My Love รักของฉันครั้งนี้นาย(เธอ)เป็นคนกำหนด

@KamiKaze University

Kaew Part's


เช้าวันนี้ฉันและผ่องเพื่อนก็มาเข้าเรียนโดยปกติ แต่ที่ผิดปกติไปคือสภาพของพวกเรานั้นเอง ที่ฉันบอกว่าสภาพของเราคือตอนนี้ฉันมีสภาพแบบว่าตาบวมจากการร้องไห้ทั้งคืน ขอบตาดำจากการไม่ได้นอนเพราะร้องไห้ เป็นต้น แต่ก็ไม่ต้องสงสัยว่าอีกสองคนมีสภาพเหมือนฉันรึเปล่าเพราะว่าเราสภาพเหมือนกันยังกะแกะ
แต่คนที่ฉันสงสารที่สุดคือแม่หนมจีนของฉันนั้นเอง เพราะว่าเมื่อเช้าพอฉันลงมาจากชั้นบนด้วยสภาพนี้พอแม่เห็นตอนที่ฉันเดินไปที่โกนข้าวแม่ก็เกือบที่จะเป็นลมคาจานข้าวเลยทีเดียว ก็แน่น่ะสิ เพราะแม่ไม่เคยเห็นฉันในสภาพนี้มาก่อนในชีวิตนี่น่า


In The Noon
@โรงอาหาร ของ KamiKaze University


พวกฉันเดินเข้ามาในโรงอาหารด้วยความเหม่อลอยเอามากๆ แต่สติของพวกเราก็กลับคืนมา เพราะมีผู้ชายสามคนมายืนดักทางข้างหน้าเราอยู่ ซึ่งถึงเราไม่เงยหน้าขึ้นไปมองว่าใคร พวกเราก็รู้ว่าเป็นใคร เพราะคนที่ทำแบบนี้มีอยู่แค่ไม่กี่คนเท่านั้น แต่ถึงยังไงเราก็ต้องกล้าที่จะเผชิญหน้ากับความจริง พวกเราเงยหน้าขึ้นไปเพื่อที่จะเผชิญหน้ากับความจริงที่เราควรจะยอมรับมานานแล้ว แต่เราก็ไม่ทำ... แล้วเราก็ประจันหน้ากันแบบนี้...



Tomo : พวกฉันมีเรื่องที่จะคุยกับพวกเธอ
คำสรรพนามที่ใช้เรียกพวกเราเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชื่อง
Kaew : ก็ได้ค่ะ
Poppy : งั้นตามพวกเรามา
พวกพี่ๆเค้าพูดด้วยสีหน้าที่เขร้มขรึมมันเป็นภาพที่พวกฉันไม่เคยเห็นเลย
แล้วพวกพี่ๆเค้าก็เดินนำพวกเรามาที่สวนนั่งเล่นหลังโรงอาหาร


Writer Part's 


พอพวกเขาพาพวกเธอมาที่สวนหลังโรงแหรโทโท่ยืนอยู่ตรงกลางของกลุมตนเองและกำลังยืนประเชิญหน้าอยู่กับแก้วพูอขึ้นด้วยสีหน้าที่ขรึมกว่าที่เป็นๆอยู่
Tomo : พวกเธอเป็นอะไรไป
Kaew : พวกเราไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย
Tomo : เป็นซิ เป็นมากด้วย ทั้งพยายามหลบหน้าพวกเรา ไม่มอง ไม่พูดคุยอย่างที่เคย แบนี้มันหมายความว่ายังไงกันแน่!!!
โทโมะเริ่มพูดด้วยเสียงที่เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ แต่ป็อปปี้ก็เอามือมาตบบ่าโทโมะเบาๆ เหมือนเป็นการเตือนว่าให้ใจเย็นๆลงหน่อย
Poppy : พวกเธอทำแบบนี้ทำไม
Fang : พวกพี่คิดไปเองรึเปล่า
Koen : คิดว่าพวกเราโง่รึยังไงที่จะมองท่าทางของพวกเธอไม่ออก มีอะไรก็บอกกันมาซิ ทำไม่ต้องมาบิดบังให้มันอึดอัดแบบนี้ด้วยล่ะ
เขื่อนถามอย่างไม่เข้าใจอะไรเลย
Faye : ก็เพระว่าพี่โง่ยังไงล่ะที่ดูไม่ออกเลยว่าเราทำแบนั้นไปทำไม ทำไมถึงทำแบนั้น แล้วเราเป็นแบนั้นเพราะใครกัน!!!
เฟย์เริ่มที่จะขึ้นเสียงบ้าง เพราะว่าเธอกำลังโกรธที่ทำไม่พวกเขาถึงไม่เคยรู้อะไรเลย แม้แต่ความรู้สึดข้างในใจลึกๆของเธอเอง
และหลังจากที่เฟย์พูดจบบรยากาศรอบข้างก็เกิดความเงียบขึ้น ทุกคนทำได้เพียงแค่จ้องตาอย่างเอาจริงเอาจังกับคู่ของตนเอง แต่บ้างสิ่งของพวกเธอที่กำลังจะปรากฎต่อหน้าพวกเขาทำให้พวกเธอต้องรีบหลบหน้าพวกเขาอย่างรวดเร็ว และสิ่งนั้นคือน้ำใสๆที่กำลังร่วงหล่นจากดวงตาของพวกเธออย่างรวดเร็ว
แต่มีมือของใครบางคน ค่อยๆจับปลายคางของพวกเธอและจับให้หันหน้าไปหาพวกเขา เพื่อที่จะสบตา แต่ในตาของพวกเขาในคราวนี้ดูอ่อนโยนกว่าเมื่อกี้นี้เยอะมาก และพอพวกเธอหน้ามาสบตากับพวกเขาทั้งสองฝ่ายก็รีบโผเข้าไปกอดกับคู่ของตัวเองทันที แบบไม่รีรออะไรอีกแล้ว 
แต่กอดกันได้ไม่นานพวกเธอก็ผลักออกจากอ้อมกอดของพวกเขา แล้วพวดเธอก็กดโทรศัพย์อยู่สักพักแล้วก็ยืนโทรศัพท์ของพวกเธอให้พวกเขาดู
Fang : นี้มันคืออะไรกันแน่ล่ะค่ะ
Kaew : มันคืออะไรพวกพี่ช่วยอธิบายให้พวกเราเข้าใจหน่อยได้ไหมค่ะ
Faye : พี่ช่วยอธิบายเรื่องที่เกี่ยวกับข้อความพวกนี้ให้เราฟังหน่อยได้ไหมค่ะ
TKP : เฮ้ย!!!!!
Tomo : นี้อะไรกันน่ะ!!! พวกเราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับข้อความพวกนี้จริงๆน่ะ
Poppy : ใช่ๆ พวกเรายังไม่รู้เลยว่าใครส่งมา
Koen : ถูกๆ เราไม่รู้เรื่องเลยจริงๆน่ะ
Kaew : แล้วถ้าไม่ใช้ฝีมือพวกพี่แล้วจะเป็นใครล่ะ
Fang : ใช่ จะเป็นฝีมือของพวกผีปปีศาจรึไงล่ะ
Faye : หรือว่าพวกพี่คิดว่าเป็นฝีมือของพวกแฟนๆของพวกพี่
TKPFKF : เฮ้ยจริงด้วย!!!!