รักหมดใจ นายตัวแสบบบ

สองวันต่อมา
บ้านแก้ว
กริ๊ง กริ๊ง
แก้ว:ใครค่ะ
โทโมะ:โมะเองคร้าบบบบ
แก้ว:ไปไหนมา
โทโมะ:ก็ ไปบ้านเขื่อน บ้านเคนตะ บ้านจงเบ ขับรถ ครับ
แก้ว:ดีมาก ตอบครบหรือยัง
โทโมะ:ไม่มีขาดครับ
แก้ว:ดีมาก โมะ แล้วไปบ้านเขื่อน เคนตะ จงเบทำไมอะ
โทโมะ:ไปนัดเคนตะ จงเบกับเขื่อนว่าให้ไปส่งเฟย์ฟางจินนี่ขนมจีนเลยไง
แก้ว:อ้อๆ
โทโมะ:แก้ว ป่ะ
แก้ว:ไปไหนอะ
โทโมะ:ไปงานกัน
แก้ว:โมะจะบ้าหรอ นี่พึ่ง3โมง เองนะ งานเริ่ม6โมงนะ จะรีบแต่งไปทำไม
โทโมะ:ก็โมะอยากให้แก้วสวยที่สุดอะ
แก้ว:บ้า-///-
โทโมะ:ป่ะๆ
แก้ว:อืม ไปเอาชุดแปปนึง
โทโมะ:คร๊าบบ
.....................................................
ที่ห้องงานเลี้ยง หน้าบันได
แก้ว:โมะ แก้วไปล่ะนะ
โทโมะ:แต่งให้สวยๆนะ
แก้ว:จ๊ะ แล้วโมะอะ แต่งยังไงอะ
โทโมะ:ชุดอยุ่ในรถเขื่อนครับ
แก้ว:อื้ม
.........................................................
ห้องแต่งตัว
เฟย์:แก้วๆ ทางนี้
แก้ว:อื้มๆ คนเยอะจัง
ฟาง:แน่ล่ะ งานโรงเรียนเชียวนะ
แก้ว:ขนมจีนกับจินนีั่่อะ
ฟาง:กำลังมาอะ
จินนี่:มาแล้วววว
เฟย์:ช่างทำผมมาแล้วววว
จินนี่:จ้า 
ฟาง:อุปกรณ์อะ จินนี่
จินนี่:นี่ไง (ชุกกล่องเครื่องมือสองกล่องให้ดู)
เฟย์:แกจะเอามาทำไมนักหนาเนี่ย
จินนี่:ทำผมไง
เฟย์:รู้แล้วแต่ทำไมเยอะจัง
จินนี่:ก็ทรงแต่ละคนมันไม่เหมือนกันนี่
เฟย์:อ้อๆ 
ขนมจีน:มาแล้วจ้า
แก้ว:มากันครบแล้วนะ
ฟาง:ครบแล้ว
แก้ว:ใครแต่งคนแรก
ทุกคน :- -(มองมาที่แก้ว)
แก้ว:ชั้นหรอ (ชี้ตัวเอง)
ทุกคน:(- -)( _ _ )(- -)( _ _ )
แก้ว:จ้าๆ ก็ได้ๆ เฮ้อ (เดินเข้าไปในห้องแต่งตัว)
ผ่านไปสักพัก
ฟาง:แก้ว แกเสร็จยังเนี่ย คนออกไปหมดแล้วนะเนี่ย
แก้ว:เสร็จแล้วๆ
เฟย์:แก้วมาแต่งหน้าเร็ว เดี๋ยวเฟย์แต่งให้
แก้ว:อีกแล้ว เฮ้อ
ฟาง:เร็วๆเลย จะได้มาทำผม 
แก้ว:อืมๆ
ผ่านไปซักพักทุกคนก็แต่งตัวเสร็จ
ฟาง:ทุกคนเสร็จแล้วใช่มั้ย
จินนี่:อื้ม เอาไงต่ออะ ลงไปเลยมั้ย
ขนมจีน:ทุกคน ลืม!
ทุกคน:หือ
ขนมจีน:ติดดอกไม้ไง
ทุกคน:จริงด้วย
ทุกคนก้ติดดอกไม้
ฟาง:เอาไงต่ออะ
แก้ว:ลงไปไง
เฟย์:ถ้าลงไปแล้วผู้ชายไม่อยุ่อะ
แก้ว:ง่ายจะตาย โทรตามไง แปปนะ ฮัลโหล
{โทโมะ:แก้ว ว่าไงครับ}
แก้ว:ทุกคนเสร็จแล้วนะ มารอเลย
{โทโมะ:คร๊าบผม งั้นอีก10นาทีลงมาเลยนะ}
แก้ว:อื้ม
จินนี่:แก้วว่าไง
แก้ว:อีก10นาทีลงไปเลย
ทุกคน:อืมๆ
ฝ่ายหนุ่มๆ
เขื่อน:ไอโมะ ใครโทรมาว่ะ
โทโมะ:แก้ว บอกว่าแต่งตัวเสร็จแล้ว
จงเบ:งั้นไปรอกันเลย
ทุกคน:อืมๆ
หน้าบันได
จงเบ:วันนี้ขนมจีนต้องสวยที่สุด
เคนตะ:จินนี่ต่างหาก สวยสุด
เขื่อน:เฟย์สิสวยสุด
โทโมะ:หยุดเลย แก้วใจของชั้นสวยสุด
พิชชี่:ขอโทษนะครับทุกคน เอ่อ พี่ฟางเสร็จหรือยังครับ
เขื่อน:กำลังลงมาน่ะ
พีชชี่:งั้นผมขอรอกับพวกพี่ๆนะครับ
จงเบ:ตามสบายเลยไอ่น้อง (เข้าไปกอดคอ)
พิชชี่:ขอบคุณครับ
(แล้วสาวๆก็เดินลงมา)
โทโมะ:O.O
จงเบ:O.o
เขื่อน:O-O
เคนตะ:O^O
พิชชี่:OoO
สาวๆ:-///-
แก้ว:จะอึ้งกันอีกนานมั้ย
โทโมะ:แก้วใจของโมะ วันนี้สวยจัง (เดินเข้าไปหา)
แก้ว:บ้า -///-
เขื่อน:เอ่อ เฟย์ วันนี้สวยมากเลยนะ 
เฟย์:เอ่อ ขอบใจนะ (หน้าแดง)
เคนตะ:จินนี่ ชุดสวยจัง
จินนี่:นี่นาย ปกติเค้าต้องชมคนไม่ใช่หรอ
เคนตะ:เดี๋ยวสิ ยังไม่จบเลย
จินนี่:อะไรต่ออะ
เคนตะ :เอ่อ คนใส่ก็สวยนะ
จินนี่:ขอบคุณนะ -////- (หน้าแดง)
จงเบ:ขนมจีน สวยจัง
ขนมจีน:ขอบใจนะ 
พิชชี่:พี่ฟางครับ พี่ฟางสวยมากเลยครับ
ฟาง:ขอบใจจ๊ะ ไปกันเถอะ ป่ะ
(ทุกคนก็เดินเข้าไปในงาน)
ป๊อปปี้:หวัดดีทุกคน
พอป๊อปปี้เดินเข้ามา ฟางก็ดึงพิชชี่ไปที่อื่น
ทุกคน:หวัดดี
ป๊อปปี้:ใครมากับใครบ้างอะ
โทโมะ:ชั้นกับแก้ว
เขื่อน:เฟย์
เคนตะ:กับจินนี่
จงเบ:ขนมจีนอะ
ป๊อปปี้:แล้วฟางอะ เมื่อกี้ยังเห็นเลย
แก้ว:ฟางมากับพิชชี่ 
ป๊อปปี้:คบกันแล้วหรอไง ถึงได้มาด้วยกันน่ะ
เฟย์:ก็ไม่เชิงอะนะ แค่ดูๆกันอยู่ 
จินนี่:ไม่จำเป็นต้องเป็นก้ได้นี่ ขนาด ชั้น เฟย์ ขนมจีน ยังมากับเพื่อนนายเลย ขนาดไม่ได้เป็นแฟนกันอะ
เขื่อน/เคนตะ/จงเบ:จริงๆก็อยากเป็นนะ (พูดเบาๆกับตัวเอง)
ขนมจีน:พวกนายว่าไงนะ
เขื่อน/เคนตะ/จงเบ:ไม่มีอะไร 
ขนมจีน:อืมๆ
เกล:ป๊อปค่ะ ไปกันเถอะค่ะ ด้านโน่นมีขนมเต็มเลยค่ะ
ป๊อปปี้:ครับๆ
พอป๊อปปี้กับเกลเดินไปเอาขนมก็เจอฟางเดินกับพิชชี่พอดี
ฟางพิชชี่
ฟาง:พิชชี่ พี่ไปเอาขนมแปปนึงนะ
พิชชี่:ผมไปเอาให้มั้ยครับ
ฟาง:ไม่เป้นไรจ๊ะ (เดินออกไป)
ป๊อปเกล
เกล:ป๊อปค่ะ เกลอยากกินขนมนะค่ะ เอาให้เกลหน่อยนะค่ะ
ป๊อปปี้:ได้ครับ แปปนะครับ (เดินออกไป)
ฟาง/ป๊อปปี้:เอ๊ะ (ทั้งสองคนหยิบขนมจานเดียวกัน แล้วมือโดนกัน)
ฟาง:เอ่อ นายเอาเลย 
ป๊อปปี้:เธอเอาเถอะ ชั้นเอาจานใหม่ก้ได้
ฟาง:ขอบใจนะ (หยิบจานแล้วเดินออกไป)
พิชชี่:พี่ฟางครับ ทำไมไปนานจังครับ
ฟาง:พี่หาขนมไม่เจอน่ะ
พิชชี่:ครับๆ
ฟาง:ว๊าย! ฟึบ! (ฟางสะดุดขาตัวเองและพิชชี่รับไว้ได้ หน้าเลยใกล้กันไม่ถึงคืบ)
พิชชี่:ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ (รีบปล่อยมือ)
ฟาง:ไม่เป็นไรจ๊ะ แล้วก็ขอบคุณด้วยนะจ๊ะที่ช่วย ว๊าย! (ฟางโดนป๊อปปี้ดึงมือ)
ป๊อปปี้:เธอ มานี่
ฟาง:โอ้ย! นาย ชั้นเจ็บนะ พิชชี่ เดี๋ยวพี่มานะ
พิชชี่:ครับๆ
ป๊อปปี้ลากฟางมาที่ระเบียงที่มีผ้าม่านปิดไว้
ฟาง:โอ้ย ชั้นเจ็บ!
ป๊อปปี้:เอ่อ ขอโทษ (พอได้สติแล้วก็ปล่อย)
ฟาง:นายลากชั้นมาทำไม
ป๊อปปี้:เธอไปกอดกับนายนั่นทำไม
ฟาง:นายไหน
ป๊อปปี้:ก็ไอ่ที่มันมากับเธอนั่นน่ะ
ฟาง:เค้าชื่อพิชชี่
ป๊อปปี้:อะไรก็ช่าง เธอไปกอดกับมันทำไม
ฟาง:แล้วนายเกี่ยวอะไรด้วย
ป๊อปปี้:ชั้นถาม
ฟาง:ชั้นไม่ตอบ
ป๊อปปี้:เธอจะตอบมั้ย (จับข้อมือฟางขึ้นมา)
ฟาง:โอ้ย นาย ชั้นเจ็บนะ
ป๊อปปี้:เธอก็ตอบมาสิ
ฟาง:ปล่อยก่อนสิ
ป๊อปปี้:ตอบมา (แล้วก็ปล่อยมือ)
ฟาง:ชั้นสะดุดขาตัวเอง แล้วพิชชี่เค้าเข้ามารับไว้เฉยๆ
ป๊อปปี้:แล้วเธอก็กอดมัน
ฟาง:มันเป็นอุบัติเหตุ
ป๊อปปี้:งั้นหรอ หึ
ฟาง:ใช่ แล้วนายมีอะไร 
ป๊อปปี้:เอ่อ เธอก็ระวังตัวหน่อยสิ อย่าให้คนอื่นมาโดนตัวสิ
ฟาง:ชั้นกับนายไม่ได้เป็นอะไรกัน นายจะมาห่วงตัวชั้นทำไม
ป๊อปปี้:ชั้นเป็นเพื่อนเธอ
ฟาง:ใช่ ฮึก เราเป็นเพื่อนกัน แต่นายไม่ต้องมาห่วงชั้น ชั้นไม่อยากเป็นเพื่อนนาย
ป๊อปปี้:ทำไมล่ะ
ฟาง:ชั้นนไม่อยากเป็นเพื่อนนาย นายเข้าใจมั้ย (ร้องไห้แล้วก็วิ่งออกจากงานไป)
ป๊อปปี้:ฟางๆ
 
.......................................................................................
ตอนนี้ พี่ป๊อปกำลังสับสนเลยอ่า เรื่องนี้พี่ฟางดราม่าเยอะจัง