Badboy...ฉันรักนายเข้าแล้ว

ห้องซ้อมการแสดง
คนภาค:กาลครั้งหนึ่งนานมา แล้วมีเด็กสาวคนหนึ่งหน้าตาน่ารัก อาศัยอยู่กับแม่เลี้ยงของเธอ ราชินีผู้งดงาม แต่สโนว์ไวท์สวยและน่ารักกว่า นางเลยอิจฉา ใช้สโนว์ไวท์ทำงานบ้านทุกอย่าง และนางก็ชอบถามวิญญาณของกระจกวิเศษอยู่ทุกวัน
พิม:กระจกวิเศษ บอกข้าเถิด ใครงามเลิศในปถพี
กระจก:ท่านสิคือผู้ที่งามเลิศ
คนภาค:แต่วันหนึ่ง กระจกวิเศษไม่ได้ตอบเหมือนทุกวัน
พิม:กระจกวิเศษ บอกข้าเถิดใครงามเลิศในปถพี
กระจก:อนิจจา เด็กหญิงคนนั้นที่ข้าเห็น ดูนางจะงดงามกว่าท่านนะ
พิม:เอ่ยชื่อนางมา!!
กระจก:ริมฝีปากแดง ดั่งกุหลาบ ผมสีดำเงา ดั่งมะเกลือ ผิวขาวผ่อง ดั่งหิมะ...นางชื่อสโนว์ไวท์์
พิม:อะไรนะ..
คนภาค:ขณะเดียวกันสโนว์ไวท์กำลังตักน้ำอยู่ เธอบอกพวกนกว่า มันคือบ่อน้ำวิเศษแล้วนางก็ร้องเพลงให้นกพิราบฟัง แล้วไปขอพรจากบ่อน้ำว่าขอให้เจอเนื้อคู่
ฟาง:พวกเจ้ารู้มั้ยว่าบ่อน้ำนี่คือบ่อน้ำวิเศษ สามารถขอพรได้ ข้าขอพรให้ข้าเจอเนื้อคู่
คนภาค:ทันใดนั้น เธอเห็นเงาของชายหนุ่มสะท้อน เธอมองขึ้นและเห็นเจ้าชายผู้หล่อเหลา นางตกใจมากจึงวิ่งเข้าไปในปราสาท
ป๊อปปี้:ช้าก่อน ข้าทำให้เจ้ากลัวหรอ?? อย่าเพิ่งไปไหนนะ(ร้องเพลงรัก)
ฟาง:(จูบนกพิราบแล้วให้บินไปจูบกับป๊อปปี้)
คนภาค:แต่นางไม่รู้เลยว่าราชินีกำลังมองนางด้วยความอิจฉาแล้วสั่งให้นายพรานฆ่าสโนวว์ไวท์ในป่า
ฟาง:ลั้ลลา ลา ลา ลา วันนี้ท่านราชินีคิดอะไรของท่านถึงให้ฆ่ามาเก็บดอกไม้ในป่า
นายพราน:ชูมีดขึ้น(ฟางหันมาเห็นกรี๊ดด)ขออภัยข้าด้วยท่านจงหนีไปตอนนี้ราชินีโกรธและอิจฉาเจ้าจึงสั่งให้ข้ามาฆ่าท่าน อย่ากลับมาอีกก
(ฟางหนีไปเจอกระท่อมคนแคระ เลยคิดว่าเป็นกระท่อมที่มีเด็กๆอยู่ก็ปัดกวาดเช็ดถู และนอนหลับ)
คนภาค:แล้วคนแคระก็กลับมา เห็นสโนว์ไวท์นอนหลับอยู่
คนแคระ:เธอคือใคร
ฟาง:ฉันชื่อสโนว์ไวท์ ให้ฉันอยู่กับเธอเถอะนะ ฉันจะถูกราชินีฆ่า ถ้าพวกเธอให้ฉันฉันจะดูแลบ้านให้พวกเธอ
คนแคระ:ได้สิ
คนภาค:ขณะเดียวกันที่ปราสาท ราชินีถามกระจกอีกเช่นเคย แต่กระจกบอกว่าสโนว์ไวท์อีกเช่นเคย
พิม:ไม่จริง สโนว์ไวท์ได้ตายไปแล้ว
กระจก:ข้ามหุบเขาเพรชพลอย7ลูก ข้สมน้ำตก7สาย กระท่อมที่คนแคระทั้ง7อยู่ สโนว์ไวท์งดงามที่สุด หัวในที่อยู่ในมือท่านมันคือหัวใจหมู
ครูโฟร์:วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะค่ะ นักเรียนทุกคนแยกย้ายกลับบ้านได้จ๊ะ
ป๊อปปี้:ฟางกลับบ้านกัน
ฟาง:ไม่เป็นไรฉันกลับเองได้
ป๊อปปี้:ไหนๆก็อยู่แมนชั่นเดียวกันแล้ว
ฟาง:เอางั้นก็ได้
ป๊อปปี้:กลับด้วยกันทุกวันเลยได้ม๊ะ
ฟาง:แล้วจะคิดดู
บนรถ
ป๊อปปี้:ฟางขอเบอร์หน่อยสิ
ฟาง:เอาไปทำไม
ป๊อปปี้:ก็เวลามีอะไรจะได้โทรไปไง
ฟาง:ไม่ให้ย่ะ
ป๊อปปี้:อืมไม่เป็นไร(ยิ้มน่ากลัว)
ฟาง:ยิ้มแบบนั้นหมายความว่าไง
ป๊อปปี้:เปล่า ถึงแล้ว
ฟาง:อืม(ลงจากรถ)
ในห้องฟาง
ก๊อกๆๆ
ฟาง:ในน่ะ
ป๊อปปี้:ฉันเอง ป๊อปปี้สุดหล่อเอง~
ฟาง:ว่าไงย่ะ พ่อสุดหล่อออ
ป๊อปปี้:ขอไปอาบน้ำในห้องเธอหน่อยสิ
ฟาง:จะบ้าหรอ!! ห้องน้ำห้องนายไม่มีหรือไง
ป๊อปปี้:มี
ฟาง:แล้วทำไมนายไม่ไปอาบล่ะ ทำไมต้องมาอาบห้องฉัน