันเป็นลม!
เฟย์ : “แก้ว!!!!!!!!!!!!!!!!”พูดไม่ทันขาดคำ
โทโมะ : “แก้วๆ”
แก้ว : “.............”
เฟย์ : “นี่นายทำไรอ่ะ”
โทโมะ : ผมรีบอุ้มแก้วขึ้นแล้วรีบวิ่งพาไปห้องพยาบาล โดยไม่สนใจเสียงใครทั้งนั้น
พิม : “กรี๊ดดดดดดดดดดดด”
ฟาง : “ใครตัดหน่อเธอมีทราบ เฟย์รีบๆตามนายนั่นไปที่ห้องพยาบาลเร็ว เดี๋ยวตอนเย็นเลิกเรียนแล้วเดี๋ยวรีบไปหานะ”
เฟย์ : “อื้มๆ”
พิม : “กรี๊ดดดดด”
ฟาง : “เมื่อไร่จะหยุดกรี๊ดดดดดดด สักทีฉันรำคาญ”
หวาย : “พอแล้วพิม” ฉันเอามือปิดปากพิมไว้
พิม : “อ่อยอั่นอ้ะ อัยอ๋าย[ปล่อยฉันนะยัยหวาย]”
ห้องพยาบาล
โทโมะ : “อ้าวเฟย์ แก้วไม่เป็นไรแล้ว พักแปปเดียวเดี๋ยวก็หาย”
เฟย์ : “โทโมะ ฉันขอคุยอะไรกับนายหน่อย ออกไปข้างนอกแปปนึงสิ”
โทโมะ : “ได้ๆ”
 ข้างนอก
เฟย์ : “นายเลิกยุ่งกับแก้วได้มั้ย แก้วมันเจ็บมามากพอแล้ว ฉันไม่อยากเห็นมันเจ็บอีกฉันทรมานแทน”
โทโมะ : “ฉันเลิกไม่ได้อ่ะ ฉันคิดถึงแก้วมาก และฉันก็มีเหตุผลบางอย่างที่บอกใครไม่ได้จริงๆ”
เฟย์ : “เหตุผลอะไร นายบอกฉันได้มั้ย”
โทโมะ : “ได้สิ”