รักหมดใจ นายตัวแสบบบ

ป๊อปปี้:ต่อไปนี้ เธอห้ามไปไหนกับนายนั่นอีกนะ (หยุดเดิน รอข้ามถนน)

ฟาง:แล้วนายเป็นอะไร ทำไมต้องมาสั่งชั้นด้วย

ป๊อปปี้:ชั้น.... ชั้น หึง เธอ (หันหน้ามาทางฟาง)

ฟาง:นายพูดจริงหรอ(เดินข้ามถนน)

ป๊อปปี้:จริง เฮ้ย! ฟาง หลบไป!

ฟาง:โอ้ย ป๊อป! (ฟางกำลังเดินข้ามถนนแต่มีรถมา ป๊อปปี้เลยโดนมาผลักฟางออกไป ทำำให้โดนรถชนแทน)

จินนี่:ฟางๆ ป๊อปเป็นไงบ้าง

ฟาง:อยู่ในห้องผ่าตัดนะ หมอกำลังช่วยอยู่

หมอ:ตอนนี้คนไข้ปลอดภัยแล้วนะครับ ตอนนี้อยู่ห้องพักครับ ห้อง 2002 นะครับ

...........................................................................................................

ในห้องพักป๊อปปี้

ป๊อปปี้กำลังหลับอยู่โดยมีฟางนั่งอยู่ข้างเตียง

ฟาง:วันนี้ฟางจะเฝ้าป๊อปเอาละกันนะ เฟย์ไปเอาชุดที่บ้านให้พี่หน่อยนะ

เฟย์:ได้ๆ แปปนึงนะ

เขื่อน:เดี๋ยวชั้นไปส่ง

เฟย์:ป่ะๆ เร็วๆ (2คนก็เดินออกจากห้องไป)

แก้ว:ฟาง เดี๋ยวแก้วไปซื้อของกินมาให้นะ

ฟาง:จ๊ะ ขอบคุณนะ

แก้ว:ป่ะ โมะป่ะ

โทโมะ:อ่าๆ (สองคนก็เดินออกจากห้องไป)

จินนี่:ฟาง แล้วหมอให้ป๊อปออกจากโรงบาลเมื่อไรอะ

ฟาง:หมอบอกว่ารอดูอาการไปก่อนน่ะ

จินนี่:อ่าๆ 

เคนตะ:แล้วฟางจะเฝ้าป๊อปทุกวันเลยหรอ

ฟาง:ก็คงจะอย่างนั้นแหละ ฝากลาโรงเรียนด้วยนะ

เคนตะ:ได้ๆ สบายมาก แล้วจะให้บอกครูว่าอะไรอะ

ฟาง:เอาเป็น ป๊อปไม่สบาย ฟางไปต่างประเทศกับพ่อแม่ล่ะกันนะ

เคนตะ:โอเคๆ

แก้ว:มาแล้วจ้า (เปิดประตูเข้าห้องมา)

ฟาง:แล้วของอะแก้ว

แก้ว:โมะถืออยู่ กำลังตามมาอะ

โทโมะ:มาแล้ว (สองมือมีถุงขนมเต็มมือ)

จินนี่:แกซื้อมากินกัน10คนหรอกินกันทั้งโรงพยาบาลเนี่ย

แก้ว:แหะๆ นิดหน่อยเอง

เคนตะ:ไม่นิดแล้้ว

แก้ว:หรอ แหะๆ เห็นว่าอยู่กันเยอะเลยหยิบๆมาเท่านั้นเอง เผื่อหิวกัน [เท่านั้นเอง? ไม่ม้าง -pearapichcya]

ฟาง:เอาน่า เดี๋ยวก็หมด

เฟย์:เฟย์มาแล้ว (เปิดประตูเข้ามากับเขื่อน) พี่ฟาง อ่ะ เสื้อผ้า

ฟาง:ขอบใจจ้า (เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำแล้วสักพักก็เดินออกมา)

ฟาง:แต่ เฟย์อยู่คนเดียวได้หรอ

แก้ว:อ่าว แล้ว แม่กับพ่อฟางอะ

ฟาง:ไปต่างประเทศน่ะ แก้ว ฟางฝากเฟย์หน่อยได้มั้ยอะ

แก้ว:สบายมาก อยู่กับนายนี่สองคนก็เบื่อเหมือนกันแหละ (เหล่ตาไปทางโทโมะ)

เฟย์:จะดีหรอแก้ว เฟย์ไม่อยากเป็ย กขค นะ

แก้ว:บ้าน่า ไม่มีอะไรหรอก 

โทโมะ:ว้า วันนี้อดสวีทกับแก้วใจเลย

แก้ว:นายอย่ามาบ้า ปกติก็ไม่ได้สวีทอะไรสักหน่อย

-แอ๊ด-

......:ป๊อปค่ะ ป๊อปอยู่ไหนค่ะ (วิ่งเข้ามา)

ขนมจีน:ใครจุดธุปเชิญเธอมาห๊ะยัยเกล

จินนี่:อุ๊ย ขนมจีน ใช้คำผิดไปหน่อยนะ 

ขนมจีน:ยังไงอะ

จินนี่:ก็คำว่าเชิญนะสิ คนอย่างยัยนี่ไม่ต้องใช้คำว่าเชิญหรอกเอาแค่ ไปโดนใครไล่มาก็พอ

ขนมจีน:จริงด้วย ชั้นลืมไปหน่อยน่ะ

เกล:กริ๊ดดด แต่ชั้นไม่สนใจพวกเธอหรอก ป๊อปของชั้นอยู่ไหน

ฟาง:เธอมาทำไม

เกล:ชั้นก็มาหาแฟนชั้นน่ะสิ

แก้ว:อุ๊ย ขอโทษนะ แต่ชั้นได้ข่าวมาว่า ป๊อปเลิกกับเธอแล้วนี่

เกล:ใครบอกเธอ 

แก้ว:ก็ป๊อปปี้น่ะสิ

เกล:ไม่จริง ป๊อปกับชั้นยังรักกันดีอยู่ 

ฟาง:อ้อหรอ แต่เมื่อวานนี้ป๊อปบอกชั้นเองเลย

เกล:แล้วเธอมาที่นี่ทำไม 

ฟาง:ชั้นก็ว่าเฝ้าป๊อปน่ะสิ

เกล:ชั้นหมายถึง ในฐานะอะไร

ฟาง:เพื่อนไง ไม่ใช่แฟนเก่าอย่างเธอ

เกล:อ้อหรอ เพื่อนหรอ แต่ชั้นเห็นเค้าไม่คุยกับเธอเป็นอาทิตย์แล้วนะ จะบอกว่าเป็นเพื่อนกันได้อยู่หรอ

ฟาง:เธอไม่ได้ตัวติดกับป๊อปตลอดนี่นา จะมารู้ได้ยังไงว่าป๊อปเค้าคุยกับใครบ้าง

แก้ว:แล้วอีกอย่างนะ ที่เค้าบอกเลิกเธอแล้วเดินออกมาเนี่ยเพราะ เอ๋เพราะอะไรนะจินนี่

จินนี่:ก็เพราะมาตามหาฟางยังไงล่ะแก้ว

แก้ว:อ้อๆ ใช่ ชั้นลืมไป (ประชดใส่เกล)

เกล:กริ๊ดดด ชั้นไม่เชื่อ พวกเธอแต่งเรื่องมาหลอกชั้น 

ป๊อปปี้: เธอ...อย่าทิ้ง...ชั้นไปนะ  (จู่ๆป๊อปก็ละเมอออกมา)

เกล:เห็นม่ะ ขนาดเค้าหลับ เค้ายังเพ้อถึงชั้นเลย ป๊อปขา ไม่ต้องห่วงนะค่ะ เกลไม่ไปไหนหรอกค่ะ (วิ่งไปข้างเตียงอีกฝั่งนึง)

ฟาง:00 "ชั้นไม่น่าเชื่อนายเลย"

ป๊อปปี้:เธอ..อย่า..ไปกับ...นายนั่นนะ.....

ทุกคน:หือ 00 

แก้ว:นายนั่น นายไหนล่ะ เธอนอกใจป๊อปหรือไง

เกล:หือ เธอจะบ้าหรอ (จริงๆ มีกิ๊กอยู่แต่กลัวโดนเปิดโปง) ชั้นไม่ทำอย่างนั้นหรอก

ป๊อปปี้:ชั้น....คิดถึง...เธอนะ..............ฟาง....

ฟาง:หือ 00 

ทุกคน:00 อะไรนะ

จินนี่:เมื่อกี้ป๊อปบอกว่า ฟาง งั้นหรอ

เฟย์:ชั้นรู้สึกว่า จะไม่ใช่เธอแล้วนะ เกล

เกล:ป๊อปค่ะ บอกสิค่ะ ว่ามันไม่จริง (เข้าไปจับเขย่าป๊อปปี้)

ฟาง:นี่เธอ อย่าปลุกเค้าสิ เค้านอนอยู่นะ

เกล:ชั้นไม่สน ป๊อปค่ะ ป๊อปค่ะ

ป๊อปปี้:โอ้ย (ลืมตาขึ้น) หือ

เกล:ป๊อปค่ะ ป๊อปฟื้นแล้ว เรารักกันใช่มั้ยค่ะ (ซบเข้าที่แขนป๊อปปี้) 

ป๊อปปี้:โอ้ย (จะลุกขึ้นนั่ง) 

จงเบ:ม่ะ ไอป๊อป ชั้นช่วย (แล้วจงเบก็ไปพยุงป๊อปปี้นั่ง)

เกล:ป๊อปค่ะ เกลจะมาอยู่ดูแลป๊อปนะค่ะ

ป๊อปปี้:คุณออกไปนะ (ผลักเกลออก) เดี๋ยวฟางจะเข้าใจผมผิด

เกล:จะเข้าจผิดยังไงค่ะ เราเป็นแฟนกันนี่ค่ะ

ป๊อปปี้:ผมจำได้ว่าผมบอกเลิกคุณไปแล้ว 

เกล:ไม่ค่ะ เกลไม่ยอมเลิก เกลรักคุณนะค่ะ

ป๊อปปี้:คุณฟังผมดีๆนะ ผม-ไม่-เคย-รัก-คุณ

เกล:กริ๊ดดดดด

ขนมจีน:ขอโทษนะ ชั้นชักจะทนเธอไม่ไหวแล้วนะ นี่มันโรงพยาบาลนะ อย่าส่งเสียงอะสิ 

แก้ว:โมะจ๋า ช่วยพายัยนี่ออกไปทีสิ (เข้าไปอ้อนโทโมะ)

โทโมะ:ได้เล้ย แก้ว โมะรอมานานแล้ว ม่ะ ไอ่เขื่อน ไอ่จงเบ ไอเคนตะ

เคนตะ/เขื่อน/จงเบ:สบายมาก (แล้วทั้ง4หนุ่มก็เข้าไปจับเกล)

เกล:นี่ อย่ามาจับตัวชั้นนะ ปล่อยนะย่ะ ชั้นไปเองก็ได้ เชอะ (เดินออกไป)

จินนี่:โอ้ย เรื่องจบได้สักที

ป๊อปปี้:โอ้ย ! (จะนั่งให้ดีๆแล้วเจ็บแผล)

ฟาง:นี่นาย จะทำอะไรก็บอกสิ เจ็บหมดแล้ว

ป๊อปปี้:ฟาง ฟาง เธอไม่เป็นอะไรใช่มั้ย (นึกขึ้นได้ว่ารถชนแล้วก็จับฟางหมุนตัว)

ฟาง:ห่วงตัวเองเหอะ 

ป๊อปปี้:เย่ เธอยอมคุยกับชั้นแล้ว เธอไม่โกรธชั้นแล้วใช่มั้ย

ฟาง:ชั้นหายโกรธตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว

ป๊อปปี้:เย่ ชั้นดีใจจัง (กอดฟาง)

จินนี่:อะแฮ่ม เพื่อนชั้นนะ

ป๊อปปี้:เอ๊ะ โทษที ชั้นดีใจไปหน่อยน่ะ

ฟาง:ไม่เป็นไร 0///0

ป๊อปปี้:รู้ป่ะ ตอนชั้นคบกับเกลน่ะ ชั้นโคตรทรมานเลย

โทโมะ:ทำไมว่ะ

ป๊อปปี้:ก็ไม่ได้คุยกับฟางอะดิ

ฟาง:0///0

ป๊อปปี้:ชั้นยอมโสดแล้วมีเพื่อนแบบเธอดีกว่านะ

...................................................

กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ป๊อปหวานจัง เม้นๆ

เม้นไม่เยอะ ไม่อัพต่อนะ