รักต้องลับ ฉบับคำสาปสุดเพี้ยน

"นายเป็นใคร"แก้วถามด้วยความอยากรู้

"เธอไม่ต้องรู้จักฉันหรอก"ตอบกวนประสาท

"แล้วนายรู้ได้ยังไงว่าฉันกำลังเดือดร้อน  นายเป็นพวกซูเปอร์ฮีโร่ที่มีหูทิพย์ตาทิพย์หรือไง0_o"

"ฮะๆไม่หรอก รู้แค่ว่าฉันเป็นฮีโร่ของเธอก็พอ^^"

"อ๊า>///<แต่ยังไงขอบคุรมากนะ ถ้าไม่ได้นายช่วยไว้ ฉันต้องแย่แน่ๆT^T"

"ไม่เป็นไร ส่วนค่าตอบแทนน่ะ"

"อ๊ะ"เขาไม่พูดต่อ แต่อยู่ดีๆ ก็ก่มหน้ามาจรดริมฝีปากลงบนเรียวปากบางของฉันเบาๆก่อนจะผละออก

"แค่นี้ก็พอ"พูกจบเขาก็ยืดตัวขึ้น เดินหนีไปที่ประตูทั้งที่ฉันยังอึ้ง ทึ่งเขินอยู่หน้าแดงไปทั้งแถบแล้ว อินทรีดำจุ๊บปาก แค่จุ๊บปากนิดเดียวแต่หัวใจฉันกลับเต้นแรงซะยิ้งกว่าโดนไอ้โม่งปลุกปล้ำซะอีก

"เดี๋ยวก่อนสิ! ได้โปรดเถอะ บอกฉันหน่อยว่านายเป็นใคร ฉันอยากรู้ว่าใครเป็นคนช่วยฉันไว้ ฉันอยากรู้จริงๆ"กึก...เขาหันกลับมามองแนแล้วยิ้มบางๆก่อนค่อยๆถอดหน้ากากออกเผยให้เห็นดวงตาเข้ม เท่บาดใจ รับกับใบหน้าหล่อๆเหมือนเทพบุตรกรีก-โรมัน

"ฉันชื่อโทโมะ อีกไม่นานเราคงได้เจอกัน"

"เจอกัน?"

"แล้วเจอกัน!"