KamiKaze ' กำกับหัวใจนาย Badboy ><

~ผ่านไป 2 เดือน~
           ระยะเวลาหลัง ๆ ที่ชั้้นได้คบกับโทโมะนั้นเขาไม่ค่อยมีเวลาให้ชั้นเลยบางทีเพียงแค่โทร
มาถาม อ๊ะ.! ชั้นคิดออกแล้ว :)) ว่าง ๆไม่มีอะไรทำโทรพิชชี่ออกไปเดินเล่นดีกว่า
          "ฮัลโหลพิชชี่^^"
          (ว่าไงครับแก้ว.ผมกำลังโทรหาให้ไปเจอกกันที่ห้างหน่อยนะครับ)
          "แก้วก็จะชวนไปเหมือนกันงั้นเจอกันที่ #$^%*# นะค่ะ"
          (ครับแล้วเจอกับครับ)
ณ ห้าง
          "พิชชี่แก้วอยู่นี้" ชั้นโบกมือเรียกพิชชี่ที่กำลังหาตัวชั้นอยู่
          "หวัดดีแก้ว.เดียวแก้วพาพิชไปเลือกแหวนหน่อยได้มั๊ย ??" พิชชี่ถามอย่างอาย ๆ
          "แหนะ.!!! จะให้ใครนะ" ชั้นแซว
          "กะ..ว่าจะขอเขาแต่งงานหน้ะแก้วเราคบกันมานานแล้ว :)"
          "วู้ววว~โรแมนติกชะมัดงั้นไปเถอะ" ชั้นจูงมือพิชชี่มาที่ร้านเครื่งเพชร
          "แก้วช่วยเลือกหน่อยได้มั๊ย.พิชไม่เคยซื้อให้ใครหน่ะ" พิชชี่เกาหัวแกร๊ก ๆ แก้เขินอาย
          "ได้สิ.อ๊ะแหวนวงนี้ดีมั๊ยแฟนพิชนิ้วเล็กเท่าไหน??" ชั้นถาม
          "เท่าแก้วอ่ะ.รองใส่สิว่าได้รึเปล่า" พอพิชชี่พูดจบชั้นก็สวมใส่เลย
          "เป็นไงพอได้มั๊ย" ชั้นโชว์แหวนให้พิชชี่ดู
          "งั้นเอาอันนี้หล้ะครับ" พิชชี่หยิบกระเป๋าเงินมาจ่ายค่าแหวน
          "ค่ะ" พนักงานออกมาพร้อมกล่องแดงกำมะหยี่สีสวยที่ข้างในมีแหวนเพชรราคาหลาย
แสนอยู่ในนั้น
          "พิชไม่กลัวเป็นข่าวหรอเดินมากับแก้ว" ชั้นเพิ่งร้ว่าพิชชี่นั้นเป็นดารานายแบบชื่อดัง
          "ไม่หรอก.:)แล้วแก้วหล้ะไม่กลัวโทโมะว่าหรอ ?"
          "โทโมะไม่มีเวลาให้แก้วหรอกพิช ^^" ชั้นฝืนยิ้มให้พิชชี่ "แก้วอยากเห็นแฟนพิชชี่อ่ะ
พรุ่งนี้พามาที่ร้าน Coffe cake ได้มัยหลังมหาลัยแก้วเลย"
          "ได้สิ ^^ไปหาอะไรกินกัน" ระหว่างที่ชั้นเดินหาร้านอาหารอยู่นั้นสายตาของชั้นไปสะ
ดุด กับแฟนของชั้นที่เดินอยู่กับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ น่ารัก ๆคนหนึ่ง
          "แก้ว.เห็นแล้วใช่มั๊ยไปเถอะ" ก่อนที่จะเดินจากไปน้ำตาชั้นเอ่อล้นออกมาและนั้นเป็น
จังหวะที่พิชชี่จับมือชั้นพอดีและโทโมะก็เห็นได้ตำตาด้วย
          "ไปเถอะ..ฮึก..พิชชี่ไปกินข้าวกัน" ชั้นเดินจับมือพิชชี่ไปที่ร้านอาหารฝรั่งเศษ
~ในร้าน~
          "พิชชี่สั่งเลยเดี๋ยวแก้วนั่งกินอย่างเดียว ฮ่า ๆ" ชั้นหัวเราะแต่แววตาันั้นเศร้า
~ขอคืนเอาไปเริ่มใหม่กับใครสักคนที่ไม่ใจร้าย บลาาาา~
          "ฮัลโหลค่ะแม่..อ่อวันนี้ใช่มั๊ยค่ะ ? ได้ค่ะ"
          "ว่าไงแม่โทรมาหรอเด็กขี้แย" พิชชี่แซว
          "ก็ใช่หน้ะสิ.แม่บอกให้ไปหาอ่ะวันนี้"
          "งั้นเดี๋ยวพิชไปส่งได้มั๊ย ??????????"
          "ได้สิ ^^"
          "พี่โทโมะค่ะร้านนี้มั๊ยค่ะคนน้อยดี"
          "อะ..เอ่อ.ได้ครับ" นี้สินะที่นายไม่มีเวลาให้ชั้น เฮ้อออออ :(
~ขอคืนเอาไปเริ่มใหม่กับใครสักคนที่ไม่ใจร้าย บลาาาาา~
          "ฮัลโหลสวัสดีค่ะ"
          (แก้วพี่คิดถึงจัง ^^")
          "พี่กราฟ !!!!!" ชั้นตะโกนลั่นเมื่อรุ่นพี่รุ่นน้องโทรมาหา
          (ใช่สิตกใจอะไรหรือว่าลืมพี่ไปแล้วพี่น้อยใจน้าาา~) ปลายสายทำเสียงงอน
           "เปล่าค่ะ.แล้วคิดยังไงโทรมาค่ะเนี้ย"
          (คิดถึงที่สุดอ่ะ ^^ คิดถึงพี่มั๊ยคนดี)
           "คิดถึงสิ :) ใครจะไม่คิดถึง"
           (คิดถึงแล้วรักพี่มั๊ย ?)
           "รักสิ ~ พี่สำคัญที่สุดในตัวแก้วแล้วน้ะ คิดถึงเป็นบ้ารักใจแทบจะขาดอ่ะ" ชั้นพูด
เสียงดัง ยั่วโมโหคนโต๊ะตรงข้ามที่มองไม่วางสายตา
           (อิอิ ' พี่อยู่ไทยแล้วนะและวันนี้พี่จะไปคอนโดแล้วด้วย)
            "จะมาคอนโดแก้ว!!!!จะดีเหรอค่ะ"
           (ดีสิงั้นแค่นี้ก่อนน้ะ)
            "ค่า..แล้วเจอกันจุ๊ฟ " แล้วสายการสนทนาก็ตัดไป
            "ใครเหรอแก้ว.หวานเชียว"
            "ไม่ต้องรู้หรอกรู้แค่ว่าเขาสำคัญที่สุดในใจแก้วและแก้วก็รักเขามากว่าทุกคน"
            "เหรอ.สำคัญขนาดนั้นเลย :)"
            "ใช่สิ"
ติ๊ด ๆ (เสียงโทรศัพท์ของแก้วอีกรอบ)
             "ฮัลโหลค่ะแม่...อะไรนะค่ะ!!!!.แม่จะให้แก้วไปเรียนที่อิตาลีไปกับพี่กราฟ!!!!"
เคร้ง (เสียงช้อนของโทโมะตก)
             "เฮ้อ..ก็ได้ค่ะแม่ค่ะแล้วพี่กราฟจะนอนไหนหล้ะค่ะห๊ะ...!!!ห้องเดียวกับแก้วเอ่อ.
ก็ได้ค่ะแค่นี้นะค่ะ"
             "จะไปจริง ๆเหรอ" พิชชี่ที่ก้มหน้าก้มตากินถาม
             "ต้องไปจริง ๆหล้ะชั้นไม่เคยกล้าขัดใจพี่กราฟ พี่เขาเป็นคนขอให้ชั้นไปอยู่กับเขา
เองหล้ะ พิชก็รู้หนิว่าพี่กราฟสำคัญกับแก้วมาแค่ไหนแก้วกลับก่อนนะ บายยย จ่ายด้วยนะค่าอา
หาร อิอิ"
             "ชิ่งกันเลยนะยัยแก้วจายยยยย ><"
             "บลายพี่ขอตัวกลับบ้านก่อนนะครับ"
             "ก็ได้ค่ะ"
--------------------------------------------------------------------------------------
เดี๋ยวมาอัพใหม่ :))