สี่หัวใจลุ้นรักให้ลงล็อค
10.0
1) วันแรกของการพบกัน 30%
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่1 วันแรกของการพบกัน (30%)
หลังจากออกมาจากหมู่บ้านนางแมว ทั้งสามคนก็กลับมาถึงประมาณสี่ทุ่มกว่าๆ กลับมาถึงก็หมดแรงจึงแยกย้ายกันไปจัดของ พานัจอาศัยอยู่กับพี่ชายทั้งสองและโจ๊กสมุนคู่ใจ พงษ์เทพพี่ชายคนโตเป็นหมอนิติเวชในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง นานๆซิจะกลับมานอนบ้านบ้าง เพราะไม่มีเวลา
“ไอ้พี่พัฒน์” “วันนี้” “ไอ้พี่พงษ์
“กลับมานอนบ้านหรือเปล่า”
ไม่นะ “สงสัยจะเข้าเวรอีก” “ฉันก็ว่าอยู่เหมือนกัน” “มาอีกกี่ที”
“ไม่ค่อยเห็น “ไอ้พี่พงษ์” “กลับบ้านกับช่องบ้างเลย” “อย่าไปยุ่งเรื่องของเขามากนะ “ว่าแต่แก่นี้ปีนี้เรียนปีสามแล้วนี้” อืม “ก็ดีแล้วละ”
“เหลืออีกแค่ปีเดียวจะจบแล้ว” อืม “ ว่านี้มันดึกมากแล้ว” “แก่ไปนอนได้แล้ว” คะ “ไอ้คุณพี่ชาย
เช้าวันต่อมาพานัจและโจ๊กต่างรีบแต่งตัวไปมหาลัยกัน โดยวันนี้พานัจเป็นคนขับรถฮอนด้าฟีโอ ซึ่งพี่ชายคนโตของเธอซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดของเธอตั้งแต่สองปีที่แล้ว โดยมีสมุนอย่างโจ๊กนั่งข้างๆด้วย
“ไอ้โจ๊ก “ทำไม คับ ลูกพี่ “ทำไมวันนี้รถติดเป็นบ้าเลยว่ะ “โธ่ลูกพี่ “ปกติกรุงเทพมันก็เป็นยังงี้นี่” “ใช่ ก็ยังที่แก่บอก “ลูกพี่ชักจะบ่นเหมือนป้า แล้วนะ
“ไอ้โจ๊ก “ปากแบบนี้วอนหาเรื่องใช่มั้ย” ไม่คับ “ลูกพี่อย่าทำอะไรผมเลย” ผมกลัวแล้ว” เหรอนั่น “ก็ดีแล้ว “รู้ไว้ว่าใครใหญ่”
พานัจขับรถมาถึงมหาวิทยาลัยโดยมีรถชลกรจอดข้างๆรถพานัจ
“ถึงแล้ว “ไอ้โจ๊ก ถึงซะทีลูกพี่ “ยัยนัททางนี้ มีนารัตน์เรียกเพื่อนสาว “เอา “ยัยมีนา “แก่มารอฉันนานยัง” “ไม่นาน “ฉันมาถึงก่อนแก่สักสองสามชั่วโมงได้” “นั้น เหรอ “ว่าแต่ “ยัยตากับไอ้พลอยละ ยังไม่มาอีกเหรอ อืม “สงสัยก็คงกำลังมาล่ะ” “ลูกพี่คับผมว่าเราไปหาอะไรกินที่แถวหน้ามหาลัยดีกว่ามั้ย” ดี เหมือนกัน ว่าไง “มีนา อืม” “เราซื้อมานั่งรอสองคนนั้นที่โต๊ะประจำของกลุ่มเราก็ได้” “ไปกันเถอะ
ทางด้านชลกร
“ไอ้กร “ทางนี้ กฤษณะเป็นคนเรียก
“มานานยัง “ไม่นานเท่าไร
“ไอ้นะ “ว่าแต่คุณชายทั้งสองยังไม่เสด็จมาอีกเหรอ” 'สงสัยกำลังมาล่ะ'
“ฉันหิวว่ะไอ้นะ “ฉันว่าเราไปหาอะไรทานลองท้องก่อนรอพวกนี้ไป “ไปที่โต๊ะประจำของเรากัน” อืม “ฉันว่าเรารีบไปกันเถอะ”
ระหว่างที่พวกพานัจก็เดินไปซื้อของที่เซเว่น สองหนุ่มก็ไปเหมือนกัน
ทางด้านพานัจกับมีนารัตน์และโจ๊ก
'นี่ คับ “ลูกพี่ คุณมีนา “ตะกร้า “นั้นดี “เลยเรา
“เอานมกล้วย “แก่ละ “ขอนมรสสตอรเบอรรี่ “
ส่วนผมเอากาแฟ” ฉันกับยัยมีนาและไอ้โจ๊กเลือกเอาขนมปังฟรุตซองมา3ชิ้นกันและขนมคุ้กกี้
“เอาอะไรอีกมั้ย'
“ไม่แล้ว “ถ้างั้นเราเอาของไปคิดตังค์กันเถอะ”
เป็นช่วงเวลาที่สองหนุ่มกำลังเลือกซื้อของ หลังจากสองหนุ่มเลือกของได้ถูกใจแล้ว ก็พามาทีเคาน์เตอร์ ระหว่างที่พานัจเปิดกระเป๋าเป้เพื่อที่จะหยิบกระเป๋าสตางค์ ระหว่างกำลังหยิบพานัจสะดุดรองเท้าตัวเอง
“ลูกพี่ “ยัยนัท” “ระวังคุณ” ไม่ทันซะแล้ว สาวร่างระหงตกลงไปในอ้อมกอดของคนตัวโต
ระหว่างนั้นปากของทั้งสองหนุ่มสาวประกบปาก สร้างความตกใจให้แก่พวกเพื่อนๆ และคนในร้านที่เดินผ่านมาผ่านไป สาวร่างระหงตกใจ
“นาย” “ไอ้โรคจิต” นาย “นี่คุณ” ก่อนที่จะด่าผมนะ “เอาตัวคุณออกไปจากตัวผมได้มั้ย”
“ได้ยินมั้ยคับ” หรือว่าคุณจะให้ผมกอดอยู่อย่างนี้คับ”
มาติดตามตอนต่อไปว่า พานัจจะออกจะตัวชลกรมั้ยและติดตามพี่นะกับน้องมีนาด้วยนะคะ
รักและเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยนะคะ และอย่าลืมกดคลูให้ไรเตอร์เยอะด้วยนะ
หลังจากออกมาจากหมู่บ้านนางแมว ทั้งสามคนก็กลับมาถึงประมาณสี่ทุ่มกว่าๆ กลับมาถึงก็หมดแรงจึงแยกย้ายกันไปจัดของ พานัจอาศัยอยู่กับพี่ชายทั้งสองและโจ๊กสมุนคู่ใจ พงษ์เทพพี่ชายคนโตเป็นหมอนิติเวชในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง นานๆซิจะกลับมานอนบ้านบ้าง เพราะไม่มีเวลา
“ไอ้พี่พัฒน์” “วันนี้” “ไอ้พี่พงษ์
“กลับมานอนบ้านหรือเปล่า”
ไม่นะ “สงสัยจะเข้าเวรอีก” “ฉันก็ว่าอยู่เหมือนกัน” “มาอีกกี่ที”
“ไม่ค่อยเห็น “ไอ้พี่พงษ์” “กลับบ้านกับช่องบ้างเลย” “อย่าไปยุ่งเรื่องของเขามากนะ “ว่าแต่แก่นี้ปีนี้เรียนปีสามแล้วนี้” อืม “ก็ดีแล้วละ”
“เหลืออีกแค่ปีเดียวจะจบแล้ว” อืม “ ว่านี้มันดึกมากแล้ว” “แก่ไปนอนได้แล้ว” คะ “ไอ้คุณพี่ชาย
เช้าวันต่อมาพานัจและโจ๊กต่างรีบแต่งตัวไปมหาลัยกัน โดยวันนี้พานัจเป็นคนขับรถฮอนด้าฟีโอ ซึ่งพี่ชายคนโตของเธอซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดของเธอตั้งแต่สองปีที่แล้ว โดยมีสมุนอย่างโจ๊กนั่งข้างๆด้วย
“ไอ้โจ๊ก “ทำไม คับ ลูกพี่ “ทำไมวันนี้รถติดเป็นบ้าเลยว่ะ “โธ่ลูกพี่ “ปกติกรุงเทพมันก็เป็นยังงี้นี่” “ใช่ ก็ยังที่แก่บอก “ลูกพี่ชักจะบ่นเหมือนป้า แล้วนะ
“ไอ้โจ๊ก “ปากแบบนี้วอนหาเรื่องใช่มั้ย” ไม่คับ “ลูกพี่อย่าทำอะไรผมเลย” ผมกลัวแล้ว” เหรอนั่น “ก็ดีแล้ว “รู้ไว้ว่าใครใหญ่”
พานัจขับรถมาถึงมหาวิทยาลัยโดยมีรถชลกรจอดข้างๆรถพานัจ
“ถึงแล้ว “ไอ้โจ๊ก ถึงซะทีลูกพี่ “ยัยนัททางนี้ มีนารัตน์เรียกเพื่อนสาว “เอา “ยัยมีนา “แก่มารอฉันนานยัง” “ไม่นาน “ฉันมาถึงก่อนแก่สักสองสามชั่วโมงได้” “นั้น เหรอ “ว่าแต่ “ยัยตากับไอ้พลอยละ ยังไม่มาอีกเหรอ อืม “สงสัยก็คงกำลังมาล่ะ” “ลูกพี่คับผมว่าเราไปหาอะไรกินที่แถวหน้ามหาลัยดีกว่ามั้ย” ดี เหมือนกัน ว่าไง “มีนา อืม” “เราซื้อมานั่งรอสองคนนั้นที่โต๊ะประจำของกลุ่มเราก็ได้” “ไปกันเถอะ
ทางด้านชลกร
“ไอ้กร “ทางนี้ กฤษณะเป็นคนเรียก
“มานานยัง “ไม่นานเท่าไร
“ไอ้นะ “ว่าแต่คุณชายทั้งสองยังไม่เสด็จมาอีกเหรอ” 'สงสัยกำลังมาล่ะ'
“ฉันหิวว่ะไอ้นะ “ฉันว่าเราไปหาอะไรทานลองท้องก่อนรอพวกนี้ไป “ไปที่โต๊ะประจำของเรากัน” อืม “ฉันว่าเรารีบไปกันเถอะ”
ระหว่างที่พวกพานัจก็เดินไปซื้อของที่เซเว่น สองหนุ่มก็ไปเหมือนกัน
ทางด้านพานัจกับมีนารัตน์และโจ๊ก
'นี่ คับ “ลูกพี่ คุณมีนา “ตะกร้า “นั้นดี “เลยเรา
“เอานมกล้วย “แก่ละ “ขอนมรสสตอรเบอรรี่ “
ส่วนผมเอากาแฟ” ฉันกับยัยมีนาและไอ้โจ๊กเลือกเอาขนมปังฟรุตซองมา3ชิ้นกันและขนมคุ้กกี้
“เอาอะไรอีกมั้ย'
“ไม่แล้ว “ถ้างั้นเราเอาของไปคิดตังค์กันเถอะ”
เป็นช่วงเวลาที่สองหนุ่มกำลังเลือกซื้อของ หลังจากสองหนุ่มเลือกของได้ถูกใจแล้ว ก็พามาทีเคาน์เตอร์ ระหว่างที่พานัจเปิดกระเป๋าเป้เพื่อที่จะหยิบกระเป๋าสตางค์ ระหว่างกำลังหยิบพานัจสะดุดรองเท้าตัวเอง
“ลูกพี่ “ยัยนัท” “ระวังคุณ” ไม่ทันซะแล้ว สาวร่างระหงตกลงไปในอ้อมกอดของคนตัวโต
ระหว่างนั้นปากของทั้งสองหนุ่มสาวประกบปาก สร้างความตกใจให้แก่พวกเพื่อนๆ และคนในร้านที่เดินผ่านมาผ่านไป สาวร่างระหงตกใจ
“นาย” “ไอ้โรคจิต” นาย “นี่คุณ” ก่อนที่จะด่าผมนะ “เอาตัวคุณออกไปจากตัวผมได้มั้ย”
“ได้ยินมั้ยคับ” หรือว่าคุณจะให้ผมกอดอยู่อย่างนี้คับ”
มาติดตามตอนต่อไปว่า พานัจจะออกจะตัวชลกรมั้ยและติดตามพี่นะกับน้องมีนาด้วยนะคะ
รักและเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยนะคะ และอย่าลืมกดคลูให้ไรเตอร์เยอะด้วยนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ