My Love รักของฉันครั้งนี้นาย(เธอ)เป็นคนกำหนด

@KamiKaze UniversityKaew Part'sเช้าวันนี้ฉันและผ่องเพื่อนก็มาเข้าเรียนโดยปกติ แต่ที่ผิดปกติไปคือสภาพของพวกเรานั้นเอง ที่ฉันบอกว่าสภาพของเราคือตอนนี้ฉันมีสภาพแบบว่าตาบวมจากการร้องไห้ทั้งคืน ขอบตาดำจากการไม่ได้นอนเพราะร้องไห้ เป็นต้น แต่ก็ไม่ต้องสงสัยว่าอีกสองคนมีสภาพเหมือนฉันรึเปล่าเพราะว่าเราสภาพเหมือนกันยังกะแกะแต่คนที่ฉันสงสารที่สุดคือแม่หนมจีนของฉันนั้นเอง เพราะว่าเมื่อเช้าพอฉันลงมาจากชั้นบนด้วยสภาพนี้พอแม่เห็นตอนที่ฉันเดินไปที่โกนข้าวแม่ก็เกือบที่จะเป็นลมคาจานข้าวเลยทีเดียว ก็แน่น่ะสิ เพราะแม่ไม่เคยเห็นฉันในสภาพนี้มาก่อนในชีวิตนี่น่าIn The Noon@โรงอาหาร ของ KamiKaze Universityพวกฉันเดินเข้ามาในโรงอาหารด้วยความเหม่อลอยเอามากๆ แต่สติของพวกเราก็กลับคืนมา เพราะมีผู้ชายสามคนมายืนดักทางข้างหน้าเราอยู่ ซึ่งถึงเราไม่เงยหน้าขึ้นไปมองว่าใคร พวกเราก็รู้ว่าเป็นใคร เพราะคนที่ทำแบบนี้มีอยู่แค่ไม่กี่คนเท่านั้น แต่ถึงยังไงเราก็ต้องกล้าที่จะเผชิญหน้ากับความจริง พวกเราเงยหน้าขึ้นไปเพื่อที่จะเผชิญหน้ากับความจริงที่เราควรจะยอมรับมานานแล้ว แต่เราก็ไม่ทำ... แล้วเราก็ประจันหน้ากันแบบนี้...Tomo : พวกฉันมีเรื่องที่จะคุยกับพวกเธอคำสรรพนามที่ใช้เรียกพวกเราเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชื่องKaew : ก็ได้ค่ะPoppy : งั้นตามพวกเรามาพวกพี่ๆเค้าพูดด้วยสีหน้าที่เขร้มขรึมมันเป็นภาพที่พวกฉันไม่เคยเห็นเลยแล้วพวกพี่ๆเค้าก็เดินนำพวกเรามาที่สวนนั่งเล่นหลังโรงอาหารWriter Part's พอพวกเขาพาพวกเธอมาที่สวนหลังโรงแหรโทโท่ยืนอยู่ตรงกลางของกลุมตนเองและกำลังยืนประเชิญหน้าอยู่กับแก้วพูอขึ้นด้วยสีหน้าที่ขรึมกว่าที่เป็นๆอยู่Tomo : พวกเธอเป็นอะไรไปKaew : พวกเราไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อยTomo : เป็นซิ เป็นมากด้วย ทั้งพยายามหลบหน้าพวกเรา ไม่มอง ไม่พูดคุยอย่างที่เคย แบนี้มันหมายความว่ายังไงกันแน่!!!โทโมะเริ่มพูดด้วยเสียงที่เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ แต่ป็อปปี้ก็เอามือมาตบบ่าโทโมะเบาๆ เหมือนเป็นการเตือนว่าให้ใจเย็นๆลงหน่อยPoppy : พวกเธอทำแบบนี้ทำไมFang : พวกพี่คิดไปเองรึเปล่าKoen : คิดว่าพวกเราโง่รึยังไงที่จะมองท่าทางของพวกเธอไม่ออก มีอะไรก็บอกกันมาซิ ทำไม่ต้องมาบิดบังให้มันอึดอัดแบบนี้ด้วยล่ะเขื่อนถามอย่างไม่เข้าใจอะไรเลยFaye : ก็เพระว่าพี่โง่ยังไงล่ะที่ดูไม่ออกเลยว่าเราทำแบนั้นไปทำไม ทำไมถึงทำแบนั้น แล้วเราเป็นแบนั้นเพราะใครกัน!!!เฟย์เริ่มที่จะขึ้นเสียงบ้าง เพราะว่าเธอกำลังโกรธที่ทำไม่พวกเขาถึงไม่เคยรู้อะไรเลย แม้แต่ความรู้สึดข้างในใจลึกๆของเธอเองและหลังจากที่เฟย์พูดจบบรยากาศรอบข้างก็เกิดความเงียบขึ้น ทุกคนทำได้เพียงแค่จ้องตาอย่างเอาจริงเอาจังกับคู่ของตนเอง แต่บ้างสิ่งของพวกเธอที่กำลังจะปรากฎต่อหน้าพวกเขาทำให้พวกเธอต้องรีบหลบหน้าพวกเขาอย่างรวดเร็ว และสิ่งนั้นคือน้ำใสๆที่กำลังร่วงหล่นจากดวงตาของพวกเธออย่างรวดเร็วแต่มีมือของใครบางคน ค่อยๆจับปลายคางของพวกเธอและจับให้หันหน้าไปหาพวกเขา เพื่อที่จะสบตา แต่ในตาของพวกเขาในคราวนี้ดูอ่อนโยนกว่าเมื่อกี้นี้เยอะมาก และพอพวกเธอหน้ามาสบตากับพวกเขาทั้งสองฝ่ายก็รีบโผเข้าไปกอดกับคู่ของตัวเองทันที แบบไม่รีรออะไรอีกแล้ว แต่กอดกันได้ไม่นานพวกเธอก็ผลักออกจากอ้อมกอดของพวกเขา แล้วพวดเธอก็กดโทรศัพย์อยู่สักพักแล้วก็ยืนโทรศัพท์ของพวกเธอให้พวกเขาดูFang : นี้มันคืออะไรกันแน่ล่ะค่ะKaew : มันคืออะไรพวกพี่ช่วยอธิบายให้พวกเราเข้าใจหน่อยได้ไหมค่ะFaye : พี่ช่วยอธิบายเรื่องที่เกี่ยวกับข้อความพวกนี้ให้เราฟังหน่อยได้ไหมค่ะTKP : เฮ้ย!!!!!Tomo : นี้อะไรกันน่ะ!!! พวกเราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับข้อความพวกนี้จริงๆน่ะPoppy : ใช่ๆ พวกเรายังไม่รู้เลยว่าใครส่งมาKoen : ถูกๆ เราไม่รู้เรื่องเลยจริงๆน่ะKaew : แล้วถ้าไม่ใช้ฝีมือพวกพี่แล้วจะเป็นใครล่ะFang : ใช่ จะเป็นฝีมือของพวกผีปปีศาจรึไงล่ะFaye : หรือว่าพวกพี่คิดว่าเป็นฝีมือของพวกแฟนๆของพวกพี่TKPFKF : เฮ้ยจริงด้วย!!!!