สื่อรักสลับใจ

“ฉันถาม...ว่าเป็นรัยกับแก้ว” 
“ฉันเป็นแฟ..”
“มาแล้วค่ะ   เอ่อ.....คุยรัยกันอยู่เหรอหน้าเครียดเชียว”  โอ้ย!!!ยัยตัวแสบมาขัดอีกแล้ว 
“ไม่มีรัยหรอกคับ  กินกันเถอะ” 
“คะ ค่ะ”
“นี่คับกุ้งตัวโต ๆ น้องแก้วคงชอบ”
“ขอบคุณค่ะ”   เหมือนผมจะไม่ได้อยู่ตรงนี้น่ะ
“........”  ผมยื่นจานไปรับกุ้งที่ไอ้นั้นตักให้แก้วหน้าตาเฉย  ก็อยากแกล้งมันนิ
“โทโมะ   พี่ป้องตักให้ฉันน่ะ  นายอยากกินก็ตักเองดิ”
“จะกินตัวนี้  มีรัย”
“เชอะ.......พี่ป้องค่ะพี่กิ่งบอกว่าอีก  20 นาทีจะมาถึงแล้วค่ะ”
“คับ”   พี่กิ่ง...ใครกันน่ะผมไม่รู้จัก
 
 
หลังจากที่ทานอาหารเสร็จผมก็เดินตามแก้วกับไอ้นั้นออกมาตรงลานจอดรถหน้าร้านอาหาร......มารอคนที่ชื่อพี่กิ่งอะไรนั่นรึป่าว
“พี่ป้องค่ะนั่นไงพี่กิ่งมาแล้ว”
“ไหนคับ....”  เฮ้ย!!!ไอ้บ้านั้นเอามือจับไหล่แก้วใจของผม  ผมไม่ยอมน่ะ  ดูแต่ตามืออย่าต้องซิว่ะ
พลั๊ก!!!.....
“เฮ้ย...โทโมะนายทำอะไรเนี้ย   พี่ป้องเป็นรัยรึป่าวพี่”
“........”
“ฉันถามว่านายเป็นบ้าอะไร  ทำไมทำแบบนี้”
“ฉันไม่ชอบ...”
“ไม่ชอบอะไรของนาย”
“ก็.......”
“ยัยแก้ว  พี่ป้องรอนานมั้ยค่ะ”
“นานมากเจ๊”
“ตายแล้วพี่ป้องเป็นอะไรค่ะเนี้ย  แล้วนี่ใครกันแฟนแกเหรอแก้ว”
“ป่าวเจ๊”
“กิ่งว่าเราไปกันเถอะค่ะ  จะได้ไปทำแผลด้วย  ปากแตกเลยอ่ะ”
“คับ ๆ พี่ไปน่ะแก้ว”  อะไรกันเนี้ยผมงงมาก ๆ ตกลงไอ้นั้นเป็นอะไรกับแก้วแล้วพี่กิ่งนั้นเป็นอะไรกับไอ้นั้น
“เมื่อกี้ยังไม่เครีย.....”
“ก็จะบอกว่าไม่ชอบที่เธอกับไอ้นั่น..”
“พี่ป้อง!!!”
“อืม   พี่ป้องอะไรนั้นแหละฉันไม่อยากให้เขาอยู่ใกล้เธอ”
“หึงว่างั้น”   เอ่อ  ผมหึงเหรอ  ผมก็ไม่รู้หรอกแต่แก้วรู้ได้ไงง่ะ
“ป่าว  แค่ไม่ชอบอย่ามัวซิยัยแก้วเตี้ย”
“เหรอออ....งั้นฉันคงทำให้นายไม่ชอบอีกนานเพราะฉันจะอยู่ใกล้พี่เขา”
“ทำไมต้องอยู่ห่ะ “  ผมพูดเสียงเข้มใส่แก้ว (ตะคอกย่ะ)
“ก็เพราะพี่ป้องเป็นแฟนพี่สาวฉันไงล่ะ  นายขี้เก็กซื่อบื้อ”    อ้าวเฮ้ย...ผมเข้าใจผิดงั้นเหรอ  แล้วที่ผมต่อยเขาไปก็ผมผิดเต็ม ๆ อ่ะดิ  แถมยัยแก้วยังด่าผมว่าซื่อบื้ออีก.......