Secret You & I No.1 ความลับของผมคือ....คุณ
เขียนโดย 
MemberBe
วันที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 13.35 น.
แก้ไขเมื่อ 16 มกราคม พ.ศ. 2556 14.03 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5) กุญแจดอกสำคัญ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความไม่รู้ว่าฉันรู้สึกไปเองหรือเปล่าว่าวันนี้โรงเรียนสุดเลิศของฉันบรรยากาศมันระอุแปลกๆ รังสีอำมหิตมันแผ่ซ่านทั่วบริเวณจนทำให้ฉันเสียวสันหลังวาบๆ หรือว่าคิดมากไปเอง อื้ม....อาจจะคิดมากไปเอง ฉันเดินเข้ามาในโรงเรียนเรื่อยๆแต่วันนี้พวกผู้หญิงทั้งรุ่นเดียวกันและรุ่นพี่มองฉันแปลกๆแฮะ สายตาดูมีเมตตาม๊ากมากเมตตาแบบอยากส่งฉันไปเกิดใหม่ประมาณนั้นเลย จะว่าฉันไปเขียนข่าวของเจ้าหล่อนก็ไม่ใช่ หรือว่าตอนนี้ชมรมของฉันเรตติ้งเริ่มมาคนก็เลยมอง แหม!!ไม่น่าเชื่อเลยว่าเรตติ้งมันจะมาเร็วขนาดนี้ ฮุๆ
“ยัยอามิบ้า >o<”
“O_O อะไรเนี่ยหนุงหนิง ฉันอยู่ของฉันเฉยๆเธอมาด่าฉันทำไม”
“ฉันสั่งให้พวกเธอหาข่าวพวกเขา ไม่ได้สั่งให้พวกเธอเข้าหาพวกเขานะ หาข่าวนะยะไม่ใช่เข้าหา หาข่าวๆๆ”
“ใครเข้าหาใคร งงนะเนี่ย O.o” ผีบ้าที่ไหนเข้าสิงยัยหนุงหนิงแต่เช้าอีกล่ะเนี่ย
“เชอะ! ทำมาเป็นไขสือเธอไปสนิทกับฟีนิกซ์เมื่อไหร่กันยะเขาถึงได้อุ้มเธอแบบเมื่อวาน”
“อะไรเล่า ฉันไม่ได้สนิทกับเขานะ”เขามาอุ้มฉันเองต่างหาก ^o^
“ตอแหล!!! โคล่า เนย จับตัวยัยตอแหลนี่ไว้ฉันจะสั่งสอนมันเอง กล้าดียังไงเข้าไปรุ่มร่ามกับฟีนิกซ์ของฉัน” ยัยหนุงหนิงกำลังเงื้อมมือจะตบฉันแล้ว ช่วยด้วยยยยยยยยยย
“หยุดนะ!! กล้าดียังไงมาทำเพื่อนพวกเราน่ะ” แช่อิ่มจ๋า ช่วยเค้าด้วย T^T
“หน็อยยัยตอแหลเธอพาเพื่อนมารุมฉันเหรอ”
“ฉันเปล่านะ”
“หยุดเพ้อได้แล้วหนุงหนิง ถ้าไม่ปล่อยอามิล่ะก็ฉันสามคนไม่ปล่อยเธอให้รอดไปเรียนหรอกนะ” แก้มยุ้ยแมนม๊าก มาจุ๊บทีมา ^3^
“ใช่ ปล่อยอามิเลยนะยัยหน้าน้ำพริกปลาร้า” รุนแรงมากยัยคิม
“อ๊าย!!! ยัยคิมเธอว่าใครหน้าน้ำพริกปลาร้ายะ >O<”
“จะเอาหรือไง มาดิๆสี่ต่อสามคงสนุกพิลึก”
“อ๊ายยยยยย ฝากไว้ก่อนเถอะถ้าฉันได้เป็นแฟนกับฟีนิกซ์เมื่อไหร่ล่ะก็ฉันจะมาจัดการเธอกับเพื่อนเธอแน่ยัยอามิจอมตอแหล” อีกกี่ชาติกันยะ กล้าพูดมากเลยนะยะยัยหนุงหนิง
“เป็นไรหรือเปล่าอามิ”
“ไม่เป็นไร ขอบใจพวกเธอมากนะมาทันเวลาพอดีเลย ^^”
“เกือบไปแล้วยัยเจ๊”
“เดี๋ยวๆแกเรียกฉันว่าไงนะยัยคิม”
“เอ่อ.....ช่างเหอะๆ”
“เออจริงสิอามิ”
“หือ มีไรเหรอแก้ม”
“วันนี้พวกเราลงทุนมาโรงเรียนกันแต่เช้าเพื่อจะมาตามดูพฤติกรรมของซีเครทแบล็ค แต่ว่าตั้งแต่เช้าพวกเรายังไม่เห็นพวกนั้นสักคนเลย”
“อาจจะยังไม่มาล่ะมั้ง ฉันได้ยินมาว่าพวกนั้นโดนฝ่ายปกครองหมายหัวเอาไว้คงไม่กล้าโดดเรียนหรอก”
“เออ ช่างหัวพวกเขาเหอะไปที่ห้องกันร้อนจะเป็นบ้าแล้วเนี่ย” อ้าว!! นี่แกยังไม่บ้าหรอกเหรอยัยคิม
หลังจาก(เกือบ)มีเรื่องกับยัยหนุงหนิงตั้งแต่เช้าพวกเราสี่คนก็หอบสังขารฝ่าแดดร้อนเพื่อเดินมาที่ห้องเรียนประจำเพราะอีกสิบห้านาทีก็จะเริ่มเรียนคาบแรกแล้ว ขืนมาสายล่ะแย่เลยฉันไม่อยากกลายเป็นเด็กเลวในสายตาอาจารย์พรวจีหรอก ระหว่างที่เดินมาที่ห้องฉันก็เดินสวนกับนมสดพอดี นึกถึงเรื่องวันก่อนที่ยัยนี่ปฏิเสธฉันแล้วมันเจ็บจี๊ด จริงๆแล้วถ้านมสดเข้าร่วมอุดมการณ์กับฉันล่ะก็สืบได้สบายบรื๋อเลยล่ะ นอกจากจะเป็นสภานักเรียนแล้วยังอยู่ห้องหนึ่งห้องเดียวกับซีเครทแบล็คทั้งสิบสามคนอีก จะว่าไปทักเขาหน่อยดีกว่าเดี๋ยวจะหาคนสวยใจร้าย
“หวัดดีนมสด ^^”
“อุ๊ย!! OoO อ๋อหวัดดีจ้ะ ^^”
“ตกใจอะไรฉันล่ะเนี่ย ของหล่นหมดเลย มาๆเดี๋ยวช่วยเก็บ”
“อ๋อ กำลังคิดอะไรเพลินๆน่ะขอบคุณมากจ้ะที่ช่วยเก็บ เอ่อ....ฉันรีบน่ะไปก่อนนะ”
“เอ่อ......กุญ.......แจ” อ้าว ไปซะแล้ว หือกุญแจเหรอ นมสดทำงานในส่วนเช็คและบันทึกประวัตินักเรียนนี่นา งั้นกุญแจนี่ก็..............
“ห๊ะ!!! แกว่าไงนะได้กุญแจตู้เก็บประวัตินักเรียนมาเหรอ OoO”
“พูดดังทำไมเล่ายัยคิม ฉันก็แค่เดาเฉยๆ”
“เป็นไปได้นะอามิ เพราะนมสดทำงานด้านประวัตินักเรียนนี่”
“ฉันก็เดามาจากเหตุผลนี้แหละแก้ม”
“งั้นคืนพรุ่งนี้เราแอบเข้ามาที่โรงเรียนแล้วลองเอากุญแจนี่ไปไขตู้เก็บประวัตินักเรียนที่ห้องสภานักเรียนกันดีป่ะ”
“เอางั้นเหรอแช่อิ่ม” ยัยนี่ขาลุยจริงๆ
“ไม่เข้าถ้ำเสือแล้วจะได้ลูกเสือเหรอ” จริงของแกยัยอิ่ม
“แต่ฉันไม่ชอบลูกเสืออ่ะ ฉันชอบลูกแมวมากกว่า” นั่นมุกเหรอยัยคิม
“ ( -_-)” ฉัน
“........” แก้มยุ้ย
“(-*-)” แช่อิ่ม
“เอออามิ วันนี้ฉันกับแช่อิ่มไปแอบดูห้องหนึ่งมา พวกซีเครทแบล็คไม่อยู่เลยสักคน”
“ไปกันเมื่อไหร่ทำไมไม่ชวนเค้าไปด้วยง่า งอนแล้ว”
“ก็แกหลับน้ำลายยืดอยู่นี่นายัยคิม”
“แกเห็นด้วยเหรอยัยแก้ม”
“ไม่อยู่งั้นเหรอ” ไปไหนกันนะ ปกตินักเรียนโดดเรียนเกินสามครั้งก็ไม่มีสิทธิ์เข้าสอบแล้วนะพวกเขาโดดกันเป็นว่าเล่นเลยแต่ก็รอดตัวทุกที แบบนี้คนที่หนุนหลังพวกเขาอยู่ก็ต้องมีอำนาจมากพอตัวเลยนะเนี่ย
“หาตัวตั้งนานแหนะอามิ”
“อ้าวนมสด มีอะไรเหรอมาหาฉันถึงชมรมเลย ^^”
“เธอพอจะเห็นกุญแจของฉันบ้างหรือเปล่า ฉันคิดว่าอาจจะหล่นตอนที่ตกใจเธอน่ะ” ตกใจฉันจริงๆด้วย แล้วก็ทำมาบอกว่าคิดอะไรเพลินๆ แหลนะยะ
“ไม่เห็นนี่ ฉันเห็นแค่เอกสารที่หล่นนั่นแหละไม่เห็นกุญแจสักดอก”
“แน่นะ ถ้ามันหายล่ะฉันซวยเลย T^T” ขอโทษน๊า ฉันไม่เห็นสักดอกจริงๆนี่ฉันเห็นทั้งพวงเลยต่างหาก
“ไม่เห็นจริงๆจ้ะ ^^”
“งั้นขอบคุณมาก ไปล่ะ”ฮวู่~ ฉันทำเพราะจำเป็นนะนมสด
อีกด้านหนึ่งซีเครทแบล็คและกลุ่มนักเรียนชายกลุ่มใหญ่กำลังเจรจาอะไรสักอย่างกันอยู่ด้วยสีหน้าจริงจัง
“มีอะไรก็ว่ามา เสียเวลามากเกินไปละ” ผู้ชายกล้าโตที่คาดว่าคงจะเป็นหัวหน้าฝ่ายตรงข้ามพูดขึ้นด้วยสีหน้ารำคาญเต็มทน
“ได้ข้อมูลมาว่านายทำเรื่องไม่ถูกต้อง”
“เรื่องอะไร แกรู้อะไรมาไอเด็กเมื่อวานซืน”
“ชวู่ อย่าหยาบคายสิครับรุ่นพี่เรียกชื่อผมสิ ฟีนิกซ์ครับ”
“แกรู้อะไรมา”
“แล้วรุ่นพี่กำลังค้าขายอะไรอยู่ล่ะครับ ขายอะไรอยู่เหรอ”
“ไอฟีนิกซ์!! เหอะ แต่ถึงแกรู้จะทำอะไรฉันได้แค่ให้พ่อฉันส่งคนมาจัดการพวกแกก็สิ้นเรื่อง เลือกมาจะรับเงินไปแล้วปิดปากให้เงียบหรือจะลาโลกวันนี้”
“คิดว่าที่ผมนัดรุ่นพี่ออกมาวันนี้เพื่อจะมาเอาค่าขนมเหรอครับ”
“แกต้องการอะไรวะ!!!”
“แค่อยากได้ของเฉยๆ สนใจจะร่วมทุนด้วยก็แค่นั้น”
“ที่แท้ก็พวกเดียวกันนี่หว่า แล้วแกจะพูดให้ฉันอารมณ์เสียทำไมวะ อยากได้จริงๆเหรอ”
“คนอย่างฟีนิกซ์พูดแล้วไม่คืนคำครับ”
“แล้วไอพวกที่เหลือนั่นล่ะ”
“พวกเราซีเครทแบล็ค หัวหน้าว่าไงก็ว่าตาม” ฟรอสหนึ่งในสมาชิกซีเครทแบล็คพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ดี เห็นว่าเป็นเด็กใหม่หรอกนะจะให้ฟรีๆก็แล้วกัน เฮ้ย!!! เอาของมาเว้ย”
“ดีใจที่รุ่นพี่ไว้ใจพวกเราครับ”
“อ่ะ เอาไปแด่มิตรภาพทางธุรกิจของพวกเราทั้งสองแก๊ง”
“เดี๋ยวครับ”
“อะไรอีกวะ นี่แกอย่าบอกนะฟีนิกซ์ว่าแกกลัวเข็ม ฮ่าๆๆๆ”
“ผมจะบอกว่า.....ระวัง J”
เมื่อฟีนิกซ์พูดจบควันสีขาวก็พุ่งออกมาจากมุมของตึกร้างซึ่งเป็นสถานที่ที่ใช้เจรจากันของทั้งสองแก๊งเมื่อครู่
“โชคดีครับรุ่นพี่”
“ไอฟีนิกซ์!!! แก” ผัวะ!!
“ถือว่าเป็นค่าเสียเวลาก็แล้วกันครับรุ่นพี่”
“ไอ.......คร็อก!!”
“ทำได้ดีมากทุกคน”
“อยู่แล้วครับพี่หมวด ^^” ซันเดย์หนุ่มนักกีฬาประจำซีเครทแบล็คพูดด้วยความภูมิใจ
“จิ๊บจ๊อยนาพี่หมวด” นี่ก็ไม่ค่อยถ่อมตัวเลย ซีเกม
“หวังว่าพวกเขาจะมีอนาคตที่ดีขึ้นนะ เฮ้อ”
“ถ้ามันเลิกโง่อ่ะนะมิสยู แต่ถ้ามันยังโง่ดักดานแล้วกลับไปยุ่งกับยานรกพวกนั้นอีกคงช่วยอะไรไม่ได้”
“คนเรามันผิดพลาดกันได้นะฟรอส”
“เออๆ ไอพระเอกตลอดกาล ไปไกลๆฉันเลยไอมิสยูอยู่ใกล้แกแล้วจะอ้วก”
“หยุดเล่นกันได้แล้ว เราต้องนำเรื่องนี้ไปรายงานอาจารย์เอกวุฒิด้วยมันถึงจะเรีบยร้อย รีบไปกันได้แล้ว”
“อย่าทำเสียงเข้มดิวะฟีนิกซ์ ถ้าฉันปล้ำแกขึ้นมาเพราะความเท่ของตัวแกเองโทษใครไม่ได้นะ”
“ไอลาเต้ -_-”
“ขอโต๊ด T^T”
“ว่าแต่แกไม่เป็นไรแน่นะฟีนิกซ์”
“อืม ถือว่าเป็นบทเรียนที่ไม่ระวังตัวก็แล้วกัน”
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
