Badboy...ฉันรักนายเข้าแล้ว

8.2

เขียนโดย Pongpang

วันที่ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2555 เวลา 18.07 น.

  8 ตอน
  16 วิจารณ์
  18.83K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) สโนว์ไวท์

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ห้องซ้อมการแสดง

คนภาค:กาลครั้งหนึ่งนานมา แล้วมีเด็กสาวคนหนึ่งหน้าตาน่ารัก อาศัยอยู่กับแม่เลี้ยงของเธอ ราชินีผู้งดงาม แต่สโนว์ไวท์สวยและน่ารักกว่า นางเลยอิจฉา ใช้สโนว์ไวท์ทำงานบ้านทุกอย่าง และนางก็ชอบถามวิญญาณของกระจกวิเศษอยู่ทุกวัน

พิม:กระจกวิเศษ บอกข้าเถิด ใครงามเลิศในปถพี

กระจก:ท่านสิคือผู้ที่งามเลิศ

คนภาค:แต่วันหนึ่ง กระจกวิเศษไม่ได้ตอบเหมือนทุกวัน

พิม:กระจกวิเศษ บอกข้าเถิดใครงามเลิศในปถพี

กระจก:อนิจจา เด็กหญิงคนนั้นที่ข้าเห็น ดูนางจะงดงามกว่าท่านนะ

พิม:เอ่ยชื่อนางมา!!

กระจก:ริมฝีปากแดง ดั่งกุหลาบ ผมสีดำเงา ดั่งมะเกลือ ผิวขาวผ่อง ดั่งหิมะ...นางชื่อสโนว์ไวท์์

พิม:อะไรนะ..

คนภาค:ขณะเดียวกันสโนว์ไวท์กำลังตักน้ำอยู่ เธอบอกพวกนกว่า มันคือบ่อน้ำวิเศษแล้วนางก็ร้องเพลงให้นกพิราบฟัง แล้วไปขอพรจากบ่อน้ำว่าขอให้เจอเนื้อคู่

ฟาง:พวกเจ้ารู้มั้ยว่าบ่อน้ำนี่คือบ่อน้ำวิเศษ สามารถขอพรได้ ข้าขอพรให้ข้าเจอเนื้อคู่

คนภาค:ทันใดนั้น เธอเห็นเงาของชายหนุ่มสะท้อน เธอมองขึ้นและเห็นเจ้าชายผู้หล่อเหลา นางตกใจมากจึงวิ่งเข้าไปในปราสาท

ป๊อปปี้:ช้าก่อน ข้าทำให้เจ้ากลัวหรอ?? อย่าเพิ่งไปไหนนะ(ร้องเพลงรัก)

ฟาง:(จูบนกพิราบแล้วให้บินไปจูบกับป๊อปปี้)

คนภาค:แต่นางไม่รู้เลยว่าราชินีกำลังมองนางด้วยความอิจฉาแล้วสั่งให้นายพรานฆ่าสโนวว์ไวท์ในป่า

ฟาง:ลั้ลลา ลา ลา ลา วันนี้ท่านราชินีคิดอะไรของท่านถึงให้ฆ่ามาเก็บดอกไม้ในป่า

นายพราน:ชูมีดขึ้น(ฟางหันมาเห็นกรี๊ดด)ขออภัยข้าด้วยท่านจงหนีไปตอนนี้ราชินีโกรธและอิจฉาเจ้าจึงสั่งให้ข้ามาฆ่าท่าน อย่ากลับมาอีกก

(ฟางหนีไปเจอกระท่อมคนแคระ เลยคิดว่าเป็นกระท่อมที่มีเด็กๆอยู่ก็ปัดกวาดเช็ดถู และนอนหลับ)

คนภาค:แล้วคนแคระก็กลับมา เห็นสโนว์ไวท์นอนหลับอยู่

คนแคระ:เธอคือใคร

ฟาง:ฉันชื่อสโนว์ไวท์ ให้ฉันอยู่กับเธอเถอะนะ ฉันจะถูกราชินีฆ่า ถ้าพวกเธอให้ฉันฉันจะดูแลบ้านให้พวกเธอ

คนแคระ:ได้สิ

คนภาค:ขณะเดียวกันที่ปราสาท ราชินีถามกระจกอีกเช่นเคย แต่กระจกบอกว่าสโนว์ไวท์อีกเช่นเคย

พิม:ไม่จริง สโนว์ไวท์ได้ตายไปแล้ว

กระจก:ข้ามหุบเขาเพรชพลอย7ลูก ข้สมน้ำตก7สาย กระท่อมที่คนแคระทั้ง7อยู่ สโนว์ไวท์งดงามที่สุด หัวในที่อยู่ในมือท่านมันคือหัวใจหมู

ครูโฟร์:วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะค่ะ นักเรียนทุกคนแยกย้ายกลับบ้านได้จ๊ะ

ป๊อปปี้:ฟางกลับบ้านกัน

ฟาง:ไม่เป็นไรฉันกลับเองได้

ป๊อปปี้:ไหนๆก็อยู่แมนชั่นเดียวกันแล้ว

ฟาง:เอางั้นก็ได้

ป๊อปปี้:กลับด้วยกันทุกวันเลยได้ม๊ะ

ฟาง:แล้วจะคิดดู

บนรถ

ป๊อปปี้:ฟางขอเบอร์หน่อยสิ

ฟาง:เอาไปทำไม

ป๊อปปี้:ก็เวลามีอะไรจะได้โทรไปไง

ฟาง:ไม่ให้ย่ะ

ป๊อปปี้:อืมไม่เป็นไร(ยิ้มน่ากลัว)

ฟาง:ยิ้มแบบนั้นหมายความว่าไง

ป๊อปปี้:เปล่า ถึงแล้ว

ฟาง:อืม(ลงจากรถ)

ในห้องฟาง

ก๊อกๆๆ

ฟาง:ในน่ะ

ป๊อปปี้:ฉันเอง ป๊อปปี้สุดหล่อเอง~

ฟาง:ว่าไงย่ะ พ่อสุดหล่อออ

ป๊อปปี้:ขอไปอาบน้ำในห้องเธอหน่อยสิ

ฟาง:จะบ้าหรอ!! ห้องน้ำห้องนายไม่มีหรือไง

ป๊อปปี้:มี

ฟาง:แล้วทำไมนายไม่ไปอาบล่ะ ทำไมต้องมาอาบห้องฉัน

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา