เจ้าหญิงเอาแต่ใจกับนายปากร้ายPLAYBOY
8.2
9) เจ็บเกินไป!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันต่อมา....
บูม=ฮ้าวววววววววว
ก๊อกๆๆๆ
บูม=เข้ามาได้เลยจ้าาาา ไม่ได้ล็อก
บุคคลคนนั้นเดินเข้ามา
บูม=หืม เอพริว!!!!
เอพริว=อืม ชั้นเอง ตกใจขนาดนั้นเลยหรอ
บูม=เปล่านี้ เธไปไหนมา ชั้นคิดถึงเธอมากนะ
เอพริว=แล้วถ้าเธอคิดถึง เธอทำไมทำแบบนั้น!!!!
บูม=เอพริว พอเถอะนะ มันไม่ใช่..
เอพริว=พอ!!!
บูม=...
เอพริว=ชั้นเข้าใจแล้วล่ะ(ยิ้ม)
บูม=จริงหรอ(ดีใจมาก)
เอพริว=อืม ผู้ชายคนเดียวทำเราแตกไม่ได้หรอก
บูม=จ้าๆ ดีจังเลย
ทั้งสองโผเข้ากอดกันโดยที่ไม่รู้เลยว่าเอพริวกำลังทำให้จุดเริ่มต้นของความเจ็บปวดของบูมเริ่มต้น
เอพริว(คิด)=เธอคิดหรอว่าชั้นจะยอมน่ะ บูม
บูม(คิด)=ในที่สุดเธอก็เข้าใจชั้น
@ร้านอาหาร
ธามไท=นานไปแล้วนะ เมื่อไรจะมา
บูม=มาแล้วๆๆๆ
ธามไท=กว่าจะมา
บูม=เออน่ะๆ มีอะไรรึเปล่า
ธามไท=ได้ข่าวว่าเอพริวกับมาแล้วเป็นไงบ้าง
บูม=ดีมากเลย เราดีกันแล้ว
ธามไท=เค้าไม่ทำอะไรเธอเลยหรอ
บูม=ไม่นะ สั่งไอติมดีกว่า
ธามไท(คิด)=หมายความว่าไงนะ
บูม=กินสิ
ธามไท=อืมๆๆ
5นาทีต่อมา...
ธามไท=55555+
บูม=นายยยยยยย
ธามไท=กินอย่างกับหมู เปื้อนเต็นเลย 555
บูม=เชอะ
ธามไท=เช็ดสิ
บูม=ตรงไหนอ่ะ
ธามไท=นี้ไงๆ เช็ดให้
ธามไทเอื้อมมือไปเช็ดไอติมที่ปากบูม จนลืมตัว
แชะๆ
ธามไท=เฮ้ย เสียงไรอ่ะ
บูม=เอ่อ(อายอยู่)ไม่มีหรอกหูฝาดมั้ง
ธามไท=อืมๆ
วันต่อมา...
ก็งี่เง่า เข้าใจยาก เรื่องมาก แล้วเธออ่ะรักไม๊...(เสียงโทรศัพท์)
บูม=ใครเนี่ย โทรมาแต่เช้า ฮัลโหลลลลลลลล
ธามไท=+((^&%$#%^*()
บูม=ฮะ!!
------------------------------------------------------------------------------------------
ติดตามตอนต่อไปได้เย็นวันพรุ่งนี้นะจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาา เข้ามาอ่านกันเยอะๆน้าาาาาาาา
บูม=ฮ้าวววววววววว
ก๊อกๆๆๆ
บูม=เข้ามาได้เลยจ้าาาา ไม่ได้ล็อก
บุคคลคนนั้นเดินเข้ามา
บูม=หืม เอพริว!!!!
เอพริว=อืม ชั้นเอง ตกใจขนาดนั้นเลยหรอ
บูม=เปล่านี้ เธไปไหนมา ชั้นคิดถึงเธอมากนะ
เอพริว=แล้วถ้าเธอคิดถึง เธอทำไมทำแบบนั้น!!!!
บูม=เอพริว พอเถอะนะ มันไม่ใช่..
เอพริว=พอ!!!
บูม=...
เอพริว=ชั้นเข้าใจแล้วล่ะ(ยิ้ม)
บูม=จริงหรอ(ดีใจมาก)
เอพริว=อืม ผู้ชายคนเดียวทำเราแตกไม่ได้หรอก
บูม=จ้าๆ ดีจังเลย
ทั้งสองโผเข้ากอดกันโดยที่ไม่รู้เลยว่าเอพริวกำลังทำให้จุดเริ่มต้นของความเจ็บปวดของบูมเริ่มต้น
เอพริว(คิด)=เธอคิดหรอว่าชั้นจะยอมน่ะ บูม
บูม(คิด)=ในที่สุดเธอก็เข้าใจชั้น
@ร้านอาหาร
ธามไท=นานไปแล้วนะ เมื่อไรจะมา
บูม=มาแล้วๆๆๆ
ธามไท=กว่าจะมา
บูม=เออน่ะๆ มีอะไรรึเปล่า
ธามไท=ได้ข่าวว่าเอพริวกับมาแล้วเป็นไงบ้าง
บูม=ดีมากเลย เราดีกันแล้ว
ธามไท=เค้าไม่ทำอะไรเธอเลยหรอ
บูม=ไม่นะ สั่งไอติมดีกว่า
ธามไท(คิด)=หมายความว่าไงนะ
บูม=กินสิ
ธามไท=อืมๆๆ
5นาทีต่อมา...
ธามไท=55555+
บูม=นายยยยยยย
ธามไท=กินอย่างกับหมู เปื้อนเต็นเลย 555
บูม=เชอะ
ธามไท=เช็ดสิ
บูม=ตรงไหนอ่ะ
ธามไท=นี้ไงๆ เช็ดให้
ธามไทเอื้อมมือไปเช็ดไอติมที่ปากบูม จนลืมตัว
แชะๆ
ธามไท=เฮ้ย เสียงไรอ่ะ
บูม=เอ่อ(อายอยู่)ไม่มีหรอกหูฝาดมั้ง
ธามไท=อืมๆ
วันต่อมา...
ก็งี่เง่า เข้าใจยาก เรื่องมาก แล้วเธออ่ะรักไม๊...(เสียงโทรศัพท์)
บูม=ใครเนี่ย โทรมาแต่เช้า ฮัลโหลลลลลลลล
ธามไท=+((^&%$#%^*()
บูม=ฮะ!!
------------------------------------------------------------------------------------------
ติดตามตอนต่อไปได้เย็นวันพรุ่งนี้นะจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาา เข้ามาอ่านกันเยอะๆน้าาาาาาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ