รักต้องลับ ฉบับคำสาปสุดเพี้ยน

"นายเป็นใคร"แก้วถามด้วยความอยากรู้
"เธอไม่ต้องรู้จักฉันหรอก"ตอบกวนประสาท
"แล้วนายรู้ได้ยังไงว่าฉันกำลังเดือดร้อน  นายเป็นพวกซูเปอร์ฮีโร่ที่มีหูทิพย์ตาทิพย์หรือไง0_o"
"ฮะๆไม่หรอก รู้แค่ว่าฉันเป็นฮีโร่ของเธอก็พอ^^"
"อ๊า>///<แต่ยังไงขอบคุรมากนะ ถ้าไม่ได้นายช่วยไว้ ฉันต้องแย่แน่ๆT^T"
"ไม่เป็นไร ส่วนค่าตอบแทนน่ะ"
"อ๊ะ"เขาไม่พูดต่อ แต่อยู่ดีๆ ก็ก่มหน้ามาจรดริมฝีปากลงบนเรียวปากบางของฉันเบาๆก่อนจะผละออก
"แค่นี้ก็พอ"พูกจบเขาก็ยืดตัวขึ้น เดินหนีไปที่ประตูทั้งที่ฉันยังอึ้ง ทึ่งเขินอยู่หน้าแดงไปทั้งแถบแล้ว อินทรีดำจุ๊บปาก แค่จุ๊บปากนิดเดียวแต่หัวใจฉันกลับเต้นแรงซะยิ้งกว่าโดนไอ้โม่งปลุกปล้ำซะอีก
"เดี๋ยวก่อนสิ! ได้โปรดเถอะ บอกฉันหน่อยว่านายเป็นใคร ฉันอยากรู้ว่าใครเป็นคนช่วยฉันไว้ ฉันอยากรู้จริงๆ"กึก...เขาหันกลับมามองแนแล้วยิ้มบางๆก่อนค่อยๆถอดหน้ากากออกเผยให้เห็นดวงตาเข้ม เท่บาดใจ รับกับใบหน้าหล่อๆเหมือนเทพบุตรกรีก-โรมัน
"ฉันชื่อโทโมะ อีกไม่นานเราคงได้เจอกัน"
"เจอกัน?"
"แล้วเจอกัน!"