หัวใจเธอ เป็นของฉัน...

ณ โรงเรียน

แก้ว:เอ๋ ห้องวิชาเคมีอยู่ทางไหนนะ (แก้วเดินถือกะดาษหมายเลขห้องเดินมาในอาคารที่เธอต้องไปเรียนคาบแรก กำลังหาห้องเรียน เดินซ้าย เดินขวา เอ๋ อยู่ห้องไหนหว่า)

...:เอ่อ...เธอกำลังมองหาห้องเรียนอยู่หรอ (สะกิดแก้วที่กำลังมองหาหมายเลขห้องเรียน)

แก้ว:ห...ห่ะ เอ่อ ใช่คะฉันกำลังมองหาห้องเรียน

...:ให้ฉันช่วยไหมคะ (แก้วพยักหน้ายิ้มรับความช่วยเหลือ แล้วยื่นกะดาษมาให้ดู)

แก้ว:นี่คะ หมายเลขนี้คะ

...:อ๋อ พอดีฉันก็กำลังไปห้องนี้เหมือนกันคะ แหม อยู่ห้องเดียวกันด้วย ยินดีที่ได้รู้จักนะ

แก้ว:จริงหรอ โชคดีจริงๆ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันคะ เอ่อ ฉันแก้วนะคะ

...:อ๋อ แก้ว อุ้ย!ฉันลืมแนะนำตัวไปเลย ฉันพิมจะ

เดินคุยไปทำความรู้จักกันพอถึงห้อง แก้วและพิมก็นั่งข้างๆกัน แล้วพอหลังจากนั้นเพื่อนของพิมคนหนึ่งก็เดินมาทักทาย

...:ไงจ้า อรุณสวัสดิ์ เอ แล้วนี่ใครหรอ เด็กที่มาใหม่หรอ

พิม:ใช่แล้ว นี่แก้ว แก้วนี่หวาย

แก้ว:ยินดีที่ได้รู้จักจะ หวาย ฉันแก้วจะ

หวาย:จ้า ยินดีต้อนรับเพื่อนใหม่ในห้องเราอีกคน

พอหลังจากนั้นแก้ว หวาย พิม ก็เป็นเพื่อนกันมาโดยตลอดไปไหนก็ไปด้วยกัน พวกเธอสามคนกำลังเดินไปที่โรงอาหาร ระหว่างเดินก็คุยกันตามประสาเพื่อนสาว พิมเดินไปข้างหน้าแล้วหันกลับมาเดินย้อนหลังเดินไปเม้าส์กับหวายและแก้ว ทันใดนั้น พิมก็เดินไปชนใครคนหนึ่งเข้า

ปัก!

พิม:โอ๊ย! ขอโทษคะ ขอโทษดิฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆคะ ต้อง...ขอโทษด้วย(กล่าวคำขอโทษแล้วโค้งตัวเล็กน้อย ก่อนจะโดนจับคางเรียวของพิมเงยขึ้นมาดูให้เห็นใบหน้า พิมถึงกับตะลึง)

...:ทีหลัง ก็หัดมองด้วยแล้วกัน สาวน้อย(ยิ้มอย่างมีสเน่ห์ให้ชวนหลงใหล หวายก็เป็นไปด้วย แก้วมองอย่างมึนงง นายเป็นใครกันทำไมถึงทำแบบนี้นะ ชายคนนั้นหันมามองแก้ว แล้วเพ่งมองเหมือนมีอะไรบางอย่าง แล้วจึงเดินจากไป)

หวาย/พิม:อ้ายยย! โทโมะ

พิม:หึ หึื หึ โทโมะเขาจับคางฉันด้วยละ อ้ายไม่อยากจะเชื่อเลย(หันไปมองหวายแล้วทำหน้าตากวนใส่ ทำเอาหวายหน้าง่วนไปเลย)

หวาย:นี่ พอเลยนะยัยพิม แหม ถ้าฉันรู้นะฉันจะล้มเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดเลยย่ะ

แก้ว:นี่ คนคนนั้นเขาเป็นใครหรอทำไมต้องกรี๊ดกราด ด้วยละ

หวาย:ไม่รู้อะไรซะแล้ว โทโมะ เป็นหนุ่มที่ฮ็อตที่สุดในโรงเรียนเราตอนนี้ยะ

พิม:ใช่ๆ ทั้งหล่อ อ่อนหวาน แบบนั้นสาวๆเขาชอบไปหมดเลย

แก้วพยักหน้าแต่ไม่สนใจ ทานข้าวต่อ

บ้านของแก้ว

พ่อยังไม่กลับมา แก้วจึงไปอาบน้ำแต่งตัว ทำการบ้าน มองนาฬิกา 19.25 น. สงสัยพ่อคงไม่กลับ แก้วเก็บการบ้านที่ทำเสร็จแล้วขึ้นไปนอน แก้วหลับไปแล้ว อยู่ๆก็มีใครเข้ามาทางหน้าในห้องนอนของแก้ว

...:เธอ มาแล้ว สิ่งที่ฉันแสวงหามานาน(เดินมาลูบไหล้บนใบหน้าอันอ่อนนุ่ม แล้วหอมแก้ม แล้วออกไปทางหน้าต่างที่เข้ามา แก้วรู้สึกเหมือนมีใครมาหอมแก้มจึงตื่นขึ้นแต่กลับไม่พบอะไรจึงนอนหลับต่อไป