ปัญญาชนก้นคร้ว

แก้ว-ฉันก้อทอดไข่ไง
โมะ-แล้วทอดอะไรของเธอเนี่ยดำขนาดนี้
แก้ว-ก้อฉัน เอ่อ...
โมะ-ทอดไข่ไม่เปนใช่ไหม
แก้ว-เอ่อ...คือ
โมะ-ใช่ไหม
แกก้ว-ค่ะๆ
โมะ-แค่ทอดไข่เธอยังทำไม่เปนแล้วเธอจะทำอะไรเปนบ้างเนี่ย
แก้ว-ถึงทอดไข่ฉันทำไม่เปนแต่ยังอื่นฉันทำเปนน่ะค่ะ
โมะ-งั้นชงกาแฟให้ฉันกิน
แก้ว-ได้ค่ะ รอสักครู่น่ะค่ะ
โมะ-เดี๋ยวฉันไปนั่งรอในห้องรับแขกน่ะ
โมะ-คุณพ่อแน่ใจรึครับว่ายัยคนรับใช้คนนี้จะทำอะไรเปน
โทยะ-แน่ใจสิ ทำไมลูกว่างั้นล่ะ
โมะ-ก้อแค่ทอดไขจ่ยัยนี่ยังทำไม่เปนเลยแล้วมันจะทำอะไรเปน
โทยะ-ก้อลองให้เค้าทำยังอื่นดูสิเผื่อเค้าจะทำได้
โมะ-ครับ
แก้ว-มาแล้วค่ะ นี่ค่ะคุณโทโมะ(ยื่นกาแฟให้ แล้วโทโมะก้อดื่มเข้าไำป)
โมะ-นี่กาแฟยี่ห่ออะไรเนี่ย ถึงได้เค็มขนาดนี้
แก้ว-ก้อกาแฟที่วางอยู่ข้างกระติคน้ำร้อนไงค่ะ
โมะ-แล้วทำไมถึงเค็มยังงี้
แก้ว-แก้วไม่แน่ใจว่าแก้วใส่ผิดรึป่าวอ่ะค่ะ
โมะ-ไข่ก้อทอดไม่เปน กาแฟก้อชงไม่เปนแล้วจะทำอ่ะไรได้อีกไมเนี่ย
แก้ว-น้ำส้มฉันคั้นเปนน่ะค่ะ
โมะ-ไปคั้นมาให้ฉันกินสิ
แก้ว-ค่ะ สักครู่น่ะค่ะ
โมะ-พ่อครับผมว่ายัียนี่คงทำไม่ได้หรอกไล่มันออกไปเถอะครรับ
โทยะ-เค้าอาจจะมีสักอย่างที่ทำได้สิ (ที่พ่อโมะพูดยังงั้นเพราะว่ามองสายตาโทโมะก็อรู้แล้วว่าแอบชอบแก้วอยู่ แล้วสิ่งที่แก้วทำได้คือทำให้โทโมะชอบแก้วไงล่ะ)
โมะ-แล้วอะไรล่ะครับที่เขาทำได้
โทยะ-ทำให้...คิดเอาเองแล้วกันน่ะ
โมะ-อ้าวพ่อ
โทยะ-เฟย์ตามพ่อมาหน่อย
โมะ-สรุปว่าผมไม่รุ้ไรเลย
โทยะ-สักวันลูกจะรู้ ป่ะยัยเฟย์
เฟย์-ค่ะพ่อ
โทยะ-เฟย์ว่าพี่โมะของลูกชอบแก้วคนรับใช้คนนั้นรึป่าว(พูดหลังจากที่เดินเข้ามาในห้องทำงานของตัวเอง)
เฟย์-พ่อถามแบบนี้ทำไมค่ะ
โทยะ-ก้อพ่อคิดว่าพี่ชายของลูกชอบคนรับใช้ที่ชื่อแก้วน่ะสิ
เฟย์-แล้วอย่าบอกน่ะค่ะที่พ่อบอกว่ามีสักอย่างที่คนรับใช้นั้นทำได้คือทำให้พี่โมะชอบเข
โทยะ-ใช้จ่ะลูก แล้วพ่อมีอีกเรื่องจะบอกน่ะ
เฟย์-เรื่องไรค่ะ
โทยะ-แก้วเขาไม่ใช่เปนคนรับใช้น่ะ แต่เขาเปนลูกเพื่อนพ่อ
เฟย์-ฮ่ะ แล้วทามไมถึงมาเปนคนใช้บ้านเราได้ล่ะค่ะ
โทยะ-เขามีเหตุผลแต่ยังบอกใครไม่ได้ แต่เฟย์ก้ออย่าเอาไปบอกใครน่ะลูก
เฟย์-ค่ะ
ก๊อกๆๆๆ (เสียงคนเคอะห้องทำงานของโทยะ)