The rules 10กฎรักมัดหัวใจนายมาเฟีย
10.0
tkonly~
แชร์นิยายฟิคชั่น
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบทที่1
“จริญญา!” เสียงอาจารย์ประจำชั้นเรียกชื่อฉันอย่างกึกก้องไปทั่วโลก(?) จนคนทั้งห้องหันมามองฉันเป็นตาเดียวกัน หนูอายนะ -/////-
“-3-”
“กี่ครั้งแล้วที่เธอทำให้คะแนนรวมของห้องตกหล่นไปด้วย เมื่อไรเธอจะตั้งใจเรียนซักที ฮึ?”
ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วที่อาจารย์เรียกฉัน “จริญญา” เข้ามาพบเพราะเรื่องนี้ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่าจนอาจารย์คงจะจดชื่อฉันไว้ในบัญชีดำของอาจารย์แล้วล่ะ -0- เพราะการเรียนฉันน่ะโคตรจะยอดเยี่ยมเอารางวัลออสการ์เลย(?) คิดไปคิดมามันครั้งที่เท่าไรแล้วนะที่อาจารย์เรียกฉันมาพบมันเยอะมากจน
...นับครั้งไม่ถ้วนเลยล่ะท่านผู้อ่าน TT
แต่ดูเหมือนว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติการณ์เพราะว่า...
“อาจารย์คงต้องเรียกคุณพ่อเธอมาพบนะ :’))”
“โอ้ ไม่ได้นะคะอาจารย์ พ่อหนูไม่ว่างนะคะ พ่อหนูกำลัง... ”
“ออกแบบงาน วางแพลนไปเที่ยวซัมเมอร์ เตรียมตัวเก็บของไปเที่ยวมัลดีฟส์ ใช่มั๊ย?”
จารย์รู้ทันน่ะ -3-;;
“เอาเบอร์คุณพ่อเธอมา”
“ไม่นะคะอาจารย์ T3T”
“เอามาเดี๋ยวนี้ อย่าให้ฉันตามสืบเอง”
...อาจารย์หรือโคนันวะนั่น TT
.
.
.
.
.
.
.
.
ปึง!!
เสียงกระดาษผลสอบทั้งหมดที่ฉันสอบมาถูกวางลงบนโต๊ะ แต่ก็นะ ผลมันก็ตกหมดเลยน่ะ ^[++++]^
“ยัยแก้ว แกเล่นมากไปแล้วนะ เรียนก็ไม่เรียน”
“โถ่ คุณพ่อขา แก้วตั้งใจเรียนจริงๆนะ แค่ไม่เข้าใจเท่านั้นเอง -3-”
“ไม่เข้าใจมา5ปีแล้วนะแกน่ะ”
“…”เถียงไม่ออกเพราะมันก็เป็นความจริงน่ะ -33-
“พอแล้วๆ จ้างคุณครูมาสอนที่บ้านแกก็ไม่เรียน พ่อจะส่งแกไปเรียนที่ฝรั่งเศส ไปอยู่กับเพื่อนพ่อนู้นน”
“ไม่เอานะ แก้วไม่เอานะพ่อ ไม่เอาๆๆๆๆ”
“พ่อปล่อยแก้วมามากแล้วนะ”
“โถ่พ่อคะ แก้วไม่อยากไปนี่นา....”
“แก้ว พ่อน่ะอยากให้ลูกมีอนาคตดีๆนะ พ่ออยากให้แก้วอยู่สบายในอนาคตไม่อยากเห็นแก้วลำบากถึงส่งแก้วเรียน ไปเถอะนะลูก พ่อขอ”
เห็นคุณพ่อพูดแบบนี้ก็ใจอ่อนแฮะ...
“ก็..ก็ได้ค่ะ”
“ดีมากยัยหนู”
คุณพ่อพูดพร้อมกับยื่นมือมายีหัวฉัน คุณพ่อน่ะรักฉันมากเลยตั้งแต่คุณแม่เลิกลากับคุณพ่อไป คุณพ่อทนุถนอมฉันมากแทบจะไม่ให้ใครแตะ ฉันก็อยากจะตอบแทนคุรพ่อดูซักครั้งเหมือนกัน :))
“แล้วคุณพ่อจะให้แก้วไปวันไหนคะ?”
“พรุ่งนี้เลยดีมั๊ย?”
“หือออ O.O?”
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ -.- เดี๋ยวพ่อจะเขียนเรื่องนี้ไปให้คุณครูเอง”
“เปล่าค่ะ แก้วไม่ได้กังวลเรื่องนั้นแค่ยังตั้งตัวไม่ทัน 5555”
“5555 ไปทานข้าวแล้วเข้านอนได้แล้วไป”
“ค่ะๆ ฝันดีนะคะคุณพ่อ จุ๊บ :3”
ฉันกระโดดหอมแก้มคุณพ่ออย่างที่ชอบทำทุกวันๆ แล้วพ่อก็จะหอมแก้มฉันกลับ :)
“หืมมม หมั่นเขี้ยว มาให้พ่อหอมแก้มหน่อยมา”
“>3< ฝันดีค่ะ”
----------------------------
สวัสดีทุกคนที่หลงเข้ามาอ่าน(?) คือแบบไรเตอร์จะขอฝากนิยายเรื่องนี้หน่อย มันอาจจะไม่สนุก บรรยายไม่เก่งน่ะ TT เพราะว่ามันเป็นฟิคยาวเรื่องแรกในชีวิต -..- ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่อ่าน เม้น โหวต นะนะ :D กราบขอบคุณงามๆจริงๆค่าาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
