สี่หัวใจลุ้นรักให้ลงล็อค

ระหว่างที่หมดคาบเรียนแล้วพานัจชวนเพื่อนๆของตนไปที่วัด“แก่จะไปที่วัดเหรอนัท”  ฐิตาถามเพื่อนสาว“ก็เอ๋อ”    “นี่ถ้าพวกแก่ไม่สะดวกนี่ก็ไม่เป็นไรน่ะ”“ฉันจะไปกับนัท”  มีนารัตน์พูดเป็นคนแรก“ฉันก็ตะไปกับแก่ด้วยไอ้นัท”   “ฉันขี้เกลียดเจอหน้านายพี”“ไม่ทันแล้วละคับคุณพลอย”    “โน่นเขามาโน่นแล้ว”“ตายยากจริงๆเลยนะนาย”“รอผมนานมั้ยคับที่รัก”“ใครบอกว่าฉันรอนาย”“เฮ้ย  มันน่าน้อยใจจริงๆ”“แล้วนั้นพวกสาวๆจะไปไหนกันหรอกคับ”   พีระวัฒน์ถามพวกๆสาว“คือว่านัทเขาจะชวนพวกเราไปทำบุญที่วัดนะค่ะ”   มีนารัตน์ตอบพาซื่อ“ยัยมีนาแก่จะไปบอกหมอนั่นทำไม”  แพรพลอยหันมาเอ็ดตะโรใส่เพื่อนสาวสวยหวานเรียบร้อย“เอาเถอะไอ้พลอยแก่ไม่เห้นต้องไปดุมีนาเขาเลยนี่หว่า”“ใครดุน้องมีนากัน”    กฤษณะหนุ่มจอมเย็นชา“พี่นะคะมีนาดีใจจังค่ะ”  “ที่ได้เจอพี่นะมีนากะว่าจะไปหาพี่นะอยู่พอดี”    “แต่แล้วก็ไม่ได้ไปหาได้ข่าวว่าช่วงนี้พี่นะเรียนหนักมีนาก็เลยไม่อยากรบกวนค่ะ”   ชายหนุ่มเห็นรอยยิ้มของสาวสวยข้างบ้านหัวใจดวงน้อยก็สั่นระริกขึ้นมา     โดยมีพีระวัฒน์สังเกตและอมยิ้มแบบเจ้าเล่ห็“พลอยเองคะพี่นะที่ดุน้องสาวคนเก่งของพี่นะค่ะ”“ไม่ได้น่ะไอ้นะถ้าแก่จะมาด่าแม่ยอดขมองอิ่มของฉันละก็”     “แก่ต้องผ่านด่านฉันให้ได้ซะก่อน”“จะให้ฉันด่าอะไรล่ะเมื่อเห็นปกป้องขนาดนี้”“ไอ้นะไหนไอ้โตกับไอ้กรไม่มากับแก่เหรอ”“เดี่ยวพวกนั้นก็มา”“ตกลงจะไม่มีใครไปกับฉันใช่มั้ยฉันจะได้ไปกับไอ้โจ๊ก”“นั่นคุณจะไปไหน”   “จะไปหาไอ้นัท”“จะไปหาน้องนัททำไมไปเดตกับผมดีกว่าว่าไงคุณอย่าลืมสัญญา”“ก็ได้”   ชายหนุ่มได้พาหยิงสาวไปนั่งเดตร้านที่เขากับพวกเพื่อนมนกลุ่มมากินบ่อยๆ    การกระทำของชายหนุ่มทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปมาถึงอมยิ้ม    หลังจากที่ได้เข้าไปในร้านและสั่งอาหาร    และไม่นานที่บนโต๊ะมีอาหารมากมายหลายชนิดวางอยุ่ที่บนโต๊ะกว่าที่ทั้งสองจะนั่งรับประทานอาหารเสร็จก็ปาไปสี่ทุ่มแล้วในที่สุดพีระวัฒน์ก็ขับรถมาส่งแพรพลอยที่บ้าน“กลับเข้าบ้านดีๆละคับแล้วอย่าลืมฝันถึงผมด้วยล่ะ”   ชายหนุ่มไม่รอช้าจึงรีบฉกฉวยหอมแก้มของหญิงสาวกว่าเจ้าตัวก็รู้ตัวรถของชายหนุ่มก็แล่นออกไปอย่างอารมณ์ดี“นายพีนายตายแน่หายไปไหนแล้วล่ะ”       “ฝากไว้ก่อนนะ”    ถ้าชายหนุ่มได้มาเห็นว่าตอนนี่หญิงสาวกำลังเขิน“พ่อ มาพลอยกลับมาแล้ว”“เอะอะอะไรยัยพลอยเป็นสาวเป็นนางหัดทำตัวให้เป็นกุลสตรีบางซิว่าเรากินอะไรมายัง”“กินแล้วคะง่วงและมีงานเยอะพลอยขอตัวก่อนนะคะ”  แพรพลอยพุดจบก็รีบวิ่งขึ้นบันได“คุณอเนกคุณดิซิยัยพลอยโตจนป่านนี้ยังทำเป็นทโมนไปได้เมื่อไร่จะมีแฟนกับเขาซะที”“ไปนอนเถอะคุณแพรว”    พูดจบสองสามีภรรยาก็ไปนอนทันที