Can't Alive อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ [PF]

"หนาวหรอ? ห่มผ้านะ" ชายหนุ่มพูดอย่างเป็นห่วงเป็นใยก่อนดึงผ้าขึ้นมาห่มให้หญิงสาว
"..." หญิงสาวนิ่งเงียบเหมือนจะหลับไปอีกรอบ
"เป็นไงบ้าง ดีขึ้นมั้ย?" ชายหนุ่มถามพรางลูบผมหญิงสาวเบาๆ
"อื้อ.." หญิงสาวตอบอย่างเหนื่อยอ่อน ดวงตาคู่สวยไม่ได้ลืมมามองหน้าชายหนุ่มเลยแม้แต่น้อย
"นอนไปก่อนนะ" ชายหนุ่มดึงผ้าห่มอีกผืนมาห่มซ้ำ แล้วเบาแอร์ในห้องก่อนเขาจะเดินออกไป. . .
 
ตรู๊ด ตรู๊ด ตรู๊ดดดด~
 
"ฮะ..ฮัลโหลค่ะ" หญิงสาวที่สะดุ้งจากการหลับใหลตื่นขึ้นเพราะเสียงโทรศัพท์ของเธอเอง
"ฟาง ดีขึ้นหรือยัง?" เสียงชายคุ้นหูที่เธอรักและรู้จักดีเอ่ยถามขึ้นพร้อมเสียงจ้อกแจ้กจอแจ
"ดีขึ้นแล้ว ป๊อปอยู่ไหน" หญิงสาวลุกขึ้นนั่งและมองไปรอบๆพบว่าเธออยู่คนเดียวในห้อง
 
แดดจ้าที่บอกเวลาว่านี่สายมากแล้ว ส่องผ่านกระจก ลอดเข้ามาในบริเวณห้อง. .
"ป๊อปออกมาซื้อยา ใกล้กลับแล้วล่ะ"
"ออกไปนานหรือยัง?"
"เกือบๆครึ่งชั่วโมงได้แล้วล่ะ ป๊อปหลงทาง"
"ฮ่าๆ รีบกลับมานะ ฟางรออยู่" หญิงสาวพูดพรางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
"โอเค.. รอก่อนนะ อาบน้ำแต่งตัวไหวป่าวเนี่ย" ชายหนุ่มถามด้วยเสียงเป็นห่วง
"ไหวค่า ไม่เป็นอะไรมาก เร็วๆนะ"
"ครับผม บาย" ชายหนุ่มบอกลาก่อนตัดสายไป..
 
จากนั้นหญิงสาวก็ไปอาบน้ำสระผมแต่งตัวใส่ชุดที่เธอและเขาจะไปเที่ยวกันวันนี้..
"หืืม.. กลิ่นน้ำหอม กลิ่นแชมพู ยังเหมือนเดิมเลยนะ" ชายหนุ่มเดินเข้ามาหอมแก้มหญิงสาวฟอดใหญ่จากด้านหลังก่อนยิ้มให้อย่างจริงใจ
"ก็คนแถวนี้ชอบหนิ" หญิงสาวตอบพรางยิ้มบางๆ
"โห น่ารักที่สุดเลย" ชายหนุ่มหยิกแก้มหญิงสาวเ้บาๆอย่างหยอกล้อ ก่อนเดินไปเปิดตู้เย็น เตรียมน้ำและยาให้เธอ
"วันนี้ไปดำน้ำกันนะ" หญิงสาวเอ่ยชวนทั้งๆที่เธอยังมึนหัวอยู่นิดๆ
"ไม่สบายแล้วยังเก่งอีกนะฟาง" ชายหนุ่มพูดยื่นน้ำและยาให้เธอ
"นิดเดียวเองน่า นะๆ" หญิงสาวอ้อน
"ไม่"
"นะๆ"
"ไม่"
"นะ ป๊อปนะ"
"ไม่ คือไม่นะฟาง" ชายหนุ่มยื่นคำขาด ก่อนเดินไปเปิดโทรทัศน์นั่งดูรายการต่างๆอย่างสบายใจ
"ฮึ่ย! งี้ก็อยู่ในห้องทั้งวัน น่าเบื่อจะตาย" หญิงสาวเดินมานั่งข้างๆหลังจากที่เธอจัดการกับยาเสร็จเรียบร้อย
"งั้น..เรามาหาอะไรทำให้ไม่น่าเบื่อดีไหม?" ชายหนุ่มถามพรางเบาเสียงโทรทัศน์ลง
"เอ่อ..อะไรล่ะ"
"ก็..อย่างนี้ไง" ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวขึ้นเตียงกว้างถึงแม้มันจะไม่ค่อยนิ่มเท่าไหร่ก็ตาม
"ไม่ใช่อย่างนี้นะ" หญิงสาวบอกห้ามชายหนุ่ม ทั้งคู่จองตากันเงียบ. ..
"มันต้องเป็นอย่างนี้แหละ" ชายหนุ่มจู่โจมหญิงสาวอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
 
เขาจูบปิดปาก ก่อนค่อยๆจัดการกับคอขาว ที่เขาเคยฝากร่องรอยความเป็นเจ้าของไว้ และยังคงเหลือให้เห็นอยู่บ้างรางๆ
เขาหยอกเย้าเล่นผมเธอ ก่อนค่อยๆถอดเสื้อที่เพิ่งใส่ได้ไม่นานออก ตามด้วยกางเกงขาสั้นสบายๆ เหลือเพียงชั้นในไว้ให้เชยชมความเร่าร้อนของผู้หญิงตรงหน้าเขา. ...

"นี่.. ป๊อปปี้" สติหญิงสาวกลับคืนมาก่อนค่อยๆดันชายหนุ่มออก แต่มันไม่เป็นผล
"ใจแข็งจริงๆ ไหนๆก็ใกล้กลับแล้ว ขอหน่อยนะ"
"ไม่..เรายังไม่ได้แต่งงานกัน จะทำแบบนี้...ได้ยังไง" หญิงสาวเอ่ยเสียงสั่น เขากลัวเธอจะทิ้งเขาไป
"...งั้นแต่งกันหลังจากนี้เลยนะ" ชายหนุ่มตอบคำถามอย่างจริงใจก่อนค่อยๆ ปลดบลาสีอ่อนของคนวัยใสออก ตามด้วยค่อยๆ เปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ของตนออกเช่นกัน
"อ๊ะ.." หญิงสา่วสะดุ้งเมื่อเธอรับรู้ได้ว่าจุดอ่อนไหวของเธอกำลังถูกชายหนุ่มเล่นด้่วยอย่างสนุกสนาน
"ป๊อปจะถอดเจ้านี่ออกแล้วนะ" ชายหนุ่มพูดบอกหญิงสาวก่อนค่อยๆ ถอดกางเกงในเข้าชุดของหญิงสาวออก
 
"อืม.." หญิงสาวรับรู้ได้ถึงความเย็นยะเยือก ทั้งตัวเธอไม่เหลืออะไร ชายหนุ่มหัวเราะชอบใจที่เห็นหญิงสาวบิดกายอย่างทรมาน ราวๆกับว่าเรียกร้องให้เขาเข้าไปเร็วๆ ถึงอย่างนั้นเขาก็รีบร้อนไม่ได้เช่นกัน เพราะเธอไม่เคยผ่านมือใคร และเขาก็จะเป็นคนแรกของเธอ. . .
 
บทรักแบบพื้นฐานเริ่มต้นขึ้นด้วยการเล้าโลม สัมผัสกันไปกันมา จนเขาคิดว่าเธอพร้อมแล้วเขาจึง..
 
"จะเข้าไปแล้วนะ" ชายหนุ่มบอกหญิงสาว เธอกลัวจนทำอะไรไม่ถูก หลับตาพริ้ม ไม่อยากเห็นภาพคนตรงหน้าที่เปล่าเปลือยเหมือนเธอ เขาค่อยๆสอดแกนกายเข้าไป หญิงสาวถึงกับสะดุ้ง
 
"อื้อ..เจ็บ ฮึก"
 
หญิงสาวสะอื้นเกร็งตัวแน่น จนชายหนุ่มสัมผัสได้ว่าช่องทางของหญิงสาวตอดรัดของเขาเหลือเกิน จนเขาไม่สามารถจะขยับต่อไปได้เลย เขาก็ทรมานไม่แพ้เธอ เขาอยากจะรีบให้มันจบไปเร็วๆ เพราะความสนุกคึกคะนองเขาของทำให้คนตรงหน้าเจ็บตัว แต่อีกใจหนึ่งก็อยากยื้อบทรักครั้งนี้ไว้ เพราะเธอน่าหลงใหลเกินกว่าเขาจะต้านทานเลยจริงๆ
 
"อย่าร้องนะ.." ชายหนุ่มเตรียมจะถอนแกนกายของเขาออก เนื่องจากดูแล้วเธอคนนี้ไม่ไหวแน่ๆแต่
"อ๊ะ ต่อเถอะป๊อป" หญิงสาวโอบคอชายหนุ่มอย่างโหยหา เขาก็ทำให้เธอเคลิ้มได้เหมือนกัน
"หึ ต้องอย่างนี้สิ" ชายหนุ่มกระตุกยิ้มอย่างผู้ชนะ
 
เขาค่อยๆดันแกนกายของเขาเข้าข้างในมากขึ้น แต่มันทรมานเหลือเกิน เนื่องจากความคับแน่นของช่องทาง หรือจะเป็นเพราะความใหญ่โตของแกนกายเขา(?)
 
"อ๊ะ อือ.." หญิงสาวครางเสียงดัง เมื่อสัมผัสได้ว่าชายหนุ่มเริ่มโยกสะโพกของเขาเข้าออกๆเป็นจังหวะ
 
จากค่อยๆแผ่วๆเปลี่ยนไปเป็นความต้ิองการในเรื่องอย่างว่า อารมณ์พุ่งสูงอย่างหยุดไม่อยู่ จากความเจ็บเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านที่ทำให้เขาและเธอขนลุกและยิ่งต้องการ กันและกันมากขึ้น. . .
 
"อา เบาหน่อย เจ็บ.." หญิงสาวเอ่ยร้อง ชายหนุ่มเห็นดังนั้นแทนที่จะฟังคำขอหญิงสาวบ้าง กลับนึกสนุกอยากแกล้งเธอมากขึ้น เขากลับเร่งจังหวะหนักหน่วงจนหญิงสาวไม่อาจจะรับไว้
"อืม เจ็บ อื้ออออ อ๊ะ" หญิงสาวครางกระเส่าเมื่อไปถึงจุดหมาย แต่ชายหนุ่มยังคงบรรเลงบทรักไปเรื่อยๆจนเขาไปถึงจุดหมายตามๆกันไป เลือดบริสุทธิ์ของหญิงสาวไหลลงมาพร้อมๆกับน้ำรักขาวขุ่นของเขาและเธอ
"ป๊อปรักฟางนะ" ชายหนุ่มพูดย้ำหญิงสาวก่อนค่อยๆใช้กระดาษทิชชู่บนหัวเตียงซับตรงจุดนั้นเบาๆ ดูเธอจะบอบช้ำกับการกระทำของเขามาก
"ไม่ต้องแล้ว" หญิงสาวห้ามเสียงเบา เธอแทบไม่มีแรงจะลืมตาด้วยซ้ำ
"เสร็จแล้ว" ชายหนุ่มพูดก่อนทิ้งกระดาษทิชชู่ นอนกระชับกอดหญิงสาว ทั้งคู่นอนคุยกันไป นอนคุยกันมา วาดฝันอนาคตสวยงามไว้ด้วยกัน และเรื่องแต่งงานของเขาและเธอ
TO BE CONTINUE...