นายวายร้ายคู่มั่นของฉัน

" ฉันเจ็บ "

" นี่พวกนายน่ะ ฉันอยากนอนแยกห้อง " 

" ทำไมล่ะครับ หัวหอม "

" ไอกบเงียบไปเลยน่ะเราย้าย2คนพอ "

" ไม่อยากอยู่กับฟางหรอ? " โทโมะถาม

" ไม่ " ยัยเฟย์ตอบเสียงแข็ง

" อืมก็ได้ๆเอาเป็นห้องตรงข้ามล่ะกัน " นายป๊อปบอก

" ก็ได้ๆ "

แปะ แปะ (ฟังให้เหมือนเสียงน้ำตาตกไปกระทบกับมือน่ะ)

ตอนนี้ฉันก็เรียนอยู่ที่นี้มา3อาทิตย์แล้ว ตอนนี้ฉันทุกข์ใจมาก ยัยเฟย์ ยัยแก้วไม่คุยกับฉันเลย ฉันแทบไม่ยิ้มเลย

" ฟางทำใจเถอะ " 

" โทโมะ! "

" ฉันรู้เรื่องทุกอย่างหมดเลยไม่ต้องถามน่ะว่ารู้ได้ไงไม่อยากตอบแต่ทำใจเถอะ เขาไม่รักเธอไม่ได้หมายความว่า

จะไม่มีใครรักเธอเลยน่ะ "

" โทโมะ " ฉันเรียกชื่อเค้าก่อนจะโผเข้าก่อนนายโทโฒะก็กอดตอบฉันแถมยังลูบหัวฉันด้วยความอ่อนโยน

" ยัยฟาง ทำไมแกทำกับฉันอย่างงี้ " เพี๊ยะ หน้าฟางหันตามแรงตบ

" กะ..แก้ว " ฉันเรียกแก้วเสียงสั่น

" นี่แก้ว ทำไมเธอต้องตบฟางด้วย? " โทโมะถาม

" เธอนี่ไม่เคยอิ่มเลยน่ะ " เพี๊ยะ  ฟางหน้าหันตามแรงตบอีกครั้งแล้วก็มีเลือดซึมออกมาตรงมุมปาก

" นี่ที่รักไปตบฟางทำไม ฟางน่ะพี่สาวเธอน่ะ "

" ฉันไม่มีพี่สาวอย่างนั่นหรอกเขื่อน "

เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ

ฟางตบหน้าแก้วไป 1 ที แล้วตบเฟย์ไป 2 ที ตอนนี้หน้าแก้วและเฟย์มีเลือดไหลออกมา

" นังฟาง! " เสียงแก้วและเฟย์ประสานกัน

" นี่! พอได้แล้วนะเฟย์ แก้ว เธอตบฟางทำไม " หวายถาม

" สมควรแล้วนิ "

" ถูกของแก้วน่ะ เฟย์ว่ามันยังเบาไปด้วยซ้ำ "

แล้วแก้วกับเฟย์ก็กลับไปนั่งที่ของตัวเอง

" 2คนนี้เลวจริงๆ " เขื่อนและโทโมะพูดออกมาพร้อมกันซึ่งทุกคนก็ได้ยินแม้กระทั่งเฟย์ และ แก้ว

" ฟางเป็นไงบ้าง "

" ไม่เป็นไรหรอกแต่ว่าเขื่อน นายรู้เรื่องนี้ด้วยหรอ "

" อืม คนอะไรบ้าชะมัดยิ้มร่าเริงแค่แปปเดียวแล้วก็โมโหขึ้นมาเลยเขวี้ยงโทรศัพท์ ฉันก็เลยสืบน่ะ "

" ฮึกๆ...ฮึกๆๆๆ " ฟางได้แต่สะกดกั้นเสียงร้องของตัวเองเอาไว้

" เธอนี่โง่จริงขนาดน้องสาวแท้ๆยังเกลียดเธอเลย " ป๊อปปี้เดินมาต่อว่าฟางแล้วเดินออกไป

" เขื่อน โทโมะ ฉันเจ็บ เจ็บที่สุด ฮึกๆๆ " เขื่อและโทโมะได้แต่สงสารฟาง

: เขาไม่ได้รักเธอไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีใครรักเธอเลยนะ : By Tomo