Can't Alive อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ [PF]

โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง..
หญิงสาวเดินเข้ามาอย่างเหนื่อยอ่อน เขาและเธอต่างช่วยกันถือขนมและของกินไว้เผื่อกลางดึก
"ห้องคุณเอ่อ..ภาณุ อยู่ทางนี้นะคะ" พนักงานสาวที่เป็นคนนำทางพูดขึ้นพร้อมยิ้มเปรยๆให้
"ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มรับกุญแจจากพนักงานก่อนยิ้มตอบ เขาและเธอจ้องตากันอยู่นาน
 
'ให้ตายสิ นายจะหล่อไปไหนนะ มีแต่คนเหล่นายกันทั้งนั้น' หญิงสาวคิดในใจ พรางหยิกแขนชายหนุ่มเบาๆ
 
"อะโอ๊ย" ชายหนุ่มร้องขึ้นเบาๆ เขาตื่นจากภวังค์
"มีอะไรโทรเรียกเลยนะคะ" พนักงานพูดอย่างสุภาพก้มหัวคำนับเธอและเขาก่อนเดินจากไป
"เชอะ" หญิงสาวพูดพร้อมเบะปากนิดๆ
"อะไรเล่า? หึงหรอ" ชายหนุ่มถามพรางโอบเอวหญิงสาว
"ไม่ได้หึง!" หญิงสาวพูดเสียงแข็ง
"อ๊ะ จำฉันได้ไหมคะ เรานั่งเครื่องบินแถวเดียวกัน" เสียงหญิงสาวคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
"อ๋อครับ" ชายหนุ่มตอบอย่างงงๆ จริงๆแล้วเขาไม่ได้สนใจอะไร
"ฉันเอ่อ..พิมนะคะ นี่แฟนคุณหรอคะ"
"อ๋อครับ ภรรยาในอนาคตครับ" ชายหนุ่มยิ้มตอบก่อนกระชับที่โอบเอวหญิงสาวแน่น
"ค่ะ ฟางนะคะ" หญิงสาวแนะนำตัว
"พรหมลิขิตหรือเปล่าคะ เราถึงมาเจอกัน" พิมพูดขึ้นพรางมาเกาะแขนชายหนุ่มอีกข้างและจ้องตาหญิงสาวเขม็ง
"คุณควรจะดูแลแฟนคุณหน่อยนะคะ" หญิงสาวเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ พรางมองไปที่พิมและแฟนหนุ่มของเธอ
ชายหนุ่มเห็นบรรยากาศไม่ดีรีบแกะมือพิมออก พรางขอตัวแยกย้ายกลับห้องพัก
 
"โธ่เว้ย.." หญิงสาวพูดขึ้นเบาๆก่อน ยกเบียร์กระป๋องแล้วกระป๋องเล่ากระดกไม่หยุด
"เฮ้ยฟาง" ชายหนุ่มที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเห็นกระป๋องเบียร์วางเกลื่อน เขาตกใจรีบกระชากกระป๋องออกมา
"อะไรเล่า" หญิงสาวที่ดูท่าเริ่มเลอะเลือนพูดขึ้นด้วยเสียงอ่อย
"กินทำไมฮะ เป็นอะไร" ชายหนุ่มถามพร้อมลูบผมชายหนุ่ม
"ช่างมันเหอะน่ะ ฉันไปนอนก่อนละกัน" หญิงสาวพูดก่อนลุกขึ้น เพราะแอลกอฮอล์ลเลยทำให้เธอล้มลง
"ฟาง!เป็นไรหรือเปล่า" หญิงสาวรีบฉุดตัวหญิงสาว หน้าเขาและเธออยู่ไม่ไกลกันมาก
"ไม่ๆ แต่ร้อนเนอะ ร้อน" หญิงสาวพูดพรางเอียงคอไปมา
"เอ่อ.." ชายหนุ่มหน้าแดงกับการกระทำของคนตัวเล็กที่ไม่รู้เรื่องอะไร
"ฉันจะนอนแล้ว อย่าปลุก" หญิงสาวกำชับก่อนล้มตัวลงนอนทันที
 
'เห้อ แฟนใครไม่รู้เนอะ งี่เง่าจริงๆ ฝันดีนะครับ' ชายหนุ่มพูดกับหญิงสาวเบาๆแม้เธอจะไม่รับรู้อะไร
 
"โอ๊ย ปวดหัวชะมัดเลย" หญิงสาวตื่นขึ้นมากุมหัวตัวเองแน่น
"ตื่นแล้วหรอ.." ชายหนุ่มถามด้วยเสียงงัวเงีย
"อะอื้ม ตายแล้ว นี่นายกินเบียร์หรือไงฮะ เต็มไปหมดเลย" หญิงสาวตกใจไม่รู้เรื่องอะไร
"ก็แย่แล้ว ฟางนั่นแหละกิน"
"มั่ว! ฉันไม่อยากคุยกับขี้เมาอย่างนายหรอกนะ" หญิงสาวเตรียมจะลุกขึ้นจากเตียง แต่ชายหนุ่มดึงเธอลงมานอนต่อ พรางลุกขึ้นค่อมหญิงสาวไว้
"เธอนั่นแหละ ไม่รู้เรื่องยังมากล่าวหาคนอื่นอีกนะ เดี๋ยวก็..." ชายหนุ่มเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้
"นี่ น้อยๆหน่อย โอเคๆฉันกินเอง ปล่อยได้แล้ว" หญิงสาวพูดด้วยความอายเมื่อเธอเพิ่งนึกเหตุการณ์ออก
"แค่นั้นก็จบแล้ว" ชายหนุ่มยิ้มอย่างผู้ชนะก่อนล้มตัวลงนอนต่อ
 
ปัง ปัง ปัง ! เสียงเคาะประตูดังขึ้น
"ขอโทษนะครับ ช่วยผมหน่อยนะ ปังๆๆ" ชายหนุ่มคนหนึ่งเคาะประตูห้องเขาและเธอ
"ใครน่ะ?" หญิงสาวถามด้วยความสงสัย
"ฉันก็สงสัยอยู่" ชายหนุ่มพูดพรางเดินไปเปิดประตู
"ช่วยพิมด้วยเถอะนะครับ เธอเป็นอะไรไม่รู้" แฟนหนุ่มของพิมเอ่ยขอร้องป๊อปปี้
"โอ๊ยย..." เสียงร้องโอดครวนของพิมดังขึ้นเมื่อเขาเปิดประตูเข้ามาเห็น
"เอ่อเป็นอะไรครับ ใจเย็นๆนะ"
"ฉัน..ปวดท้องนะค่ะ ปวดไปหมดเลย โอ๊ย.."
"ตรงไหนครับ" ชายหนุ่มพูดแล้วเริ่มกดไปทั่วๆ
'ขอร้องล่ะ นายอย่าแตะตรงอื่นมากกว่านั้นเลยนะ' แฟนสาวของชายหนุ่มคิดในใจ
"ฉันปวดตรงนี้ค่ะ" พิมพูดขึ้นอย่างมารยาก่อนจับมือชายหนุ่มไปแตะตรงหน้าอกของเธอ
"..." ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ
"พอเถอะ!" หญิงสาวที่หมดความอดทนตะโกนลั่น
"นี่ฟาง อย่างอแงได้มั้ย เขาไม่สบาย เราก็ต้องช่วย ถ้าเธอหึงเพราะเรื่องแค่นี้ฉันก็ไม่ไหวนะ" ชายหนุ่มพูดขึ้นเพราะอารมณ์ชั่ววูบ
"...ฮึก" หญิงสาวสะอื้นเบาๆรีบวิ่งออกมากจากห้องๆนั้นไกลที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้
"คุณฟางครับ คุณ.." แฟนหนุ่มของพิมช่วยห้ามแต่มันไม่เป็นผล เขาจึงวิ่งตามเธอออกไป
"แหม ทีนี้เราก็อยู่กันสองคนแล้วนะคะ" หญิงสาวลุกขึ้นคร่อมชายหนุ่ม
"..."
"คุณไม่ได้ชอบเธอสินะ งั้นก็รีบๆ"
"รีบๆไปจากชีวิตฉันซะที" ชายหนุ่มผลักหญิงสาวออกก่อนรีบเดินออกไป
เขาร้อนใจรีบออกมาตามหาแฟนสาวของเขา แล้วก็เจอเธอนั่งร้องไห้ปริ่มจะขาดใจอยู่ที่ม้านั่งตัวหนึ่ง
"ฮึก.. นายใจร้ายที่สุดเลย" หญิงสาวพูดเมื่อเห็นชายหนุ่มเดินเข้ามา
"อย่าร้องนะ ป๊อปขอโทษ" ชายหนุ่มจับมือหญิงสาวและใช้มืออีกข้างเช็ดน้ำตาเธอเบาๆ
"..."
"ฉันชอบตอนเธอยิ้มมากกว่าตอนเธอน่าบึ้งนะ" ชายหนุ่มพูดให้พร้อมยิ้ม
"...อื้ม" หญิงสาวตอบรับและหยุดร้องไห้
TO BE CONTINUE...