Secret You & I No.1 ความลับของผมคือ....คุณ
เขียนโดย 
MemberBe
วันที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 13.35 น.
แก้ไขเมื่อ 16 มกราคม พ.ศ. 2556 14.03 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
12) ‘ฉันแค่อยากให้เธอมั่นใจ’
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันนี้พวกเรายังคงตามเก็บภาพการทำงานของพวกเพื่อนๆเหมือนเดิมและนอกจากนั้นพวกเรายังไปช่วยชาวบ้านปลูกผักอีกด้วย ฉันว่ามันเป็นประสบการณ์ที่ดีมากไม่เห็นเหมือนที่พวกรุ่นพี่เล่าให้ฟังเลยว่ามีแต่การสร้างภาพ แต่มันก็แล้วแต่ใครจะมองล่ะนะแต่สำหรับฉันการมาใช้ชีวิตที่นี่มันวิเศษสุดๆ ฉันได้รู้จักกับคำว่าความรักที่อบอุ่นซึ่งชาวบ้านมอบให้พวกเราอย่างล้นหลามความรักความอบอุ่นที่ฉันได้รับเพียงเล็กน้อยเพราะทั้งคุณพ่อและคุณแม่ไม่ค่อยว่างกลับมาหาฉันที่เมืองไทย และไม่เคยมีสักครั้งที่พวกท่านจะกลับมาเยี่ยมฉันพร้อมๆกันถ้าฉันได้เจอคุณพ่อก็ไม่ได้คุณแม่และถ้าเจอคุณแม่แน่นอนฉันจะไม่เจอคุณพ่อ ความรักที่หล่อเลี้ยงฉันมาได้จนตอนนี้ก็คือความทรงจำดีๆที่พวกเราเคยอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันและความรักของนมแจ่ม แต่มันยังขาดอยู่อีกเยอะเลยทีเดียวแต่พอได้มาที่นี่ฉันได้รับความรักนั้นมาเต็มๆเลยล่ะ ^___^
พวกเราตะลอนถ่ายรูปการทำงานและช่วยปลูกผักชาวบ้านจนเย็นแล้วพวกเราก็ไปกินข้าวเย็นแล้วอาบน้ำกันอย่างรวดเร็วเพราะได้ยินมาจากชาวบ้านว่าวันนี้จะมีดาวตก ที่นี่สามารถเห็นดาวได้ชัดมากๆพวกเราก็เลยตกลงกันว่าจะเอาเสื่อมาปูแล้วนอนดูดาวกันที่ลานกลางหมู่บ้าน ถ้าเป็นในเมืองพวกเราคงได้นั่งเสียดายเพราะดูดาวไม่ได้ก็ตึกมันสูงระฟ้าซะขนาดนั้น
“เสื่อพร้อม!” ยัยคิมถือเสื่อผืนใหญ่เอาไว้ด้วยใบหน้างอนิดๆเพราะเสื่อค่อนข้างหนัก
“ขนมพร้อม!” แก้มยุ้ยเตรียมเสบียงมาเพียบ เจ๋ง
“ตะเกียงพร้อม!” ฉันชูตะเกียงขึ้น
“ผ้าห่มพร้อม!” แช่อิ่มหอบผ้าห่มผืนหนามาสองผืน โอเคอุปกรณ์ครบ Let’s go!!!
พวกเรานอนรอดาวตกด้วยอาการดี๊ด๊าสุดๆ พูดจริงๆก็คือพวกเราทั้งสี่คนต่างไม่เคยเห็นดาวตกของจริงเลยสักครั้งเคยเห็นแค่ในเน็ตที่มีคนเอามาโพสต์ไว้แต่วันนี้พวกเราจะได้เห็นของจริงกันแล้ว มันดีใจซะยิ่งกว่าได้เบอร์โทรศัพท์ของ Lee Joon วง Mblaq ได้ที่อยู่ของ Lee Kisoep วง U-Kiss ได้กอด L วง Infinite ซะอีก
“นั่นดาวตก!” คิมโพล่งออกมาหลังจากเฝ้ารอดาวตกมานาน พวกเราอธิษฐานทันทีที่เห็นดาวตกเขาว่ากันว่าถ้าอธิษฐานแล้วมันจะเป็นจริงก็เลยลองดู มันไม่ได้เสียหายหนิ เอาล่ะอธิษฐานเสร็จแล้วทีนี้ก็ลืมตา
“OoO!!!” ยัยสามคนนั้นไม่อยู่เลยสักคน ฉันรู้สึกว่าเหตุการณ์แบบนี้มันคุ้นๆพิลึกแฮะ
“อธิษฐานว่าอะไรเหรอ” เป๊ะค่ะ....เหมือนวันที่แอบเข้าไปในห้องสภานักเรียนเลย
“อธิษฐานว่า...เพื่อนหายอยากได้คืน -_-” ฉันตอบหน้าตาย
“ฉันไม่รู้ว่าที่ฉันพูดออกไปมันจะทำให้เธอคลั่ง”
“ก็ทำให้คำอธิษฐานของฉันเป็นจริงสิ....เพื่อนฉันหายไปไหน”
“ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องอธิษฐาน......ฉันหมายถึงเรื่องเมื่อวันก่อนที่ฉันบอกเธอว่าเธอน่ารัก”
“นาย....O.o”
“ฉันไม่คิดว่าฉันพูดออกไปแบบนั้นมันจะทำให้เธอ....คลั่ง” OoO รู้ได้ยังง๊ายยยยยยยย
“ยัยสามสาวสุดแสบ!”
“พวกเขาคงสงสารเธอล่ะมั้งที่ต้องคลั่งอยู่คนเดียว” ฟีนิกซ์พูดติดตลกเมื่อรู้ว่าเรื่องที่ยัยสามคนบอกเป็นเรื่องจริง
“ฉันไม่ได้คลั่ง!” ฉันตะโกนใส่หน้าเขาด้วยความโมโห มาล้อฉันได้ยังไงยะ
“ฉันไม่คิดว่าเธอจะลำบากใจ.....จริงๆนะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิดอยู่เต็มหัวใจ
“จริงๆก็เป็นอย่างที่ยัยสามคนนั้นเล่าให้นายฟังนั่นล่ะ (. .)”
“ทำไมล่ะ”
“ฉันเองก็ไม่รู้ ( .///. )”
“ฉันคิดว่าเธอจะโกรธฉันมากขึ้นจากเดิมซะอีก”
“ฉันไม่ได้โกรธหรอกอีกอย่างฉันไม่เคยน่าแดงให้ใครเห็นเท่าไหร่”
“ฉันเป็นคนแรกเหรอ”
“เป็นคนแรกที่เห็นในระยะใกล้”
“ไม่มีใครพูดอะไรแบบนั้นกับเธอเลยเหรอ”
“วันๆฉันหมกตัวอยู่แต่ในชมรมและอีกอย่างฉันไม่ชอบสุงสิงกับใคร”
“ไม่น่าล่ะเธอถึงไม่เคยมีแม้แต่จูบแรก...ค่อนข้างรู้สึกดีที่ได้ยินแบบนั้น”
“นายจะวกเข้าเรื่องนั้นทำไมอีกเนี่ย...แล้วรู้สึกดีทำไมอ่ะ”
“เปล่า....เธออยากรู้จริงๆเหรอว่าทำไม”
“ก็...อืม”
“มันยังไม่ถึงเวลาที่ต้องรู้....แค่เธอ....”
“หือ”
“ฉันแค่อยากให้เธอมั่นใจ”
“มั่นใจเรื่องอะไร”
“ทุกอย่างคือ....ความลับ” =_= เกลียดคำว่า ‘ความลับ’ ที่สุด
หลังจากดูดาวตกเสร็จฉันและฟีนิกซ์ก็แยกย้ายกันไปนอน ฉันเข้ามาในห้องพักก็เจอกับยัยสามสาวที่นั่งคุยกันอย่างออกรสชาติ
“ใครบอกเรื่องที่ฉันคลั่งให้ฟีนิกซ์รู้”ฉันถามด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด
“( . . ) /” คิมก้มหน้างุดแล้วชี้ไปทางแก้มยุ้ย
“( OoO)/” แก้มยุ้ยตกใจที่ยัยคิมโยนมาให้ตัวเองเลยชี้ไปทางแช่อิ่ม
“( -o-)/” แช่อิ่มชี้ไปทางยัยคิม
“-_- สรุปพวกแกสามคนรวมหัวกันใช่มั้ย”
“( -_- ) ( _ _ ) ( -_- ) ( _ _ ) ( -_- ) ( _ _ )”แล้วยัยสามคนนี่ก็พยักหน้ายอมรับแต่โดยดี
“พวกเราหวังดีนะแค่ไม่อยากให้แกต้องคิดมาก” แก้มยุ้ยรีบพูดขึ้นเพราะกลัวฉันจะสวดยับ
“ใช่ ฉันไม่อยากให้แกเป็นบ้านะอามิ” ฉันจะบ้าเพราะพวกแกเนี่ยแหละยัยแช่อิ่ม
“บางทีฟีนิกซ์เขาอาจจะปิ๊งแกก็ได้นะถึงได้พูดแบบนั้น”
“ไอคิม!!”
“TxT”
“เฮ้อ~ แต่ยังไงก็ขอบใจพวกแกนะที่เป็นห่วงและหวังดีกับฉัน”
“เคลียร์กันแล้วใช่มั้ย” แก้มยุ้ยถามขึ้นเมื่อเห็นท่าทีของฉันที่อ่อนลง
“ก็ไม่เชิงหรอก”
“เขาว่าไงบ้างอ่ะ” แช่อิ่มเองก็ถามด้วยแววตาสงสัย
“ก็แค่บอกให้มั่นใจแต่ก็ไม่รู้ว่าให้มั่นใจเรื่องอะไร -_-”
“เขาบอกรักแกหรือเปล่าอามิ *o*” ยัยคิมยังคงถามด้วยหวังว่ามันจะเป็นไปอย่างที่ตัวเองคิด
“ไม่ได้บอก!! แกอยากโดนเตะใช่มั้ยยัยคิม”
“T^T ไม่นะ”
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
