Melody of love (TK)
8.9
15) บอกรัก( In Love)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความโรงเรียน kz
“แก้ว ในที่สุดแกก็กลับมาเรียนแต่ทำไมหน้าซีดจังอะ”
ตายละแก้วใจ เพิ่งกลับมาจากอิตาลี ตาย ตาย!
“ปล่าวหรอกเฟย์ พอดี ไม่สบายนิดหน่อยนะ”
จะเชื่อมั้ยเนี่ย
“โอเคจ๊ะ ไปหาเพื่อนๆกันเหอะ”
มันเชื่อด้วยแฮะ แก้วใจละ….
พอพักเที่ยง แก้วหาโอกาสเลี่ยงเพื่อนๆ เพื่อมาหาใครคนหนึ่ง คนที่ชื่อ…โทโมะ
“แกมานั่งทำอะไรตรงนี้วะ โมะ”
แก้วถาม
“ฉันเลิกกับพิมแล้ววะ น้องเค้าบอกเลิกฉัน”
“สมน้ำหน้า”
แก้วย้อน
“ฉันมีเรื่องจะถามแกเรื่องหนึ่ง….”
แก้วคิดสักครู่ก่อนพูดมันออกไป
“ถ้าฉันไม่อยู่ แกจะลืมฉันมั้ย”
“ทำไมแกถามแบบนี้แก้ว”
โทโมะดูร้อนรน
“ถ้าฉันชอบแกละ ชอบมาตลอดแก จะชอบฉันมั้ย…”
แก้วรีบพูดแต่โทโมะนี่สิ ถึงกับหน้าแดง
“ฉันก็ชอบแก…” โทโมะบอก
“ว่าแล้วว่าแกต้อง…หา! แกชอบฉันงั้นเหรอ”
แก้วก็ตกใจไปหลายตลบ
“เรารู้จักกันมาพอแล้ว คบกันนะ…แล้วไอ้หน้าปลากะโห้(ดูมันเรียกพี่ฟลุ๊คของเรา) มันเป็นใคร”
“คนสำคัญ”
แก้วรีบตอบ
“ยัยบ้า ตอนนี้ฉันเป็นแฟนเทอ เพราะงั้นห้ามเข้าใกล้ผู้ชายในรัศมี100เมตร”
“เฮ้ยยยยยยย โมะนายจะบ้าเหรอ แล้วจงเบอะ”
“ไอ้นั่นห่างๆไปได้ก็ดี”
“ป๊อปปี้”
“อย่ายุ่งกับมันจะดีที่สุด”
นายนี่มัน…
“เขื่อนละ”
“ไอ้เวรนั่นนะเหรอ…? ตายๆไปซะ”
“เคนตะก็ไม่ได้เหรอ”
สายตาออดอ้อน
แต่คิดเหรอว่าแค่นี้เขาจะยอม หึ เธอคิดผิดแล้วแก้วใจ
“อย่าเอ่ยชื่อมันอีก”
หลังจากโทโมะพูดจบแก้วก็รีบวิ่งขึ้นห้องไป พร้อมกับ
“นายนี่มัน….หวงจริงงงงงงงงง”
-----------------------------------------------------------
ไรท์เตอร์อัพให้แว้วนะ พอดีว่าแต่งไว้แล้ว แต่เน็ตมันกกาก เลยช้า ฝากด้วยนะจ๊ะ
“แก้ว ในที่สุดแกก็กลับมาเรียนแต่ทำไมหน้าซีดจังอะ”
ตายละแก้วใจ เพิ่งกลับมาจากอิตาลี ตาย ตาย!
“ปล่าวหรอกเฟย์ พอดี ไม่สบายนิดหน่อยนะ”
จะเชื่อมั้ยเนี่ย
“โอเคจ๊ะ ไปหาเพื่อนๆกันเหอะ”
มันเชื่อด้วยแฮะ แก้วใจละ….
พอพักเที่ยง แก้วหาโอกาสเลี่ยงเพื่อนๆ เพื่อมาหาใครคนหนึ่ง คนที่ชื่อ…โทโมะ
“แกมานั่งทำอะไรตรงนี้วะ โมะ”
แก้วถาม
“ฉันเลิกกับพิมแล้ววะ น้องเค้าบอกเลิกฉัน”
“สมน้ำหน้า”
แก้วย้อน
“ฉันมีเรื่องจะถามแกเรื่องหนึ่ง….”
แก้วคิดสักครู่ก่อนพูดมันออกไป
“ถ้าฉันไม่อยู่ แกจะลืมฉันมั้ย”
“ทำไมแกถามแบบนี้แก้ว”
โทโมะดูร้อนรน
“ถ้าฉันชอบแกละ ชอบมาตลอดแก จะชอบฉันมั้ย…”
แก้วรีบพูดแต่โทโมะนี่สิ ถึงกับหน้าแดง
“ฉันก็ชอบแก…” โทโมะบอก
“ว่าแล้วว่าแกต้อง…หา! แกชอบฉันงั้นเหรอ”
แก้วก็ตกใจไปหลายตลบ
“เรารู้จักกันมาพอแล้ว คบกันนะ…แล้วไอ้หน้าปลากะโห้(ดูมันเรียกพี่ฟลุ๊คของเรา) มันเป็นใคร”
“คนสำคัญ”
แก้วรีบตอบ
“ยัยบ้า ตอนนี้ฉันเป็นแฟนเทอ เพราะงั้นห้ามเข้าใกล้ผู้ชายในรัศมี100เมตร”
“เฮ้ยยยยยยย โมะนายจะบ้าเหรอ แล้วจงเบอะ”
“ไอ้นั่นห่างๆไปได้ก็ดี”
“ป๊อปปี้”
“อย่ายุ่งกับมันจะดีที่สุด”
นายนี่มัน…
“เขื่อนละ”
“ไอ้เวรนั่นนะเหรอ…? ตายๆไปซะ”
“เคนตะก็ไม่ได้เหรอ”
สายตาออดอ้อน
แต่คิดเหรอว่าแค่นี้เขาจะยอม หึ เธอคิดผิดแล้วแก้วใจ
“อย่าเอ่ยชื่อมันอีก”
หลังจากโทโมะพูดจบแก้วก็รีบวิ่งขึ้นห้องไป พร้อมกับ
“นายนี่มัน….หวงจริงงงงงงงงง”
-----------------------------------------------------------
ไรท์เตอร์อัพให้แว้วนะ พอดีว่าแต่งไว้แล้ว แต่เน็ตมันกกาก เลยช้า ฝากด้วยนะจ๊ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ