สี่หัวใจลุ้นรักให้ลงล็อค
บู๋บ๋
39) ขบวนพันธมิตรหัวใจ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“แม้คุณพีคุณพลอยทำอะไรก็เห็นแก่ลูกพี่ผมด้วยนะคับ”
“แล้วแก่จะไปสเลอเรื่องคนอื่นทำไมไอ้โจ๊ก”
“เปล่าคับผมก็แค่แซวเล่น”
“อิจฉาเขาใช่ไหม”
“นัทคุณจะพูดอะไรกับไอ้จีกหนักหนาคับผมไม่ชอบ”
“ไม่ชอบก็เรื่องของนาย”
“นั้นคุณจะไปไหน”
“ไปไหนก็ได้ที่ไม่มีคนอย่างนายอยู่”
“นัทผมว่าเรามาช่วยกันคิดดีกว่านะเรื่องของสี่คนนั้น”
“นี่ลำพังฉันกับนายยังคิดไม่ออกแล้วใครล่ะ”
“ก็สองคนนั้นไงล่ะ”
“อืมจริงซิ”
“ขอโทษนะคะที่มาขัดความหวานทั้งคู่พอดีพวกฉันมีอะไรจะให้ทั้งคู่ช่วยหน่อย”
“ไอ้นัทไอ้เพื่อนบ้า”
“บ้าตรงไหนว่ะคนเขาพูดความจริงใช่ไหมไอ้พี่พี”
“ไม่ตรงเลยไอ้พีแก่ไม่ต้องยิ้มให้นัทเลยน่ะ”
“อะไรว่ะ”
“พอเถอะน่ะเรามาช่วยเพื่อนของเราดีกว่าฉันจะทำให้ไอ้พี่นะสารภาพรักกับยัยน้องหนูให้ได้”
“ส่วนผมจะช่วยลูกพี่อีกแรงคับ”
“ผมด้วยอะพี่นัท”
“เฮ้ย! ไอ้จุก”
“คับผมเอง”
“มีอะไรหรือเปล่าคับน้องนัท”
“เปล่า”
“ว่าแต่เราจะช่วยยัยตากับยัยน้องหนูจะช่วยใครก่อนดี”
“ช่วยไอ้พี่นะก่อนดีกว่าส่วนไอ้พี่โตน่ะจะช่วยตนเองได้”
“ผมเห็นด้วยคับ”
“ใครถาม”
“ไม่มีใครถามแต่ผมอยากจะแสดงความคิดเห็นคับ”
“เขาเรียกว่าสเสือใส่เกือกเข้าใจเปล่า”
“เข้าใจแต่ไม่ทำเข้าใจนะคับ”
“นายชลกร”
“คับเรียกผมทำไมคับที่รักกลัวจำชื่อแฟนตัวเองไม่ได้หรือไงคับ”
“เปล่านายตายเถอะ”
“นี่จะทะเลาะกันให้ได้โล่หรือไง”
“นั่นนะซิคับ”
“นี่ไอ้กรน้องนัทคับขบวนการพันธมิตรหัวใจของพวกเราอย่าลืมซิ”
“พันธมิตรหัวใจเหรอชื่อเก๋ดีนะไม่อยากจะเชื่อ”
“ไม่อยากเชื่อว่าผมเก่งใช่ไหมมายเดียร์”
“ไม่ใช่ไม่อยากเชื่อว่านายก็มีความคิดดีๆแบบนี้ด้วย”
“นี้คุณกำลังหลอกด่าผมใช่ไหม”
“เอ๋อแล้วทำไมนายจะทำอะไรฉันเหรอ”
“เปล่านี้คับ”
“พอทั้งคู่แนว่าเรามาเข้าแผนพวกเราดีกว่า”
“ส่วนพวกนายมีหน้าที่ไปตะล่อมยังไงก็ได้เพื่อให้ไอพี่นะมาที่นี้แล้วกัน”
“รุ้แล้วคับพวกสาวๆ”
“ส่วนพวกเราจะไปพูดกับยัยน้องหนูเอง”
ณ บ้านกฤษณะ
“บ้านเปิดไว้เอาไงดีว่ะไอ้กรจะเข้าไปไหม”
“เข้าไปซิมาถึงขั้นนี้แล้วนะโว้ย”
สองหนุ่มหล่อเดินไปที่ระเบียงบันไดแล้วก็ตกใจเมื่อเห็นมีแต่กระป่องเบียร์เกลื่อนกลาดไปหมด
“ไอ้นะตื่นซิแก่”
“พวกแก่เองเหรอมาหาฉันมีธุระอะไร”
“ก็เรื่องน้องมีนาไงพวกฉันคิดว่าแก่ไปบอกกับน้องเขาตรงๆเถอะ”
“บอกเหรอแก่คิดเหรอว่าเขาจะสนใจฉันวันๆฉันเห็นเขาอยู่กับไอ้นักเรียนนอกนั้น”
“พวกฉันรู้แต่แก่ไม่คิดจะสู้เหรอว่ะไอ้เพื่อน” ชลกรพูดให้กำลังใจเพื่อน
“สู้เหรอแก่เห็นอยู่มันเป้นอะไร”
“ไอ้นะฉันกับไอ้พีและ”
“ผมโจ๊กเป็นกำลังใจให้คุณนะคับ คุณนะคับอย่าหาว่าผมสอนคุณเลยนะคับ บางทีนี้ไอ้ความรุ้สึกของเราที่มันเก็บไว้ในใจถ้าไม่พูดออกมามันอึดอัดหัวใจนะคับ”
“แล้วถ้าฉันบอกแล้วมีนาเขาปฎิเสธล่ะ”
“คุณนะรู้ได้ยังไงว่าคุณมีนาเขาคิดยังไงกับคุณคุณเคยถามเขาแล้วเหรอคับ”
“ยัง”
“ก็นั้นไงละไอ้นะ”
“แล้วฉันควรทำอย่างไร”
“ก็ทำตามเสียงหัวใจที่เรียกร้องสิไอ้นะ”
“พวกฉันมาแค่พูดเตือนสติแก่เท่านั้นที่เหลือก็ขอให้แก่พิจารณาเอาเองแล้วกันพวกฉันลาล่ะ”
“ไปกลับกันดีกว่า”
“อืม”
ทางด้านสองสาวสวย
“เป็นอะไรไปยัยน้องหนู”
“นัท พลอยดีใจจังที่เจอพวกเธอ”
“แล้วตาล่ะ”
“อยู่บ้านนะยัยน้องหนูวันนี้แก่ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ”
“ไปไหน”
“ไปสวนสาธารณะ”
“ไปทำไม”
“ไปทำไมแก่ไม่ต้องรู้หรอกน่ะว่าแต่พวกเราเป็นห่วงแก่ก็เลยอยากจะช่วยแก่”
“อืมขอคิดดูก่อนนะ”
“ตามใจไปพวกเรากลับก่อนล่ะ”
“แก่ว่าแผนเราจะใช้ได้ผลไม่”
“ก็ค่อยดูว่าแฟนแก่เขามีน้ำยาแค่ไหน”
“ใครแฟนฉันไอ้นัทแก่พูดให้มันดีๆหน่อยสิ”
“ก็จะใครวะอีกถ้าไม่ใช่ไอ้พี่พี”
“ว่าแต่คนอื่นนัไอ้นัทปากบอกว่าไม่ชอบขี้หน้าเขาแต่ไปไหนมาไหนมาด้วยกัน”
“ไอ้พลอยแก่พุดแบบนี้หมายถึงใคร”
“แก่คิดเอาเองซิไอ้นัท” แพรพลอยสะใจที่หาทางเอาคืนจากเพื่อนรัก
“ฉันกับหมอนั้นแค่สงบศึกกันชั่วคราวย่ะ”
“แต่ของแก่นี้มันไม่ใช่อะฮะฮะฮ่าฮ่าฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” พูดจบสาวห้าวก็เดินออกไป
“หน่อยไอ้นัทแก่นี้แสบจริงๆเลยนะ”
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
