Savage! จะเถื่อนยังไง ก็ได้ชื่อว่าเป็น'เจ้าของ'เธอ

 

เจ้าหนี้หนุ่มปรายตามองน้องสาวของลูกหนี้ตัวแสบอย่างเหยียดๆ ก่อนจะหันไปตะโกนเรียกคนใช้

 

 

“หวาย! หวาย!!!”

 

“ค..คะ? คุณชายมีอะไรให้หวายรับใช้คะ”

สาวหุ่นดีสมส่วนที่คาดว่าน่าจะเป็นคนใช้วิ่งมาด้วยท่าทางร้อนรน

 

 

“พายัยนี่ไปที่ห้องใต้บันไดที่เธอพึ่งจะเก็บกวาดเมื่อเช้า ไป!” เขาสั่งอย่างวางอำนาจ ทำให้สาวใช้ผู้นั้นกลัวจนลนลานรีบคว้าแขนเล็กของแก้วอีกมือหนึ่งก็หยิบกระเป๋าของเธอแล้ววิ่งลากเธอเข้าไปยังห้องใต้บันไดทันที

 

 

“ค...คุณนอนนี่นะคะ..”

 

“ไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณหรอก ฉันคงมามีฐานะไม่ต่างจากเธอหรอก อาจจะต่ำกว่าด้วยซ้ำ”

 

“ค่ะ..แล้ว...ธ..เธอชื่ออะไรหรอ?”

 

“แก้ว..เธอชื่อหวายใช่มั้ย?”

 

“อืม..จ้ะ แล้ว...ที่แก้วมาที่นี่...มาทำไมเหรอ?” หวายพูดอย่างเป็นมิตรเพราะว่าเธอไม่เคยมีคนวัยใกล้เคียงกันมาคุยด้วยนานแล้วนับตั้งแต่เธอมาเป็นคนใช้ที่นี่

 

“พี่ชายฉันติดหนี้ไอ้บ้านั่นน่ะสิ!”

 

“อุ๊ย..ไม่ดีนะถ้าเธอจะเรียกคุณชายอย่างนั้น พี่สาวฉัน...เกือบตายเพราะด่าเขาแค่นิดเดียวด้วยความโมโห...”

 

“ใจร้ายจัง”

 

“ใช่...เขาใจร้าย..แต่พ่อเขามีบุญคุณกับครอบครัวฉันมาก ฉันเลยต้องมาทดแทนตามคำสั่งเขาไง..”

 

 

 

“หวาย!! พายัยนั่นขึ้นมาหาฉันเดี๋ยวนี้!!!”

 

“ด....ได้ค่ะคุณชาย....รีบไปเถอะก่อนฉันจะโดนดี”

ประโยคหลังคนใช้สาวหันมาพูดกับเธอ ก่อนจะลากเธออีกรอบเพื่อจะขึ้นไปบนบ้าน

 

 

“น..นี่ห้องคุณชาย เธอเข้าไปเถอะ ฉันต้องไปทำงานต่อ..” สาวใช้พูดแล้วรีบวิ่งไปเหมือนที่นี่ไม่มีอากาศหายใจ

 

 

 

ก๊อก ก๊อก...

 

 

 

“เข้ามา!”

 

“อึก..”

หญิงสาวกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อได้ยินเสียงเข้มนั่น แม้ว่าจะเกลียดแค่ไหนแต่ลึกๆแล้วเธอยังคงกลัวเขามากอยู่ดี

มือเล็กค่อยๆจับลูกบิดนั่นอย่างกล้าๆกลัวๆ ก่อนจะเปิดเข้าไปช้าๆ

 

“ชักช้า! ถ้ามัวแต่อืดอาดอยู่อย่างนี้จะมีปัญญามาซื้อตัวเองกลับไปอย่างครบ32มั้ยเนี่ย!”

 

“อะไรของนา...คุณ!”

 

“งานแรกของเธอที่นี่! ขัดทำความสะอาดห้องนอนและห้องน้ำของฉัน อย่าให้เหลือแม้แต่ไรฝุ่น!”

 

“เออ! ค่ะ!”

 

“ไปทำได้แล้ว ฉันให้เวลาสองชั่วโมง..นับจากนี้ แล้วฉันจะขึ้นมาดูใหม่! ถ้าไม่เสร็จล่ะก็..เธอเจอดีแน่!!”

เจ้าหนี้หนุ่มหน้าหวานว่าแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนเดินออกจากห้องหรูไปอย่างสบายใจเฉิบ ทิ้งให้ลูกหนี้อดีตลูกคุณหนูยืนคว้างกลางห้อง

 

 

 

ร่างบางกวาดสายตามองไปรอบๆห้องอย่างเหนื่อยใจ สภาพห้องรกเละเทะราวกับจงใจทำลาย คราบกาแฟดำที่ถูกสาดบนผนังยังคงดูใหม่เหมือนเพิ่งถูกสาด ถังขยะที่เต็มไปด้วยกระดาษชิ้นเล็กชิ้นน้อยถูกคว่ำลงกับพื้น เศษกระดาษเกลื่อนไปหมด และความเละอีกมากมายที่บรรยายวันเดียวคงไม่จบ แล้วไหนจะห้องน้ำอีก คาดการณ์จากขนาดห้องนอนอันใหญ่โตแล้ว ห้องน้ำคงไม่ใช่เล็กๆแน่ คงไม่ต่างอะไรจากบ้านของเธอเท่าไหร่

 

 

 

‘เห้ออ สองชั่วโมง...ฉันคงโดนแน่ๆ แต่มันจะมีอะไรเลวร้ายไปกว่าการถูกคนที่ไว้ใจที่สุดหักหลังล่ะ พี่ชายแท้ๆยังทำกันได้ลง มันคงไม่แย่ไปกว่านี้แล้วล่ะ...’

คิดอย่างให้กำลังใจตัวเองแล้วยิ้มขมขื่น ก่อนจะเดินไปเก็บเศษขยะไปทิ้งในถัง และไล่เก็บขยะชิ้นเล็กชิ้นน้อยอีกมากมายที่เจ้าของห้องจงใจโปรยไปทั่ว และตามมาด้วยการเช็ดคราบกาแฟ

 

 

 

“ฉันจะทนอยู่อย่างนี้ได้อีกนานแค่ไหนกันล่ะเนี่ย”

 

“ให้ฉันช่วยมั้ย?”

 

“หวาย...ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็โดนหรอกหน่า”

 

“อืม งั้นเดี๋ยวฉันช่วยเอาถุงนั่นไปทิ้งแล้วกันนะ”

หวายพูดแล้วหยิบถุงขยะใบโตที่เต็มไปด้วยกระดาษถูกฉีกออกไป

 

 

 

และเมื่อจัดการกับส่วนห้องนอนเสร็จเธอก็เหลือบมองประตูห้องน้ำแล้วถอนหายใจอีกเฮือกใหญ่

 

 

“ห้องน้ำ...งานใหญ่เลยไอ้แก้วเอ๊ย!”

เธอแอบบ่นเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปแต่โดยดี ทว่า..สภาพในนั้นทำเอาเธอแทบหงาย กางเกงในยี่ห้อดังกระจายอยู่ทั่ว บางตัวเสด็จขึ้นไปอยู่บนราวเหนือหัวเธอเลยด้วยซ้ำ ยิ่งกว่านั้นมูสจัดทรงยังถูกฉีดเต็มกระจกบานใหญ่ ครีมอาบน้ำหลากสีหลายกลิ่นละเลงอยู่เต็มอ่างจากุชชี่ทรงกลมสำหรับสองคน(ท่าจะเอาไว้สวีทกันเต็มที่- -) ยังดีที่ไม่มีอะไรแปลกประหลาดกว่านั้นโผล่ออกมาให้เห็น

 

ถึงแม้ว่าจะไม่อยากทำเพียงใดแต่มือน้อยก็จำใจจีบกางเกงในใช้แล้วขึ้นมาจากพื้น และบนราวสูงๆที่เอาไว้รูดม่านกั้นห้อง ในใจก็คิดก่นด่าในความพยายามของเจ้าหนี้ที่อุตส่าห์เอาไปแขวนเอาไว้

 

เมื่อเก็บกวาดเสร็จเธอก็รีบเช็ดกระจกให้ใสปิ๊งอย่างรวดเร็วด้วยความชำนาญ จากนั้นก็เปิดน้ำในอ่างเพื่อจะล้างสบู่เหลวที่นองเต็มอ่าง แต่เพราะความไม่ระวังเลยทำให้เปิดแรงจนน้ำตีให้สบู่ในอ่างกลายสภาพเป็นฟองฟูฟ่องเต็มไปหมด

 

 

 

“ว้าก นี่มันอะไรกันวะเนี่ย แล้วมันจะทันมั้ยเนี่ย???”

เธอบ่นๆก่อนจะหัวเสียอย่างหนักเมื่อจู่ๆน้ำก็พุ่งมาที่เธอเต็มๆในขณะที่เธอกำลังควานฟองสบู่หาก๊อกปิดน้ำ ดีที่เสื้อยืดสีดำไว้ทุกข์ของเธอยังมิดชิดพอที่จะบดบังเรือนร่างสวยงามไว้ได้

 

 

 

“โอ๊ย ไอ้ก๊อกบ้า เสียเวลาชะมัด!”

 

“..ใช่...เสียเวลาจนเวลาหมดแล้วครบสองชั่วโมงแล้วสาวน้อย!”

 

“เฮือก!”

ร่างบางสะดุ้งเฮือกก่อนจะหันไปตามเสียงเย็น และพบกับร่างสูงสง่าของเจ้าหนี้หนุ่มยืนพิงขอบประตูอยู่กำลังมองเธอด้วยสายตาเยาะเย้ย

 

 

 

“หมดเวลาแล้วล่ะ ฉันจะทำยังไงกับเด็กไม่รู้จักรักษาเวลาดีนะ?”

 

“น...คุณ! จะแกล้งกันมากไปแล้วนะ!”

 

“ฉันมีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวเธอ! พี่ชายเธอเป็นคนยกเธอให้ฉันเอง! หึ!”

 

“ไม่! พี่ฉันเขาไม่ได้อยากทำ แต่เป็นเพราะคุณบังคับต่างหาก!”

 

“เหรอ! ฉันบังคับให้มันเอาเงินไปบำเรอแฟนรึไง ฉันบังคับให้มันเลือกแฟนมันแทนเธอรึไง!”

 

“เพราะคุณกดดันพี่ต่างหาก คุณมันไม่ใช่คน คุณเห็นคนเป็นของเล่นรึไง! ฉันไม่ใช่ของเล่นของคุณนะ คุณมีสิทธิ์แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น สิทธิ์ของเจ้านาย ไม่ใช่เจ้าชีวิต!”

 

“ปากดีนี่ ตอนแรกฉันก็ไม่ได้มองว่าเธอเป็นของเล่น แต่เธอเป็นคนแนะนำฉันเองแท้ๆ หึ ฉันจะเล่นอะไรกับของเล่นชิ้นใหม่นี้ดีนะ?”

 

“อะ..ไอ้!...ฮึ่ย!”

 

“จุ๊ๆๆ เธอน่ะแค่ของเล่น มีสิทธ์อารมณ์เสียด้วยรึไง ไม่อยากให้’เจ้าของ’เค้าเล่นเธอดีๆเหรอ?”

 

“นาย..คุณมันไม่ใช่คน!!! คนอย่างคุณมันต้องได้รับกรรม!! คุณมัน..อึก!!”

เสียงก่นด่าต้องเงียบหายไปเมื่อมือใหญ่เอื้อมมาบีบแก้มใสไว้แน่น ใบหน้าหล่อยื่นเข้ามาใกล้จนแทบชิด ส่งผลให้คนโดนกระทำได้แต่เบิกตากว้างอย่างตกใจ

 

 

“เอาสิ! อยากด่าอะไรฉันอีกไหม!? เอาได้เลย เต็มที่!” เขายิ้มยั่ว

 

อดีตคุณหนูพยายามแกะมือใหญ่ที่บีบแก้มเธอแน่นราวกับคีมเหล็กกล้าจนเธอเจ็บไปหมด แม้จะอยากร้องไห้ให้กับโชคชะตาอันเฮงซวยของตัวเอง แต่เพราะความรักในศักดิ์ศรี เธอจึงทำได้เพียงกลั้นความชอกช้ำไว้ข้างใน แล้วจ้องคนตรงหน้าอย่างแข็งกร้าว มือเล็กจิกหลังมือเจ้าหนี้ พยายามฝังเล็บสั้นๆไปให้ได้มากที่สุด

 

 

แต่มีหรือที่เจ้าหนี้นอกระบบจอมโหดจะยอม เขายิ่งทวีแรงบีบลงไป ไม่สนใจว่าคนตรงหน้าจะเป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กๆเท่านั้น ไม่สนแม้กระทั่งดวงตากลมโตสั่นระริก น้ำตาคลอเบ้านิดๆ แต่ก็ยังคงไม่ไหลออกมาให้เจ้าตัวรู้สึกเสียศักดิ์ศรีไปมากกว่านี้ ตากลมโตนั่นจ้องมาที่เขาอย่างโกรธแค้น เขาจ้องกลับไปพร้อมกับออกแรงบีบที่มือมากขึ้นก่อนจะผลักร่างบางๆของลูกหนี้สาวจนล้มไปกระแทกกับขอบอ่างจากุซซี่อย่างแรง แต่เธอก็ไม่ได้ร้องหรืออุทานอะไรออกมาแม้แต่น้อย แต่ตากลมโตนั้นยังจ้องหน้าเขาอย่างอาฆาต

 

 

 

“ถ้ายังคิดจะอยู่อย่างครบ 32 ก็อย่าคิดต่อต้านให้มาก มันน่ารำคาญ พอดีฉันมันขี้รำคาญซะด้วยสิ!”

 

“คุณมัน....”

พูดได้แค่นั้นเธอก็ก้มหน้าลงไป เมื่อรู้สึกได้ว่าขอบตานั้นร้อนผ่าว ตาเริ่มพร่ามัวจากน้ำตามากขึ้นทุกที และสุดท้ายก็ต้องปล่อยให้มันไหลอย่างกลั้นไม่ได้อีกต่อไป หยาดน้ำตาไหลอาบแก้มใสซึ่งตอนนี้เต็มไปด้วยรอยนิ้วมือจากการโดนบีบแก้มเมื่อครู่

 

 

“ฉันมันทำไมอีก หรือต้องให้ฉันทำมากกว่านี้?”

 

“ยัง...ฮึก...ยังมีความเป็นคนอยู่อีกหรือเปล่า...”

 

“กล้านักนะ!!!” มือใหญ่เงื้อขึ้นเหมือนจะตบ ซึ่งใบหน้าเรียวสวยก็เชิดขึ้นอย่างถือดี ตากลมที่ตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำตายังจ้องเขาด้วยความยโส

 

“ตบมาสิ ชีวิตฉัน..ฮึก..มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่านี้อีกแล้วล่ะ!”

 

“ฮึ่ย!! ฉันจะถือว่าวันนี้เป็นวันแรก ถ้าวันหลังเธอยังปากดีไม่เลิกอีก...มันจะต้องเลวร้ายกว่านี้แน่!”

 

“!!!”

 

“จำไว้!!”

 

แล้วขายาวก็ก้าวออกไปจากห้องน้ำ

 

 

ถึงแม้คนใจร้ายจะออกไปแล้ว แต่อดีตคุณหนูก็ยังคงนั่งร้องไห้เงียบๆ ในห้องน้ำ นึกถึงอดีต..ในวันที่ครอบครัวของเธอนั้นยังคงเป็นครอบครัวอบอุ่น ทุกๆวันมีแต่รอยยิ้มให้กัน แม้ว่างานที่บริษัทจะยุ่งสักเพียงใด แต่พ่อแม่ของเธอก็จะต้องกลับมาทานข้าวที่บ้านทุกเย็น ไม่เคยปล่อยให้บ้านเงียบเหงา จนกระทั่งถึงจุดที่ชีวิตเธอต้องเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล...วันที่ทั้งคู่ต้องจบชีวิตลง!

 

 

การอยากหายไปจากโลกหรือเรียกง่ายๆว่า’ตาย’ไม่เคยอยู่ในหัวเธอเลยสักครั้งเดียวแม้ชีวิตที่ไม่มีพ่อแม่มาคอยอยู่ข้างๆเหมือนเก่า ต้องทำทุกอย่างให้ได้เงินเพื่อจะใช้ชีวิตต่อไป หวังเพียงสักวันมันจะดีขึ้นเอง ให้เหมือนกับคำที่ว่า ’ฟ้าหลังฝนจะสดใส’ แต่เมื่อมาเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ ‘ฟ้าหลังฝน’ ของเธอคงจะต้องครึ้มไปอีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้ ความคิดที่น่ารังเกียจอย่างการฆ่าตัวตายเพื่อหนีปัญหาเริ่มผุดขึ้นมาในสมอง..แต่ความคิดคิดก็เป็นได้แค่ความคิด เธอยังมีพี่ชายที่แม้จะเป็นต้นเหตุที่ทำให้เธอมาอยู่ที่นี่ แต่ลึกๆเธอก็ยังคงรักพี่ชายคนเดียวอยู่..

 

 

 

“แก้ว...เธอ...เป็นอะไรไหม?”

มือเล็กของหวายแตะลงบนหัวไหล่เธอเบาๆ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นคนใช้สาวก็ต้องตกใจกับใบหน้าที่มีรอยนิ้วมือแดง กับดวงตาแดงช้ำ

 

“...”

 

“เธอไปทายาก่อนไหม? หน้าเธอเป็นรอยนิ้วแดงมากเลยนะ!”

 

“ไม่..ไม่เป็นไรหรอกหวาย แค่รอยบีบเอง เดี๋ยวก็หาย...”

 

“..งั้น...เธอก็ยอมๆเจ้านายเขาหน่อยเถอะ ฉันไม่อยากเห็นเธอเป็นเหมือนพี่สาวฉันอีกคน...มาเถอะ ไปที่ห้องฉันก่อน อยู่ตรงนี้ไม่ดีเท่าไหร่..”

 

“แต่..ฉันยังล้างไม่เสร็จ..”

 

“ไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้คุณชายเขาไปข้างนอกแล้ว พักมั่งเถอะ...หลังจากนี้เธอจะต้องเจออะไรอีกมากเลย...” เธอพึมพัม

 

“หืม?”

 

“ไม่มีอะไรหรอก ไปเถอะ...”

ว่าพลางดันหลังบางของสาวสวยที่ผู้โชคร้ายที่ต้องมาประสบพบกับเจ้านายที่ไม่เคยจะมีความปราณีแม้แต่กับผู้หญิงอ่อนแอไม่มีทางสู้ให้เดินออกไปนอกห้องของคนใจร้าย

 

 

สายตาของสาวใช้ที่ต้องตกอยู่ใต้อำนาจของคุณชายนักเลงมานานมองไปที่อดีตคุณหนูอย่างสงสาร แก้วเป็นคนดี ไม่สมควรจะต้องมาตกอยู่ในที่แบบนี้ อดีตสาวใช้คนนึงที่ทางบ้านเคยเป็นลูกหนี้ของโทโมะทำให้เขาไม่พอใจ สุดท้ายชีวิตของหญิงสาวคนนั้นก็ต้องไปจบลงที่สถานเริงรมย์หรู ทำงานไม่ต่างอะไรกับโสเภณี...

 

 

ก็ได้แต่หวังว่าแก้วคงไม่ต้องไปพบกับเหตุการณ์แบบนั้น...

 

-----

แอบสั้นไปนะ..รึเปล่า? 555

ไม่มีคอมเล่นอยู่นานเลยทีเดียว แหะๆ ไม่ได้ดองน้า ><

หลังจากนี้จะพยายามมาอัพบ่อยๆนะจ๊ะ

ตามทวง ตามจิกไรเตอร์ได้ที่...

Facebook: www.facebook.com/jesterbtkr

Twitter: @M_ysterY_Ploo