ยัยทอมสุดแสบป่วนใจกับนายเนื้อหอมสุดกวน

ณ ห้องส้วมแห่งหนึ่งหลังเลิกเรียน
แก้ว : นี่! นายเฮงซวย! นายน่ะมันตัวซวยๆๆๆๆๆๆๆ
โทโมะ : เฮ้ย! เกี่ยวมั้ย เธอนั่นแหละ ยัยทอมจอมซวย พาฉันซวยไปด้วย อ๊ากกกกกกก!!!!
ฉันคลั่งเหมือนคนบ้า -_- แต่นายโทโมะคลั่งเหมือนคนติดไวรัส =_=
แก้ว : ฮ่วย! พวกดวงซวยนี่ต้องจัดการไงนะ
โทโมะ : แก่นแก้ว ตรงนี้มีกากด้วยอ่ะ #_# ทำไงดี ฮือๆๆๆๆๆๆ TOT
แก้ว : นายดวงซวย นายก็กินมันสิ
โทโมะ : ยัยบ้า!
แก้ว : นายล้างไปแล้วกัน เดี๋ยวฉันจะยอมเสียสละเอามืองามประดุดมุกอันดามันถูพื้นเอง -..-
โทโมะ : แล้วฉันล่ะ o_O
แก้ว : นายก็ล้างส้วมไปแล้วกัน -..-
โทโมะ : =[]= ยัยทอมใจร้าย! ไม่สวยยังใจร้ายอีก TOT ยัยทอมยักษ์ ยัยทอมมารร้าย!
แก้ว : นายล้างไปเลย!


50 นาทีผ่านไป~

แก้ว : แฮกๆๆๆๆ เหนี่อยจังเยย~
โทโมะ : เธอเหนี่อยอะไร ห้องส้วมก็ไม่ได้ล้าง ยังจะมาบอกเหนื่อยอีก -_-!
แก้ว : นายไม่เข้าใจผู้หญิงบอบบางอย่างฉันหรอก -..-
โทโมะ : ทอมสตรอเบอรี่มากกว่า (บ่นเบาๆ)
แก้ว : ไรนะ.......
โทโมะ : ป๊าวววววว ไม่มี ไม่มี้ ไม่มี
แก้ว : ชิ
โทโมะ : เชอะ
แก้ว : ชะ
โทโมะ : โชะ เชอะ เชะ ชิ ชะ
แก้ว : =_= นายใกล้บ้าแล้วอ่ะ
โทโมะ : โทษที -.- ติดลมไปหน่อย
แก้ว : อะไรติดลม??
โทโมะ : ยัยทอมโง่วววววว -O-
แก้ว : อ๊ากกกกกกก นายตุ๊ด นายตายยยยยยย >O<

ด้านฟาง
ย้อนไปหลายชั่วโมงก่อนนู้นนนนนนน
Fang’s part
โฮ้ยยยยยย!!!~ ทำไมร้านเค้กหน้าโรงเรียนคนเยอะอย่างงี้เนี่ย ฉ้นอยากกินนนนนน!!! (ติดนิสัยน้องมาเล็กน้อย -*-)
ฟาง : สตรอเบอรี่ช็อตเค้กกับค็อฟฟี่ลาเต้หนึ่งที่ค่ะ
พนักงาน : คร้าบๆ
หลังจากได้เค้กมาสมใจอยาก -.- ฉันต้องหาที่นั่งต่อ T^T กรรมจริงจิ๊งงง (วิบัติเล็กน้อย -*-)
o_O!!
วะฮ่า!~ ตรงนั้นมีคนว่างอยู่แต่ว่ามีคนนั่งอยู่คนนึงที่ดู (เหมือนจะ) หล่อ >O< ไม่ได้การๆ ฟางต้องไปดูให้ได้ *O* (หอบหื่นนนนนนน >////< : ฟาง)
ฟาง : นั่งด้วยน้า
ป็อปปี้ : อือ
เอ่อ ไม่ได้โง่นะ คือว่าอือนี่นั่งได้ใช่ม้า
ฟาง : นั่ง...นั่ง...นั่งด้วยคนน้า
ป็อปปี้ : ก็บอกว่าเออไง!!!! นั่งดิครับ = =
หวายยยยยย!!!! TOT จะดุเค้าทำไมอ้า
ฟาง : ฉันชื่อฟางนะ นายชื่อไรอ่ะ
ป็อปปี้ : ป็อปปี้ คนที่สนิทกับฉันจริงๆ เรียกป็อป
ฟาง : หวา นายส่าแว่นกันแดดในร้านเค้กทำไมอ่ะ มาก่อการร้ายเหรอ
ป็อปปี้ : ….(จ้อง)
ฟาง : ฉันล้อเล่นน่ะ T^T
ป็อปปี้ : อืม..ทำไมเหรอ ถอดก็ได้
>/////< ถอด!!! ถอดอาร้ายยยยยยย ( =[]=!! จะหื่นไปแล้ววววว)
ป็อปปี้ค่อยๆ ถอดแว่นนั่นออกมาแบบสโลโมชั่น (ถอดเร็วเดี๋ยวไม่เท่ = =*) ทำเอาผู้พบเห็นต้องกำเดาแตกไปตามๆ กัน!!! (เว่อร์ให้ได้โล่รึไง)
ป็อปปี้ : ฟาง...ฉันจะเรียกเธอฟายนะ
ฟาง : เฮ้ยยยย!!! พูดงี้ไม่สวยนะ
ป็อปปี้ : ฮ่าๆ ล้อเล่น ฟาง
ฟาง : ฉันไม่เล่น!!
ป็อปปี้ : ยัยฟาง ฉันไปเที่ยวดีกว่า
ฟาง : เรื่องของนาย
ป็อปปี้ : เออ

เข้าเรียน (ยังย้อนอดีตอยู่นะ)
ยัยแก้วมาสาย =_= แถมยังกล้าโผล่มาตอนอาจาร์ยสอนอยู่ -O- แต่ไม่ได้สวัสดีคุณครูเพราะยัยแก้วยังไม่มา =_= สักพักก็มีผู้ชายคนหนึ่งโผล่มา =[]=!!

ป็อปปี้ : ครับ! ผมภาณุ จิระคุณ เรียกเล่นๆ ว่าป็อปปี้นะครับ!
ฟาง : =[]=!!
ป็อปปี้ : (ยักคิ้วให้ฟาง -*-)
ฟาง : (คิด) ตายๆๆๆๆ ที่นั่งข้างช้านนนนน ว่าง!! =[]=!!
ป็อปปี้ : ผมนั่งนั่นนะครู
ครู : จ้า
ฟาง : =O=
ป็อปปี้ค่อยๆ เดินมานั่งข้างฟาง ก่อนจะเอ่ยทักทาย
ป็อปปี้ : เฮลโล่ว์ ^^
ฟาง : =O= ทำไมนายมาเรียนเอาป่านนี้อ่ะ
ป็อปปี้ : เรื่องของฉัน -3-
ฟาง : นายเอาหนังสือเรียนมาเร็ว
ป็อปปี้ : ลืม =O=
ฟาง : งั้นเอากระดาษมาโน้ตก็ได้
ป็อปปี้ : ว้า~ ขี้เกียจ -3-
กร๊าซซซซซซซ!!!!!!~ นายนี่จะมากไปแล้ว >[]<
ฟาง : นี่!!! นายน่ะหัดมีความรับผิดชอบซะบ้าง ไม่รู้จักกาลเทศะ!!!!!!!
ป็อปปี้ : O.O~
ครู : อะไรของเธอธนันต์ธรญ์
ฟาง : หะ หา...(ก็มันลืมตัว~ T^T)
ครู : คุกเค่าหน้าห้องแล้วยกมือขึ้น...เดี๋ยวนี้!!!!
ฟาง : ค่ะ.... TOT
Fang's end

กลับมาปัจจุบันด้านแก้วโทโมะ
แก้ว : นี่แน่!!!!~ วะฮ่าๆ
โทโมะ : โอ้ย!!! เอาหน้าล้างส้วมมาลาดใส่ฉันทำไม T^T
แก้ว : สะใจ
โทโมะ : ยัยทอมบ้าาาาาาาาาา
แก้ว : อะไรนายตุ๊ด ฉันชื่อแก้ว จำใส่สมองอันทึบๆ ของนายด้วย!
โทโมะ : แล้วไงยัยทอม ฉันชื่อโทโมะ จำใส่สมองอันทึนทึกของเธอด้วย!
แก้ว : นี่แน่!!!!!!~
ครู : พวกเธอเล่นอะไรกัน!
แก้ว/โทโมะ : =O= ครู!
ครู : ฉันขอเพิ่มโทษ ไปถอนหญ้าตรงป่านั่นเดี๋ยวนี้!
แก้ว/โทโมะ : ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!
หึ...อยากรู้ว่าดังแค่ไหนสังเกตจาก ย.ยักษ์ เอานะ