สี่หัวใจลุ้นรักให้ลงล็อค

ใช่ไอ้โตไงไอ้นะ”
ในที่สุดมีนารัตน์กับกฤษณะเดินมาพอดี
“มากันแล้วดีเลยไปนัทวันนี้พวกเราเรียนวิชาเดียวกัน”
“ไปเถอะตา”  แพรพลอยจึงชวนเพื่อนสาวไปเรียนโดยมีโจ๊กไปเรียนด้วยเนื่องจากเป็นวิชาเลือกเสรี
เมื่อพานัจเดินเข้ามาในที่ห้องเรียนก็โดนอาจารย์สุกัลยาเรียก
“พสนัจกับมีนารัตน์มานี่หน่อยซิ”
“ค่ะอาจารย์มีอะไรให้เราทั้งสองช่วยคะ”
“ก็ไม่มีอะไรหรอกอยากจะให้พวกเธอช่วยไปตามชลกรมาให้หน่อยกับกฤษณะพอดีอาจารย์มีเรื่องที่จะคุยกับสองคนนั้น”
“คะ”  ทั้งสองพูดพร้อมกัน    ทางด้านมีนารัตน์ไม่มีปัญหาแต่ก็เธอนั้นแหละที่ปัญหาไม่ร่องรอยกับชลกรเท่าไร
“นี่มีนาแก่พอจะทราบมั้ยว่าพวกไอ้พี่นะเขาเรียนที่ไหน”
“รู้ซิตามฉันมาเลย”  ในที่สุดสองสาวก็เดินมาเรื่อยๆจนเดินมาถึงตึกเป็นช่วงเวลาที่ชลกรกำลังเข้าเรียนกับกฤษณะพอดี
“นายชลกรหยุดก่อน”
“พี่นะคะหยุดก่อน”    ชายหนุ่มได้ยินเสียงสองสาวถึงกับหยุดชะงัก   และไม่รอช้าจึงรีบเดินมาหาต้นเสียง
“มีอะไรจะคุยกับพี่ละคับน้องมีนา”  กฤษณะอดที่จะตื้นเต้นไม่ได้
“เมื่อตะกี้อาจารย์สุกัลยาไหว้วานให้มีนากับนัทมาตามพี่นะไปพบคะ”
“เอาคุณล่ะนัทเรียกผมทำไม มีอะไรจะบอกผมเหรอ  อ๋อผมรู้แล้วคุณจะบอกรักผมใช่มั้ย”
“อี๋ไอ้บ้าฉันนี่นะจะบอกรักนายฝันไปเถอะ   รอให้น้ำท่วมหลังเป็ดก่อนเถอะ”
“อย่าเพิ่งมั่นใจซิคับ”
“นี่นายชลกรช่วยฟังที่ฉันพูดก่อนได้มั้ย   แล้วนายก็เลิกฝันได้ซะทีที่ฉันมาหานายนี้ก็จะมาพุดเรื่องเดียวกับที่ยัยมีนาพูดกับไอ้พี่นะไง”
“เหรอคับเฮ้อๆน่าเสียดายจัง”
“นี่นายชลกรช่วยไปหาอาจารย์สุกัลยาด้วยเพราะฉันรำคาญเสียงกริ๊ดของพวกสาวๆพวกนี้เต็มทนแล้ว”    พูดจบสองสาวกับสองหนุ่มก็เดินมาที่ห้องพักอาจารย์
“เอาเข้ามาทั้งหมดเลย”
สองหนุ่มสองสาวทำความเคารพอาจารย์
“อาจารย์มีอะไรให้พวกเราสี่คนช่วยคะ”
“อีกไม่กี่เดือนก็จะครบรอบวันก่อตั้งมหาวิทยาลัยครูก็เลยอยากให้พวกเธอสี่คนช่วยเป็นหูเป็นตาให้อาจารย์และดูแลงานนี้โดยเฉพาะชลกรกับกฤษณะรู้สึกว่าจะเป็นขวัญใจสาวๆ”
“ได้ซิคะอาจารย์พวกหนูเต็มใจช่วยคะเพราะไม่นานมานี้พวกเราก็จะไปเข้าค่ายบำเพ็ญประโยชน์ที่ต่างจังหวัดคะ”
“จริงซิอาจารย์ลืมไป”
“นี่ก็เหลือไม่กี่อาทิตย์เอง”
“นั้นเหรอก็ดีเอาเป็นว่าเป็นหน้าที่ของพวกเธอแล้วกันอาจารย์ไปล่ะ”
“คะอาจารย์/คับอาจารย์”
“เราไปเรียนกันเถอะยัยมีนา”   พูดจบสองสาวก็เข้าไปเรียน ส่วนสองหนุ่มก็เข้าไปเรียนเหมือนกัน
พวกสี่หนุ่มสี่สาวต่างก็มุ่งเรียนกันอย่างหนักจนจวบถึงเวลาเลิกเรียน
เป็นเวลาที่พิพัฒน์พี่ชายคนรองของพานัจมารอรับที่มหาวิทยาลัย
“ขึ้นรถที่ยัยตัวแสบแก่ก็ด้วยไอ้โจ๊ก”  พานัจกับลูกน้องไม่รอช้าจึงนั่งรถออกไป  สวนทางกับชลกรที่กำลังแล่นรถออกไปพอดีเห็นหญิงสาวแต่ชายหนุ่มก็จำได้ว่าพิพัฒน์เป็นพี่ชายของพานัจทำให้ชายหนุ่มล่องอก
“ตาคับวันนี้ไปดูหนังกันเถอะนะ”   ตรีภพหนุ่มหล่อที่เข้ามาตามจีบฐิตาครั้งแรกที่เจอหน้ากัน
ตอนเข้าปีหนึ่งใหม่ๆ
“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ไป”
“ไม่ไปหรือไม่กล้าไปกันแน่ยัยป้า”   เสียงของโตมรนั้นเอง
“แล้วมันเรื่องอะไรของนายกัน”
“เปล่าไม่มีอะไรนี้”    โตมรไม่อยากยอมรับว่าไม่ชอบขี้หน้าตรีภพเท่าไร   โตมรรู้สึกไม่พอใจแถมโกรธขึ้งไม่รุ้ว่าความรุ้สึกแบบนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง
“ไปกันเถอะตรีภพ”  พูดจบสาวสวยตาคมก้ลากพาตรีภพเดินออกไป    สร้างความเจ็บปวดหัวใจให้กับชายหนุ่มอย่างมาก
“เป็นอะไรไปว่ะไอ้โตนั่งหน้าใบบอกบุยไม่รับพีระวัฒน์อดที่จะถามชายหนุ่มไม่ได้
“นั้นนะซิ”   กฤษณะหันมาถามในขณะที่อ่านหนังสือ
“จะอะไรล่ะก็ยัยป้านั้นนะซิไปอี๋อ๋อกับนายตี๋หน้าใสนั้น”
“ใครกันว่ะไอ้โตนายตี๋หน้าใสนั้น อ๋อตรีภพเหรอหมอนั้นเขาเป็นน้องรหัสฉันเอง”  ชลกรพูด
“แล้วนี่แก่จะไปโกรธน้องเขาทำไมหรือว่าแก่หึงน้องเขา”
“จะบ้าเหรอไอ้กรฉันไม่ได้หึงยัยนั้นแค่หมั้นไส้นิดหน่อยเท่านั้น”
“ไม่เชื่อหรอกเพราะปกติแนไม่เคยเห็นแก่หึงกับสาวๆพวกนั้นที่แกคั่วแต่กับน้องตานี้มันยังไงกันว่ะ”
“ไม่ต้องทำเป็นรุ้ดีไปเลยไอ้พีจอมเจ้าเล่ห์”
“แก่ก็ไม่ต้องว่าคนอื่นเลยนะไอ้พี”
“แก่พูดอะไรของแก่ไอ้กร”
“ไม่รู้ซิ”
“นี่ตกลงพวกแก่จะทะเลาะกันอีกนานมั้ยไอ้พี ไอ้กร ไอ้โต  วันนี้พวกเรามีประชุมกันนะโว้ยเรื่องที่จะไปเข้าค่ายบำเพ็ญประโยชน์อะไรนี่  นี้มันก็จะได้เวลาแล้ว”
“จะรีบไปไหนคับคุณชายนะจอมเย็นชาจะรีบไปหาใครหรือเปล่า”
“รู้แบบนี้นะให้ไอ้โตชกซะทีดีมั้ย”
“พอๆรีบไปเถอะ”  ชลกรพูดตัดบทกับเพื่อนๆและก็เดินนำไปที่ห้องประชุม
ทางด้านสี่สาว
“รีบหน่อยซิวะไอ้โจ๊ก”
“ผมก็รีบอยู่แล้วคับลูกพี่”
“รอด้วยซิไอ้นัท”