รักวุ่นวายของ...ฉันและเธอ

แก้ว// โอ๊ยย (แก้วลุกขึ้นนั้งแล้วจับหัว เพราะหนังสือหล่นใส่หัวนั้นเอง)
โทโมะ// เปนไรมากป่าว (โทโมะเหนจึงเดินเข้าไปหา)
แก้ว// เจ็...(แล้วแก้วก้อเปนลมไป)
โทโมะ(คิดในใจ)// "เปนลมไปซะและ" (โทโมะจึงตัดสินใจอุ้มแก้วไปส่งที่บ้าน)
ป๊อปปี้// ไอโมะไปใหนวะ
โทโมะ// ไปส่งยัยแก้วแตกก่อน เปนลม พวกเองจะตามไป ก้อมา
เขื่อน// เดียวพวกข้าหาข้อมูลก่อน เดียวตามไป
โทโมะ// เออ (จากนั้นก้อเดินไปขึ้นรถ แล้วไปส่งแก้วที่บ้าน)
ณ บ้านศิริมงคลสกุล
แม่แก้ว+ขนมจีน// อ่าวโทโมะ แก้วเปนอะไรจะ
โทโมะ// เปนลมคับ ผมขอพาแก้วไปข้างบนนะคับ
แม่แก้ว// จะ (แล้วโทโมะก้อพาแก้วขึ้นมาข้างบน (อย่าพึ่ง งง ว่าทำไมแม่แก้วรุจักโทโมะ เพราะเพื่อนๆมาหาแก้วบ่อย))
ณ ห้องแก้วใจ
โทโมะ// ถึงสักที ยัยนี้เบาวะ คิดว่าหนัก (จากนั้นก้อวางแก้วลงบนเตียงเบาๆ)
แก้ว// โอ๊ย...
โทโมะ// ฟื้นแล้วไง
แก้ว// เออ ไม่ฟื้นแล้วจะมานั้งกวนนายยุตรงนี้หรอ (ทำหน้ากวนใส่
โทโมะ// เออ ฟื้นก้อฟื้น ตื่นมาก้อกวนซะและ อุจส่าต์พามาส่ว
แก้ว// ขอบใจ
โทโมะ// มันต้องมากกว่านี้ดิ คำขอบใจมันยังน้อยไป (พูดแร้วทำหน้าทะเล้นใส่แก้ว)
แก้ว//จะเอาอะไรว่ามา
โทโมะ// หอมแก้ม
แก้ว// ดะ...เห้ย นี่นายจะบ้าหรอ
โทโมะ// นิดนึง เปนสินน้ำใจที่ฉันพามาส่ง
แก้ว// ก้อได้ เหนว่ามีบุญคุณหรอกนะ (แล้วแก้วก้อหอมแก้มโทโมะแต่โทโมะจูบแก้ว)
...//......
--------------------------------------------------------------------------------