คำ"ขอโทษ"ของนายคลาสโนว่า....

เขื่อน:ก็...ป็อปปี้เพื่อนคู่แค้นของแกไงหละ ...โฮะๆๆๆ
......:หึๆๆ...ได้ฉันไม่เกี่ยงอยู่เเล้วว่าจะเเข่งกับใคร...ว่าเเต่ไหนหละข้อเสนอของฉัน
เขื่อน: แหมใจเย็นหน่อยสิว่ะเพื่อน...นั่นไงข้อเสนอของฉัน
เขื่อนพูดพร้อมหันหน้าไปที่เด็กสาวหน้าหวานที่เเต่งตัวเปรี้ยวจี๊ด ก่อนที่เพื่อนของเขาจะมองไปด้วย
......: หึๆ ข้อเสนอของแกน่าสนใจดีนี่หว่า..งั้นฉันตกลงแข่งกี่โมงบอกมาได้
เขื่อน:เฮ้ย!!!นี่แกจะไม่ฟังเกมที่ฉันจะให้แกเล่นถ้าแกแพ้หน่อยหรอว่ะ??
......:ไม่จำเป็นเพราะยังไงฉันก็ไม่มีวันเเพ้....แน่นอน
เขื่อน:เฮ้อ!!!แกก็เป็นอย่างนี้ตลอดซักวันแกจะต้องเจ็บเพราะแกมั่นใจเกินไปนี่แหละ...
......:หึๆๆ คงไม่มีวันนั้นหรอกเว้ย!!!
แล้วร่างสูงก็เดินจากไป....ระหว่างนั้นร่างสูงก็โปรยยิ้มไปให้สาวหวานซ่ิอนเปรี้ยว ซึ้งมันทำให้สาวหน้าหวานซ่อนเปรี้ยวนั้นใจสั่นได้ดีเลยทีเดียว....
ก่อนที่ร่างสูงจะไปมือบางได้คว้าเเขนของเค้าไว้..
พิม  :เดี๋ยวสิค่า...สุดหล่อ ฉันพิมนะค่า
พูดไม่พอร่างบางยังเอามือไปลูบไล้ที่หน้าอกแกร่งของร่างสูง
รางสูงไม่ตอบอะไรเพียงเเต่ยิ้มให้เท่านั้น
พิม  :เอ...จะไม่บอกว่าคุณชื่ออะไรหน่อยหรอค่า
......:ผมไม่จำเป็นต้องบอกคุณตอนนี้...เพราะหลังจากนี้อีกไมนานเราได้คุยกันนานแน่..
เเค่สิ้นสุดเสียงนี้ก็ทำเอาพิมหน้าเเดงขึนมาเสียดื้อๆๆ
พิม  :แล้วพิมจะรอนะค่า
จุ๊บๆๆๆ พิมรู้สึกถูกชะตากับคุณจัง สาวน้อยจุ๊บหนุ่มร่างสูงด้วยลีลาที่เร่าร้อน
......:หึๆๆ....ครับ
*******************************************************************
เฮ้ยเหนื่อย!!!นามปากกา...หัวใจสีเทา