Don't love me ฉันไม่มีหัวใจ

     เมื่อสองหนุ่มเข้ามาในห้องเรียน วิชา ประวัติศาสตร์ก็พบว่าแก้วกับฟางนั่งด้วยกันตรงแถวกลางถัดจากข้างหน้าสามโต๊ะ สองหนุ่มจึงเลือกนั่งตรงริมขวาถัดจากสามสาวมาสองโต๊ะจะได้มองเห็นถนัดๆ แต่ตอนี้บรรยากาศห้องเรียนดูครึกครื้น พวกธาตุไฟ้ก้เล่นไฟเป็นรุปต่างๆกันใหญ่ ธาตุลมก้ไม่แพ้ล่องไปล่องมาจนทั่วห้อง แต่ก็แก้วจะร่าเริงเป็นพิเศษ เขาจึงคิดอะไรดีๆออก

“เขียนใส่กระดาษดีกว่า แล้วค่อยส่งไป”J ฟิ้ว~ แล้วโทโมะก้พับกระดาษเป็นรูปจรวจแล้วใช้ปากเก่าเพียงเบาๆจรวจน้อยก็รอยไปหาแก้ว

แก้ว : โอ๊ยของใครเนี่ย เปิดดูหน่อยสิ “คืนนี้เจอกัน ที่เดิม ....โทโมะ” พูดจบหญิงสาวก็ยิ้มให้ตัวเองเบาๆ “หรือว่าฉันจะรักนายนั่น เข้าให้แล้ว ไม่น่ะไม่ๆๆ”

ฟาง : แกเวเธอเป็นไรป่าวทำไมอยู่ดีๆก็นั่งยิ้มอยู่คนเดียว .....อุ๊ย แล้วนั่นกระดาษอะไร?

แก้ว : อ่อ ป่าวไม่มีไรหรอก เรียนกันเถอะ อาจารย์มาแล้ว

ฟาง : อ่อ โอเค “แก้วต้องมีความลับแน่ๆเลย แล้วนนั่นกระดาษของใคร” สาวร่างเล็กได้ตั้งคำถามในใจ ก่อนที่จะมอง สาวร่างสูงอย่างจับผิด

ป็อปปี้ : ไอ่โมะเรียนได้แล้ว วันนี้ฉันไม่เลกเช่อร์ให้แกแล้ว ฉันจะตั้งใจเรียน

โทโมะ : เออๆ เรียนก็ได้

---------ในระหว่างที่ห้องเรียนปี7 ธาตุไฟและธาตุลม กำลังเรียนวิชาประวัติศาสตร์ธาตุ พวกธาตุดิน และธาตุไฟ ปี7 กำลังเรียนวิชาการแปลงธาตุ ก็ดูเหมือนกำลังสนุกเชียว-------------------

เขื่อน : นี่ไอ่เคนไปนั่งข้างนอกดิ กูจะนั่งดูเฟย์

เคนตะ : โอ๊ยมึงนี่จะอะไรนักหน่าเนี่ย โอ๊ย!!!

จินนี่: โอ๊ย !นี่นายเหยียบเท้าฉัน

เคนตะ : ขอโทษ

จินนี่:นายคิดว่าขอโทษแล้วจะหายไหม

เคนตะ : แล้วใครสั่งให้เธอเอาขามาให้ฉันเหยียบล่ะ

จินนี่ : นี่นายอย่ามากวนฉันนะ !

เคนตะ : ฉันไม่ได้กวน ฉันแค่พูดความจริง

จินนี่ : นี่นาย!

เคนตะ :เถียงไม่ได้ก็ไม่ต้องเถียง

เฟย์ : โอ๊ย พวกเธอจะทะเลาะอะไรกันเนี่ย

เขื่อน : เห็นไหมเฟย์ ของเขื่อนโกธรเลย

เฟย์ :นี่นายเขื่อน ใครเป็นของนายไม่ทราบ

เขื่อน : ก็เฟย์คนนี้ไง

เฟย์ : นี่นาย ฉันไปบอกตอนไหนว่าฉันเป็นของนาย

จินนี่ : โอ๊ย! พอๆเลิกทะเลาะกันซะทีเห็นไหมอาจารย์มาแล้ว...

มีน : พวกนั้นเขาทะเลาะอะไรกัน

จงเบ : ไม่รู้สิ “ทำไมตอนนี้เราใจเต้นแรงน่ะ”

มีน : หรอ อืม “เมื่อไหร่ นายจะรู้สักทีว่าฉันคิดยังไงกับนาย”

วิชาประวัติศาสตร์ธาตุ ปี7

ฟาง : แก้วเข้าใจป่าว

แก้ว : อืม

ป็อปปี้ : ไอ่โมะตั้งใจเรียนดิ เดี่ยวก็อาจารย์เรียนหรอก

โทโมะ : เห่ยอย่ากวนดิ //โทโมะที่กำลังที่วาดรูปแก้วอยู่รู้สึกงุดงิด ที่มีคนมากวนใจ”

อาจารย์ : นายวิศวะ

โทโมะ : ครับ “ซวยแล้ว”

ป็อปปี้ : หึหึ กูเตือนมึงแล้วน่ะ 55 5

อาจารย์ : นายวิศวะทราบไหมว่า ใครเป็นผู้ค้นพบพลังอำนาจของธาตุไฟ

โทโมะ : อ่ะ...เอ่อ....ไม่ทราบครับ

อาจารย์ : อารากอนซ์ ที่3 แห่งโรมัน อยู่ในแบบเรียนพื้นฐานหน้าที่ 523 ....และช่วยการุณามาวาดรุปฉันจนกว่าฉันจะพอใจ

โทโมะ : เคอะๆ ครับ

อาจารย์ : เอาล่ะพักได้

......................เมื่อจบคาบเรียน2 หนุ่มก็เดินแยกจาก2สาว เพราะคาบต่อไปจะไม่ได้เรียนคาบเดียวกัน

โทโมะ : แก้วอย่าลืมน่ะ

แก้ว : อืม

ฟาง : แก้วแกเป็นไรเนี่ย จะหน้าแดงทำไม หรือว่าแกกับเขา

แก้ว : ปล่าวไม่มี “แล้วทำไมฉันต้องหน้าแดงด้วยเนี่ย”

ป็อปปี้ : ฟางมีไรหรอ //ป็อปเห็นท่าไม่ดีจึงเดินมาถามฟางเพื่อจะมีอะไรที่ช่วยได้

ฟาง : ก็ฟางกลัวว่า แก้วจะไปรักกับโทโมะ

ป็อปปี้ : เป็นอย่างงั้นก็ดีนี่

ฟาง : ป็อปลืมกฎของแก้วไปแล้วหรอ

ป็อปปี้ : กฎอะไร

ฟาง : ก็ไอ่การที่ห้ามมีคนรักที่ไม่ใช่พวกเดียวกัน หรือถ้ามีคนๆนั้นต้องเป็นคู่แท้โดยต้องผ่าน   การพิสูจณ์   จากพ่อของแก้วแล้วอีกอย่างแก้วเขาไม่ใช่คนธรรมดาที่จะมารักกับใครไปทั่ว.......

ป็อปปี้ : แต่ไอ่โมะมันรักแก้วคนเดียว

ฟาง : แต่มันยังไม่ไหมดแค่นั้นน่ะป็อป

ป็อปปี้ : ยังมีอีกอ่อ

ฟาง : มี.... โทโมะต้องยอมให้แก้วกัดคอ และดิมเลือดและสาบานว่าจะเป็นของแก้วคนเดียวไปจนตาย หากผิดคำสาบานโทโมะเองนั่นแหละที่ต้องตาย

ป็อปปี้ : แต่ป็อปว่าไอ่โมะมันทำได้อยู่แล้วแหละ

ฟาง : แต่ฟางไม่เชื่ออย่างนั้น โทโมะเป็นคนเจ้าชู้ ถ้าโทโมะทำไม่ได้คนที่เจ็บก็คือแก้ว แล้วโทโมะเองก็จะไม่เหลืออะไรเลย

ป็อปปี้ : เรื่องแบบนี้เราเข่ไปยุ่งไม่ได้หรอก มันเป็นเรื่องของหัว ....ก็เหมือนที่ป็อปมีให้ฟางไง ..

ฟาง : เมื่อกี้ป็อปว่าไงน่ะ

ป็อป : ป่าว ไม่มีไรหรอก

ฟาง : อ่อ “จริงๆฉันได้ยินแล้ว แต่ฉันถามเพื่อความนาใจเท่านั้น แหละได้ยินชัดเต็มรูหูเลย ฮ่าๆ แล้วทำไมฉันต้องใจเต้นรัวด้วย หรือว่าฉันจะรักนายนั้นเข้าแล้ว” โอ๊ยม๊าย!

ป็อปปี้ : เป็นไรหรอฟาง

ฟาง : ป่าว ไม่มีไรหรอ –ฉันฝื้นส่งยิ้มให้เขา

ป็อปปี้ : อ่องั้นตั้งใจเรียนน่ะ ...ที่รัก ---ประโยคหลังเขาพุดเบาๆกับตัวเอง

ฟาง : เมื่อกี้นายนั่นพูดว่าไรน่ะ อะไร ที่นักๆ ...ไม่เข้าใจ...ว่าแต่ทำไมเดี่ยวนี้นายนั่นถึงแทนตัวเองว่าป็อปแล้วเราแทนตัวเองว่าฟาง หรือว่านายนั่นจชอบเราจริงๆ....เป็นไปไม่ได้//พูดจบเขาก็รีบวิ่งไปเรียนในคาบวิชาต่อไป และที่สำคัญสายแล้วด้วย .....แต่พอเข้ามาในห้องถึงช๊อคกับบุคคลในห้องที่นั่งอยู่...........

****ในห้องมีใครนั่งอยู่........โปรดติดตาม********