Miracle love รักวุ่นวายของยัยแฝดสาม

 
Kaew talk
"ฮึ่ย!...ถ้าอยากได้มากก็ได้..."ชั้นพูด ในที่สุดชั้นก็ต้องทำสินะ...หึๆก็นะ...ตั้งแต่ผ่านช่วงเวลานั้นมา...ช่วงเวลาที่ชั้นต้องจดจำอย่างไม่มีวันลืม!....ชั้นทำให้คนที่ชั้นรักมากๆถึงสองคนต้องเสี่ยงกับอันตราย...โดยที่ชั้นเป็นสาเหตุ...ตั้งแต่ผ่านช่วงเวลานั้นมา...ชั้นก็ได้ให้สัญญาว่าชั้นจะดูแลสองคนนั้นเป็นอย่างดีโดยที่จะไม่ให้พวกเธอเป็นอันตรายเลย...ใช่!เฟย์ฟางคือจุดอ่อนเดียวของชั้น...
"อ๊ะ!o_O กะ...แก้ว!!!"เสียงเฟย์ฟางที่พูดออกมาอย่างตกใจ หึ!ขนาดชั้นยังตกใจกับสิ่งที่ชั้นทำเลย...แต่ก็นะ...
"เอ่อ..."เสียงครางของเถื่อนกับปอบที่ส่งเสียงออกมาอย่างอึ้งๆ หึ!แต่คงไม่เท่ากับคนที่อยู่ตรงหน้าของชั้นหรอก
"ชั้นขอโทษนะ...'โทโมะ'..."ชั้นบอกโทโมะ(ในที่สุดก็ยอมเรียกชื่อสักที)ก่อนจะหันไปหาพายุ"นายจำไว้ซะนะ...เฟิร์สคิสของชั้นไม่มีวันเป็นของนาย! และนับจากวินาทีนี้นายก็ไม่จำเป็นต้องไล่จองล้างจองผลาญชั้นอีกเพราะชั้นไม่มีเฟิร์สคิสให้นายอีกต่อไป ตัดขาดกันตรงนี้เลยนะพายุ...ลาก่อน...ขออย่าให้มาเจอกันอีกเลย..."ชั้นพูดก่อนจะเดินกลับหอแต่นายพายุก็ยังตะโกนเสียงดังจนชั้นได้ยิน
"ก็เพราะเธอเป็นแบบนี้ไง ชั้นถึงยังไม่ปล่อยเธอไป เพราะนิสัยแปลกๆของเธอมันทำให้ชั้นรู้สึกชอบเธอขึ้นไปอีก...เพราะเธอไม่เหมือนใคร...แก้วใจ!"พายุตะโกน หึ!ชอบชั้นงั้นหรอ? ไร้สาระ!!!
"แก้ว!!!"เสียงเรียกพร้อมกับเสียงฝีเท้าของเฟย์ฟางที่วิ่งตามชั้นมา...หึ!โทโมะ...เพราะเป็นนายหรอกนะ...ชั้นถึงยอมให้เฟิร์สคิสของชั้น>///<
Tomo talk
"ไอ้โมะ!"ไอ้เขื่อนตะโกนเรียกพลางเขย่าตัวผม มันทำแบบนี้มารอบที่ร้อยล้านแล้วมั้งรวมถึงไอ้ป๊อบปี้ด้วย...ผมรู้สึกตัวอยู่นะแต่ความรู้สึกของผมมันเหมือนกับด้านชาไปแล้ว หัวใจของผมเต้นรัวอย่างหนักจนทำให้ผมรู้สึกเหนื่อย ผมไม่สามารถขยับร่างกายได้โดยไร้สาเหตุว่าทำไมถึงขยับไม่ได้? ทั้งๆที่รู้สึกเหนื่อยแบบนี้...แต่ในใจของผมมันกลับรู้สึกดีมากๆอย่างบอกไม่ถูก...
"โห่~ยัยแก้วทำไอ้โมะช็อคเลยหรอว่ะ"ไอ้เขื่อนถาม
"นั่นดิ! ไอ้โมะเลิกใจลอยซะที!"ป๊อบปี้สั่งอย่างเหลืออด
"ใจเย็นดิว่ะ ไอ้ป๊อบ! ไอ้โมะลองบอกความรู้สึกของแกมาดิ"ไอ้เขื่อนถาม
"...หวาน"ผมบอก ใช่แล้วตอนที่ยัยทอม...จูบผม...สิ่งเดียวที่ผมรู้สึกคือมันหวานเอามากๆเลยล่ะ!
"555+ หึๆนั่นก็เฟิร์สคิสของแกเหมือนกันนิไอ้โมะ"ไอ้ป๊อบบอก(Oo"เฟิร์สคิสของป๊า...เหลือเชื่อ!!!:Yami)
"แต่ก็เหลือเชื่อนะ ตอนแรกคิดว่ายัยแก้วจะจูบพายุซะอีก! แต่ที่ไหนได้เดินมากกระชากแขนไอ้โมะแล้วดึงเข้าไปจูบซะงั้น เหอะๆ"ยิ่งไอ้เขื่อนพูดผมยิ่งเขินนะเนี่ย!>///<
"แต่ไอ้โมะมันเคยบอกว่ามันจะเก็บเฟิร์สคิสเอาไปให้ใครคนหนึ่งไม่ใช่หรอ"ไอ้ป๊อบถาม
"อือ...แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก...ถ้าเฟิร์สคิสนี้คนที่ได้เป็นยัย(ทอม)...ยัยแก้วน่ะ"ผมบอก
"หึๆเปลี่ยนคำเรียกแล้วด้วย ฮิๆ"ไอ้เขื่อนหัวเราะ =_=
"ว่าแต่...แก้ว...ก็เรียกชั้นว่าโทโมะนี่นา"ผมพูด หึๆรู้สึกดีใจจังเลยอ่ะ>_<
"555+แต่ชั้นขอเตือนแกไว้อย่างนะ ถ้าจะรีบขอยัยแก้วเป็นแฟนก็รีบขอซะเถอะนะ ระวังไอ้พายุไต้ฝุ่นมันจะคาบไปซะก่อนล่ะ ชั้นรู้สึกว่ามันก็มีไม้ตายไว้สู้กับยัยแก้วเหมือนกัน อย่างวันนี้ถ้ายัยแก้วไม่ถูกไอ้พายุท้า...มันก็คงจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหรอก...ถ้าคิดว่ารักยัยแก้วจริง...ก็มัดใจยัยนั่นให้สำเร็จแล้วกันนะ...พวกเราจะคอยช่วยอยู่ห่างๆ^^"ไอ้ป๊อบพูดร่ายยาวแต่ก็ดูมีสาระมากสำหรับผม...
"ขอบใจนะ...แต่ไม่ว่าอย่างไง...ชั้นก็ไม่มีเปลี่ยนใจเด็ดขาด!...ชั้นจะขอแก้วเป็นแฟนเพราะชั้นรัก...แก้วใจ"ผมบอกด้วยท่าทางมั่นใจ
"หึๆ^o^"ไอ้เขื่อนกับไอ้ป๊อบหัวเราะอย่างมีเลศนัย=_=
Kaew talk
@ห้อง 905(หอหญิง)
"แก้ว!มันหมายความว่าอย่างไงอ่ะ เฟย์ไม่เข้าใจอะไรเลยซักอย่าง"เฟย์ถาม
"นั่นสิ!แก้ว พวกเราเคยรู้จักพายุด้วยหรอ"ฟางถาม
"ไม่มีอะไรทั้งนั่นแหละน่า...เฟย์ฟางอยู่ที่นี่อย่าไปไหนนะเดี๋ยวแก้วขอไปเคลียร์อะไรนิดหน่อยแล้วจะรีบกลับมา..."ชั้นพูดแล้วรีบเดินออกจากห้อง...
           ชั้นเดินออกมาหน้าหอและกำลังจะไปยังจุดหมายนั่นก็คือ...หอชาย! แต่แล้วสายตาผันไปเห็น...Oo...นายโทโมะ! ชั้นพยายามเดินเลี่ยงไปอีกทางเพื่อไม่ให้เขาสังเกตเห็นชั้น...แต่แล้วก็...
~หมับ~
"อ๊ะ!Oo"ชั้นร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อโทโมะมาจับแขนของชั้นไว้โดยที่ชั้นไม่รู้ตัวเลย...ทั้งๆที่ชั้นฝึกวิชาอะไรๆมามากมาย...จนถึงขั้นเก่งแบบไร้คนเทียมทาน...แม้แต่นินจาที่ว่าสามารถทำตัวเองให้กลมกลืนกับธรรมชาติได้ เวลาเข้าใกล้ชั้น ชั้นยังสามารถรู้ตัวได้เลย... แต่เขาคนที่แสนจะธรรมดาไม่ได้วิชาอะไร...แต่เวลาที่เขาเข้าใกล้ชั้นทีไร หัวใจของชั้นก็เต้นแรงและรัว จนทำให้ตัวของชั้นไม่มีสติเหลืออยู่เลย...มันทำให้ชั้นไม่รู้ตัวเลยว่าเขาเข้าใกล้ชั้น...และมันทำให้ชั้นหวั่นไหวทุกครั้ง!...อาจเป็นเพราะชั้นรอเขามานานหลายปี...พอได้เจอและได้อยู่ใกล้กันแบบนี้มันทำให้ชั้นดีใจจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้...
"แก้ว...ขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ย"เขาถาม ชั้นพยักหน้าแล้วเดินตามเขาไป...
"มีอะไร"ชั้นถามพลางปรับสีหน้าให้อยู่ในโหมดเย็นชา
"คือ...ชั้น..."โทโมะพูดตะกุกตะกัก แต่ชั้นก็พอรู้แล้วว่าเขาจะพูดอะไร ได้โปรดอย่าพูดออกมานะ!โทโมะ ถ้านายพูดเวลาที่ชั้นจะได้อยู่กับนายมันก็น้อยลงไปอีกน่ะสิ ชั้นยังอยากอยู่กับนาย...ชั้นยังอยากเห็นใบหน้าที่แสนจะน่ารัก(?)ของนายอยู่นะ..ได้โปรดอย่าพูดมันออกมา...ToT
"ชั้น...รักเธอนะ...เป็นแฟนกับชั้นนะแก้ว"โทโมะพูด...ในที่สุดนายก็พูดมันออกมาสินะ...นายจะรู้มั้ยนะว่าชั้นอยากบอกตกลงกับนายมากแค่ไหน นายจะรู้มั้ยนะว่าชั้นรอนายมาตลอดหลายสิบปี...นายจะรู้มั้ยนะว่าที่ชั้นรอ...ชั้นทำตัวไม่สนใจนาย...เหตุผมเดียวเท่านั้นคือ...รักนายไง!
"ชั้นขอคิดดูก่อนนะ"ชั้นตอบและแกะมือของเขาที่จับชั้นอยู่แล้วเดินออกห่างจากเขามาเรื่อยๆ เมื่อเห็นว่าไกลออกจากเขามาได้นิดนึงแล้ว ชั้นก็ไม่สามารถอดกลั้นน้ำตาของตัวเองไว้ได้อีก...
"ฮึก...โทโมะ...ฮึกฮือๆ...ชั้นรักนายมากเลยรู้มั้ย ถ้าชั้นไม่รักนายชั้นคงไม่รอนายมาจนถึงวันนี้ นายรู้มั้ยว่าวันแรกที่ชั้นเจอนาย ชั้นดีใจมากแค่ไหน...ฮึก! แต่ทำไมพระเจ้าช่างใจร้าย ทำไมท่านต้องกลั่นแกล้งลูกด้วย ถ้าไม่คิดจะให้ลูกต้องอยู่บนโลกใบนี้แล้ว แล้วให้ลูกมาเจอกับโทโมะเขาอีกทำไม...ท่านกำลังจะทำให้ลูกรู้สึกผิด ที่ลูกต้องทำให้คนที่ลูกรักมากๆอีกหนึ่งคนต้องเสียใจ...ฮึก! ทำไม ทำไมลูกต้องเจอกับอะไรที่มันแสนเลวร้าย ทั้งๆที่ลูกรักเขาหมดหัวใจ แต่ลูกก็ไม่สามารถบอกเขาได้ ลูกอึดอัดมากเลยที่ต้องแบกรับความรู้สึกผิดมากมายที่ลูกเป็นคนก่อมันขึ้นมา...ฮึก!"ชั้นได้แต่โวยวายออกมาอย่างไม่มีสติ ชั้นกำลังควบคุมตัวเองไม่ได้...ToT
            ผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง ชั้นเริ่มทำใจได้บ้างแล้ว...จึงเดินไปหอชายต่อ...เมื่อถึงจุดหมายก็มองหานายป๊อบกับนายเขื่อน...แล้วในที่สุดก็เจอ
"นี่ๆขอคุยด้วยหน่อยสิ"ชั้นสะกิดถาม
"อ้าว แก้ว ฟางไม่มาหรอ"นายป๊อบถามพลางชะเง้อมอง
"ไม่มา แต่ชั้นขอคุยด้วยหน่อยนะ"ชั้นพูดพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้ในโต๊ะของเขา
"ว่ามาสิ ว่าแต่ไอ้โมะไม่มาหรอ เห็นมันบอกจะไปหาเธอ"ไอ้เขื่อนถาม
"ไม่มา ชั้นขอความเห็นของพวกนายหน่อยนะ ถ้าสมมุติพวกนายเป็นโรคอะไรสักอย่างที่มันร้ายแรงมากแบบว่ารักษาไม่หายผลสุดท้ายคือ...จากโลกนี้ไป...แล้วตอนที่นายยังมีชีวิตอยู่เนี่ย! นายน่ะรักคนๆหนึ่งมากถึงมากที่สุด แล้วคนๆนั้นเขาขอนายเป็นแฟน นายจะตอบตกลงหรือปฎิเสธ ถ้าปฎิเสธก็เพื่อให้เขาตัดใจ...จากเรา ให้เขาไปหาคนอื่นที่ไม่ใช่เรา ส่วนเราก็ยอมเสียใจอยู่คนเดียว แต่ถ้าตกลง เราจะมีความสุขอยู่กับเขาคนนั้นแต่เมื่อถึงเวลาที่เราจากเขาไป เขาจะต้องเสียใจเพราะต้องเหงาอยู่คนเดียว..."ชั้นถาม
"อืม...ถ้าเป็นชั้นนะ ชั้นเลือกจะตกลง เพราะอย่างน้อยถ้ารักกันจริง ถึงแม้จะเป็นเวลาอันน้อยนิดที่จะได้มีความสุขอยู่กับคนที่รัก แต่มันก็เป็นความสุขที่มากมหาศาล และถึงเธอคนนั้นจะจากไปแล้วแต่เราก็รู้อยู่ว่าเธอคนนั้นอยู่ในใจของเราเสมอ"นายป๊อบตอบพร้อมกับรอยยิ้ม
"นั่นแหละ ที่เรียกว่าความรัก^^"ตามด้วยเขื่อน...แต่ถ้าเลือกที่จะตกลงมันจะดูเห็นแก่ตัวมั้ยนะ?
"ขอบใจพวกนายมากนะ ชั้นมีข่าวมาบอก ถ้าพวกนายคิดจะรักเฟย์กับฟางจริงๆ ก็ช่วยแสดงให้ชั้นเห็นด้วยว่าพวกนายจะดูแลเฟย์กับฟางได้จริงๆจะไม่ทำให้เฟย์กับฟางเสียใจ.."ชั้นบอกพร้อมกับระบายรอยยิ้มหวานให้ทั้งสองคนก่อนจะเดินกลับหอตัวเอง...
...แล้วถ้าเป็นคุณล่ะ คุณจะเลือกเป็นแฟนของเขา หรือคุณจะเลือกปฎิเสธการขอเป็นแฟนของเขา...(คำถาม)
...คำตอบของเธอจะเป็นเช่นไร? เธอจะเลือกทางไหน ระหว่างทางแห่งความเสียใจกับทางแห่งความสุข...
........................................................................................................................................
อัพต้อนรับปีใหม่ เรียบร้อยแล้วนะค่ะ ช่วยเม้น ช่วยโหวต ด้วยนะค่ะ^^ และช่วยเม้นตอบคำถามของไรเตอร์ด้วยนะค่ะ>_< ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ ขอให้มีความสุขตลอดปี2555นะค่ะ พบกันตอนหน้ากับการตัดสินใจของแก้วใจที่น่ารักค่ะ>_<