My love mafia มาเฟียเย็นชาแต่ว่าก็มีหัวใจ<3 TK

//Kaew//

“หาววววววว” เฮ้อ เช้าอีกแล้ว ชั้นลุกจากที่นอนก่อนที่จะเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็กินเวลาไปเกือบครึ่งชั่วโมงบวกกับเวลาแต่งตัวอีกหน่อยก็แปดโมงพอดี ชั้นเดินลงมาเพื่อหาข้าวเช้ากินตามปกติ

“กว่าเธอจะลงมานะแก้ว” เสียงไอเพื่อนบ้าที่กวนประสาทชั้นที่สุดในสามโลก

“นายมาทำไม- -”

“พ่อชั้นสั่งให้ชั้นมารับเธอที่บ้าน” ปีอปปี้พูดก่อนจะทำหน้าเซ็ง

“เหอะๆ” ชั้นนั่งลงที่เก้าอี้ก่อนที่จะลงมือจัดการกับอาหารเช้าตรงหน้า

“พี่แก้ว พี่ป๊อป” เสียงใสๆของน้องสาวชั้นดังขึ้น

“อ้าวฟาง มานั่งกินข้าวด้วยกันสิ^^” ถึงไม่ชวนยังไงฟางก็ต้องกิน เพราะนี่มันบ้านชั้น - -

“ค่าาาา” น้องสาวชั้นเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ย พวกเราใช้เวลาอีกประมาณครึ่งชั่วโมงกว่าจะกินข้าวเช้ากันเสร็จ

“ไป ขึ้นรถกันได้แล้ว” ป๊อปปี้พูดก่อนจะไปเปิดประตูข้างหลังให้ฟาง ส่วนชั้นก็เปิดประตูข้างคนขับไปนั่งเอง “ไปส่งฟางก่อนนะ^^” ป๊อปปี้พูดแล้วเริ่มออกรถ

          @อีกมุมหนึ่งของบ้านแก้ว

“ขอโทษนะ” ใครบางคนแอบซุ่มดูเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ห่างๆก่อนที่จะเดินออกจากบ้านของแก้วไป

                กลับมาที่รถของป๊อปปี้

“ไอป๊อป แกขับรถเร็วไปไหนวะเนี้ย” ชั้นหันไปบ่น หลังจากที่นั่งหวาดเสียวกับการขับรถของไอเพื่อนบ้ามานาน

“เดี๋ยวฟางไปเรียนสาย” ป๊อปปี้พูด

“แต่ฟางว่าไม่ต้องเร็วขนาดนั้นก็ได้นะ ฟางกลัว” ฟางชะโงกหน้ามาพูด

“จ้าๆ เบาก็ได้” ป๊อปปี้พูด

10นาทีผ่านไป

“ไอป๊อป เบาๆหน่อย” ชั้นหันไปโวยวายหลังจากที่ไอเพื่อนบ้าพึ่งขับปาดหน้ารถบรรทุกมา

“อยากเบาอยู่นะ แต่ไม่ได้ว่ะ”

“ไม่ได้ หมายความว่าไง?” ชั้นเริ่มงงแล้วนะ

“เฮ้ย!!! สี่แยก”

!!!เอี๊ยดดดดด!!! โครม!!!

                @อีกมุมนึงของถนน

“สำเร็จแล้วครับ” เสียงใครบางคนพูดผ่านโทรศัพท์ก่อนที่เค้าจะกดวางสาย

“ขอโทษนะ” ใครคนนั้นปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาก่อนจะขับรถจากไป

                กลับมาที่เหตุการณ์รถชน ตอนนี้มีทั้งรถตำรวจและรถพยาบาลเต็มไปหมด

“คนในรถทั้งสองคันยังมีชีวิตอยู่ครับ” เสียงใครบางคนพูด นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี้ย ทำไม โอ๊ยย เจ็บ เจ็บไปหมดทั้งตัวเลย ชั้น ทำไมภาพที่เห็นมันถึงเลือนรางขนาดนั้นนะ สติของชั้นค่อยๆดับลง

“แก้ว แก้ว แก้ว” เสียงของใครบางคนดังขึ้น ชั้นค่อยๆลืมตาขึ้น

“ฟางๆ แก้วฟื้นแล้ว” คนที่มาเรียกชั้นคือป๊อปปี้นั่นเอง

“พี่แก้ววว” เสียงใสๆที่ชั้นคุ้นเคยดังขึ้น

“ฟาง ป๊อปปี้” ชั้นเรียกทั้งสองคน

“แกอ่ะ เจ็บหนักที่สุดเลย หลับไปตั้งสามวัน ส่วนชั้นกับฟางก็เจ็บกันนิดๆหน่อยๆ” ป๊อปปี้พูด ชั้นยิ้มก่อนจะหันไปมองรอบห้อง ว่าแต่เตียงข้างๆชั้นคือใครเนี้ย

“ไปต้องงง นั่นโทโมะ มันอยู่ในรถคันที่เราขับชน” เราที่ไหน นายคนเดียว

“ว่าแต่ รถวันนั้นมัมเป็นอะไรอ่ะ” ชั้นหันไปถามป๊อปปี้

“เบรคแตก” ป๊อปปี้พูดแล้วทำหน้าเซ็งๆ

“ป๊ะป๋า~” เสียงของคนที่คุณก็รู้ว่าใคร

“อ้าวไอเขื่อน ทำไมวันนี้พึ่งมาวะ” ป๊อปปี้หันไปทักแขกที่เข้ามาใหม่

“ไปรับน้องสาวแกจากโรงเรียนไง ซ้อมเชียร์อยู่ก็เลยมาช้า”

“น้องพี่ จะเก่งใหญ่แล้วนะ^^” ป๊อปปี้พูด

“พี่ป๊อปก็.”

“เก่งบ้าอะไรล่ะ ชั้นนั่งดูอยู่ เต้นผิดบ่อยเวอร์อ่ะ- - ชั้นดูจนจะเต้นเป็นละ” เขื่อนพูด

“ไอพี่เขื่อน เฟย์พึ่งไปซ้อมวันแรกนะ เต้นผิดก็ไม่เห็นจะแปลกเลย -*-”

“ไม่แปลกก็ได้ แล้วนี่ไอโทโมะมันยังไม่ฟื้นอีกหรอ”

“แล้วแกเห็นมันลืมตามั้ยล่ะ” ป๊อปปี้พูดกวนๆตามสไตล์

“เออๆ ชั้นผิด ว่าแต่แก้วฟื้นเมื่อไหร่เนี้ย”

“ก่อนแกมา^^” ก็ต้องก่อนอยู่แล้วล่ะ

“ถ้างั้น ชั้นว่าเรามากินข้าวกันดีกว่า ชั้นซื้อมาเต็มเลยนะ^^”

“เฟย์เป็นคนเลือกนะ”

“แต่กระผมเป็นคนจ่ายตัง”เขื่อนหันไปพูดประชด

“เฟย์รู้^^”

“เดี๋ยวก่อนนะ ไปซื้อกันสองคน” ป๊อปปี้ถาม

“อืม”

“พี่บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าไปไหนมาไหนกับผู้ชายสองคน”

“ผู้ชายคนเดียวต่างหาก” หลังจากนั้นสงครามน้ำลายขนาดย่อมก็เกิดขึ้น ยัยฟางน้องสาวตัวแสบก็เอาตัวรอดด้วยการเสียบหูฟังแล้วนั่งฟังเพลงเลย ส่วนชั้นอยากจะหลับต่ออีกซักวันจริงๆ- -