สื่อรักสลับใจ

“เฟย์  ฟังก่อนน่ะเฟย์  โทโมะกับแก้วเราไม่ได้เป็นอย่างที่เฟย์เห็นน่ะ”
“แก้ว   พอเถอะเฟย์ว่าเราต้องคุยกันแล้วล่ะ”
“แต่มันไม่ใช้อย่างที่เฟย์คิดน่ะ”
“โทโมะ  นายไม่ได้ชอบฉันใช่มั้ย?”   เฟย์ไม่ฟังฉันอธิบายแต่หันไปถามโทโมะแทน 
“ฉัน  เอ่อ  ขอโทษน่ะเฟย์”   อะไรกัน  โทโมะนายตอบแบบนั้นหมายความว่าไงนายไม่ชอบเฟย์งั้นเหรอ  ไม่ได้น่ะนายต้องชอบเฟย์ซิ  เฟย์จะได้ไม่เสียใจ  เพื่อนฉันจะได้ไม่เสียใจ
“อืม  ไม่เป็นไรหรอกโทโมะเฟย์เข้าใจ  เฟย์เองก็ไม่ชอบโทโมะแล้วล่ะ”
“หมายความว่าไงเฟย์”
“ก็เมื่อก่อนเคยชอบไงแต่ตอนนี้ไม่ชอบแล้ว”
“งั้นทุกอย่างทุกฝากแก้วมาก็เฟย์น่ะหรอ?”  
“อืม  ของเฟย์เองแหละ”  
“เดี๋ยวน่ะเฟย์ แกไม่ได้ชอบโทโมะเขาแล้วเหรอ”  ฉันแทรกขึ้นมาด้วยความตกใจเมื่อยัยเฟย์สารภาพไปว่าไม่ได้ชอบโทโมะแล้ว  ทำไมเปลี่ยนใจง่ายจังอ่ะ
“อืม  ฉันไม่ได้ชอบโทโมะแล้ว    งั้นเราเลิกกันเลยน่ะโทโมะ”  ยัยเฟย์หันมาตอบฉันแล้วหันไปบอกเลิกโทโมะนี้เพื่อนฉันเสียใจมากจนเพี้ยนไปหรือมีสติครบอยู่เนี้ยฉันไม่เข้าใจยัยเฟย์เลย
“ขอบคุณน่ะ”   โทโมะนายเพี้ยนไปแล้วยัยเฟย์บอกเลิกน่ะยังจะขอบคุณอีก
“ไมน่ะ!!! พวกแกห้ามเลิกกันน่ะเฟย์”
“ทำไมล่ะแก้ว”
“ก็เฟย์กำลังเข้าใจผิดที่เห็นโทโมะอยู่กับแก้วเมื่อกี้ก็ได้เลยโกรธแล้วบอกว่าไม่ชอบนายนี้แล้วก็ได้น่ะ”
“เฟย์ไม่ได้โกรธเลยน่ะแก้ว  อีกอย่างเฟย์มีสติครบถ้วนทุกประการ   ไม่มีไรแล้วเฟย์ไปน่ะจะไปตามหาเนื้อคู่และว่าที่พ่อของลูกที่แท้จริงน่ะ”   ยัยเฟย์เพี้ยนไปแล้วแน่ ๆ ไหนตอนแรกบอกชอบโทโมะมาก ๆ พอได้เป็นแฟนก็มาบอกไม่ชอบซะงั้นแล้วจะให้ฉันเป็นแม่สื่อรักให้ทำไมเนี้ย.....ฉันเลยลำบากเองเลยตอนนี้
ใกล้จะจบแล้วน่ะ....ติดตามกันด้วยน่ะ