Melody of love (TK)
8.9
19) '\งานเต้นรำ น้ำตา และความเข้าใจผิด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความมาถึงวันงาน ทุกคนต่างแข่งกันแต่งตัวเต็มที่ ไม่นานงานก็เริ่มขึ้น ดนตรีบรรเลงอย่างไพเราะ พร้อมกับปรากฏร่างของหญิงสาวสวมหน้ากากผู้หญิงคนหนึ่งขึ้น
ผมของเธอมีสีน้ำตาลออกแดง ยาวสลวยเป็นเงางาม ริมฝีปากสีแดงสดถูกเติมแต่งด้วยลิปคลอสสีชมพูอ่อน พร้อมน้ำหอมกลิ่นกุหลาบอีกนิดหน่อย
ชุดราตรีสีขาวบริสุทธิ์ เป็นเกาะอกข้างหลังมีสายไขว้กันอย่างสวยงาม รองเท้าแก้วสีใสเข้ากับชุดเป็นอย่างดี
นั่นยิ่งทำให้เธอถูกจับจ้องมากขึ้น
เวลาผ่านไปจนจบงาน “เธอ” ก็รีบสาวเท้าออกไปจากงานให้เร็วที่สุด
ระหว่างทางกลับบ้าน
แก้วดันไปเห็นภาพบาดตาบาดใจ
โทโมะกับพิม กำลังจูบกัน
ร่างกายของเธอถึงกับอ่อนยวบ ทำไมกัน ทำไม
แก้วถามตัวเองซ้ำๆก่อนที่จะเดินออกไป เมื่อมาถึงบ้านแก้วก็พบใครบางคนรออยู่ คนคนนั้นคือ
พิม
ยัยนั่นมาที่นี่ทำไม
“สวัสดีคะ พี่แก้ว”
พิมบอก
“ดีจ๊ะ พิม มาหาพี่ทำไมเหรอ”
ไม่ได้ เธอจะอ่อนแอที่นี่ไม่ได้
“พิมไม่อ้อมค้อมละนะคะ พี่โทโมะเป็นของพิม ผู้หญิงหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์มาแย่ง แม้จะเป็นพี่แก้วก็ตาม!!!!”
พิมตะคอก
หึ คิดว่าฉันกลัวรึไง
“เหรอ แต่ เสียใจด้วยนะ แฟนเธอเขามายุ่งกับฉันเองนี่นา ช่วยไม่ได้”
ทุกคนกำลังคิดว่านางเอกต้องยอมใช่รึเปล่า ผิดละ ยัยนี่ต้องตอกกลับอยากเดียวเท่านั้น
“ในเมื่อพี่พูดอย่างนี้”
เผี๊ยะ(พิมตบหน้าตัวเอง)
“แก้ว ทำอะไรพิม”
เสียงของโทโมะ
“ฮือๆ พี่โมะ คือ พิมจะมาเยี่ยมพี่แก้ว แต่พี่เขากลับตบหน้าพิม ฮือๆ”
ตบหน้างั้นเหรอ
“สำออย”ฉันพูดกลับไป
“เธอทำอย่างงี้ทำไมแก้ว พิมไม่ได้ทำอะไรเทอสักหน่อย”
นายก็ไม่เชื่อฉันงั้นเหรอ…?
“ในเมื่อนายคิดอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร ฉันไม่แคร์ แล้วก็เชิญกลับไปซะ”
แล้วแก้วก็ปิดประตูเข้าบ้านไป
“ทำไมนะ นายไม่เคยจะเชื่อฉันเลยรึไง นายรู้ไหม เวลาของฉันมันจะไม่เหลือแล้วนะ”
แก้วคร่ำครวญ
------------------------------------------------------
ผมของเธอมีสีน้ำตาลออกแดง ยาวสลวยเป็นเงางาม ริมฝีปากสีแดงสดถูกเติมแต่งด้วยลิปคลอสสีชมพูอ่อน พร้อมน้ำหอมกลิ่นกุหลาบอีกนิดหน่อย
ชุดราตรีสีขาวบริสุทธิ์ เป็นเกาะอกข้างหลังมีสายไขว้กันอย่างสวยงาม รองเท้าแก้วสีใสเข้ากับชุดเป็นอย่างดี
นั่นยิ่งทำให้เธอถูกจับจ้องมากขึ้น
เวลาผ่านไปจนจบงาน “เธอ” ก็รีบสาวเท้าออกไปจากงานให้เร็วที่สุด
ระหว่างทางกลับบ้าน
แก้วดันไปเห็นภาพบาดตาบาดใจ
โทโมะกับพิม กำลังจูบกัน
ร่างกายของเธอถึงกับอ่อนยวบ ทำไมกัน ทำไม
แก้วถามตัวเองซ้ำๆก่อนที่จะเดินออกไป เมื่อมาถึงบ้านแก้วก็พบใครบางคนรออยู่ คนคนนั้นคือ
พิม
ยัยนั่นมาที่นี่ทำไม
“สวัสดีคะ พี่แก้ว”
พิมบอก
“ดีจ๊ะ พิม มาหาพี่ทำไมเหรอ”
ไม่ได้ เธอจะอ่อนแอที่นี่ไม่ได้
“พิมไม่อ้อมค้อมละนะคะ พี่โทโมะเป็นของพิม ผู้หญิงหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์มาแย่ง แม้จะเป็นพี่แก้วก็ตาม!!!!”
พิมตะคอก
หึ คิดว่าฉันกลัวรึไง
“เหรอ แต่ เสียใจด้วยนะ แฟนเธอเขามายุ่งกับฉันเองนี่นา ช่วยไม่ได้”
ทุกคนกำลังคิดว่านางเอกต้องยอมใช่รึเปล่า ผิดละ ยัยนี่ต้องตอกกลับอยากเดียวเท่านั้น
“ในเมื่อพี่พูดอย่างนี้”
เผี๊ยะ(พิมตบหน้าตัวเอง)
“แก้ว ทำอะไรพิม”
เสียงของโทโมะ
“ฮือๆ พี่โมะ คือ พิมจะมาเยี่ยมพี่แก้ว แต่พี่เขากลับตบหน้าพิม ฮือๆ”
ตบหน้างั้นเหรอ
“สำออย”ฉันพูดกลับไป
“เธอทำอย่างงี้ทำไมแก้ว พิมไม่ได้ทำอะไรเทอสักหน่อย”
นายก็ไม่เชื่อฉันงั้นเหรอ…?
“ในเมื่อนายคิดอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร ฉันไม่แคร์ แล้วก็เชิญกลับไปซะ”
แล้วแก้วก็ปิดประตูเข้าบ้านไป
“ทำไมนะ นายไม่เคยจะเชื่อฉันเลยรึไง นายรู้ไหม เวลาของฉันมันจะไม่เหลือแล้วนะ”
แก้วคร่ำครวญ
------------------------------------------------------
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ