รักหมดใจ นายตัวแสบบบ

สองวันต่อมา

บ้านแก้ว

กริ๊ง กริ๊ง

แก้ว:ใครค่ะ

โทโมะ:โมะเองคร้าบบบบ

แก้ว:ไปไหนมา

โทโมะ:ก็ ไปบ้านเขื่อน บ้านเคนตะ บ้านจงเบ ขับรถ ครับ

แก้ว:ดีมาก ตอบครบหรือยัง

โทโมะ:ไม่มีขาดครับ

แก้ว:ดีมาก โมะ แล้วไปบ้านเขื่อน เคนตะ จงเบทำไมอะ

โทโมะ:ไปนัดเคนตะ จงเบกับเขื่อนว่าให้ไปส่งเฟย์ฟางจินนี่ขนมจีนเลยไง

แก้ว:อ้อๆ

โทโมะ:แก้ว ป่ะ

แก้ว:ไปไหนอะ

โทโมะ:ไปงานกัน

แก้ว:โมะจะบ้าหรอ นี่พึ่ง3โมง เองนะ งานเริ่ม6โมงนะ จะรีบแต่งไปทำไม

โทโมะ:ก็โมะอยากให้แก้วสวยที่สุดอะ

แก้ว:บ้า-///-

โทโมะ:ป่ะๆ

แก้ว:อืม ไปเอาชุดแปปนึง

โทโมะ:คร๊าบบ

.....................................................

ที่ห้องงานเลี้ยง หน้าบันได

แก้ว:โมะ แก้วไปล่ะนะ

โทโมะ:แต่งให้สวยๆนะ

แก้ว:จ๊ะ แล้วโมะอะ แต่งยังไงอะ

โทโมะ:ชุดอยุ่ในรถเขื่อนครับ

แก้ว:อื้ม

.........................................................

ห้องแต่งตัว

เฟย์:แก้วๆ ทางนี้

แก้ว:อื้มๆ คนเยอะจัง

ฟาง:แน่ล่ะ งานโรงเรียนเชียวนะ

แก้ว:ขนมจีนกับจินนีั่่อะ

ฟาง:กำลังมาอะ

จินนี่:มาแล้วววว

เฟย์:ช่างทำผมมาแล้วววว

จินนี่:จ้า 

ฟาง:อุปกรณ์อะ จินนี่

จินนี่:นี่ไง (ชุกกล่องเครื่องมือสองกล่องให้ดู)

เฟย์:แกจะเอามาทำไมนักหนาเนี่ย

จินนี่:ทำผมไง

เฟย์:รู้แล้วแต่ทำไมเยอะจัง

จินนี่:ก็ทรงแต่ละคนมันไม่เหมือนกันนี่

เฟย์:อ้อๆ 

ขนมจีน:มาแล้วจ้า

แก้ว:มากันครบแล้วนะ

ฟาง:ครบแล้ว

แก้ว:ใครแต่งคนแรก

ทุกคน :- -(มองมาที่แก้ว)

แก้ว:ชั้นหรอ (ชี้ตัวเอง)

ทุกคน:(- -)( _ _ )(- -)( _ _ )

แก้ว:จ้าๆ ก็ได้ๆ เฮ้อ (เดินเข้าไปในห้องแต่งตัว)

ผ่านไปสักพัก

ฟาง:แก้ว แกเสร็จยังเนี่ย คนออกไปหมดแล้วนะเนี่ย

แก้ว:เสร็จแล้วๆ

เฟย์:แก้วมาแต่งหน้าเร็ว เดี๋ยวเฟย์แต่งให้

แก้ว:อีกแล้ว เฮ้อ

ฟาง:เร็วๆเลย จะได้มาทำผม 

แก้ว:อืมๆ

ผ่านไปซักพักทุกคนก็แต่งตัวเสร็จ

ฟาง:ทุกคนเสร็จแล้วใช่มั้ย

จินนี่:อื้ม เอาไงต่ออะ ลงไปเลยมั้ย

ขนมจีน:ทุกคน ลืม!

ทุกคน:หือ

ขนมจีน:ติดดอกไม้ไง

ทุกคน:จริงด้วย

ทุกคนก้ติดดอกไม้

ฟาง:เอาไงต่ออะ

แก้ว:ลงไปไง

เฟย์:ถ้าลงไปแล้วผู้ชายไม่อยุ่อะ

แก้ว:ง่ายจะตาย โทรตามไง แปปนะ ฮัลโหล

{โทโมะ:แก้ว ว่าไงครับ}

แก้ว:ทุกคนเสร็จแล้วนะ มารอเลย

{โทโมะ:คร๊าบผม งั้นอีก10นาทีลงมาเลยนะ}

แก้ว:อื้ม

จินนี่:แก้วว่าไง

แก้ว:อีก10นาทีลงไปเลย

ทุกคน:อืมๆ

ฝ่ายหนุ่มๆ

เขื่อน:ไอโมะ ใครโทรมาว่ะ

โทโมะ:แก้ว บอกว่าแต่งตัวเสร็จแล้ว

จงเบ:งั้นไปรอกันเลย

ทุกคน:อืมๆ

หน้าบันได

จงเบ:วันนี้ขนมจีนต้องสวยที่สุด

เคนตะ:จินนี่ต่างหาก สวยสุด

เขื่อน:เฟย์สิสวยสุด

โทโมะ:หยุดเลย แก้วใจของชั้นสวยสุด

พิชชี่:ขอโทษนะครับทุกคน เอ่อ พี่ฟางเสร็จหรือยังครับ

เขื่อน:กำลังลงมาน่ะ

พีชชี่:งั้นผมขอรอกับพวกพี่ๆนะครับ

จงเบ:ตามสบายเลยไอ่น้อง (เข้าไปกอดคอ)

พิชชี่:ขอบคุณครับ

(แล้วสาวๆก็เดินลงมา)

โทโมะ:O.O

จงเบ:O.o

เขื่อน:O-O

เคนตะ:O^O

พิชชี่:OoO

สาวๆ:-///-

แก้ว:จะอึ้งกันอีกนานมั้ย

โทโมะ:แก้วใจของโมะ วันนี้สวยจัง (เดินเข้าไปหา)

แก้ว:บ้า -///-

เขื่อน:เอ่อ เฟย์ วันนี้สวยมากเลยนะ 

เฟย์:เอ่อ ขอบใจนะ (หน้าแดง)

เคนตะ:จินนี่ ชุดสวยจัง

จินนี่:นี่นาย ปกติเค้าต้องชมคนไม่ใช่หรอ

เคนตะ:เดี๋ยวสิ ยังไม่จบเลย

จินนี่:อะไรต่ออะ

เคนตะ :เอ่อ คนใส่ก็สวยนะ

จินนี่:ขอบคุณนะ -////- (หน้าแดง)

จงเบ:ขนมจีน สวยจัง

ขนมจีน:ขอบใจนะ 

พิชชี่:พี่ฟางครับ พี่ฟางสวยมากเลยครับ

ฟาง:ขอบใจจ๊ะ ไปกันเถอะ ป่ะ

(ทุกคนก็เดินเข้าไปในงาน)

ป๊อปปี้:หวัดดีทุกคน

พอป๊อปปี้เดินเข้ามา ฟางก็ดึงพิชชี่ไปที่อื่น

ทุกคน:หวัดดี

ป๊อปปี้:ใครมากับใครบ้างอะ

โทโมะ:ชั้นกับแก้ว

เขื่อน:เฟย์

เคนตะ:กับจินนี่

จงเบ:ขนมจีนอะ

ป๊อปปี้:แล้วฟางอะ เมื่อกี้ยังเห็นเลย

แก้ว:ฟางมากับพิชชี่ 

ป๊อปปี้:คบกันแล้วหรอไง ถึงได้มาด้วยกันน่ะ

เฟย์:ก็ไม่เชิงอะนะ แค่ดูๆกันอยู่ 

จินนี่:ไม่จำเป็นต้องเป็นก้ได้นี่ ขนาด ชั้น เฟย์ ขนมจีน ยังมากับเพื่อนนายเลย ขนาดไม่ได้เป็นแฟนกันอะ

เขื่อน/เคนตะ/จงเบ:จริงๆก็อยากเป็นนะ (พูดเบาๆกับตัวเอง)

ขนมจีน:พวกนายว่าไงนะ

เขื่อน/เคนตะ/จงเบ:ไม่มีอะไร 

ขนมจีน:อืมๆ

เกล:ป๊อปค่ะ ไปกันเถอะค่ะ ด้านโน่นมีขนมเต็มเลยค่ะ

ป๊อปปี้:ครับๆ

พอป๊อปปี้กับเกลเดินไปเอาขนมก็เจอฟางเดินกับพิชชี่พอดี

ฟางพิชชี่

ฟาง:พิชชี่ พี่ไปเอาขนมแปปนึงนะ

พิชชี่:ผมไปเอาให้มั้ยครับ

ฟาง:ไม่เป้นไรจ๊ะ (เดินออกไป)

ป๊อปเกล

เกล:ป๊อปค่ะ เกลอยากกินขนมนะค่ะ เอาให้เกลหน่อยนะค่ะ

ป๊อปปี้:ได้ครับ แปปนะครับ (เดินออกไป)

ฟาง/ป๊อปปี้:เอ๊ะ (ทั้งสองคนหยิบขนมจานเดียวกัน แล้วมือโดนกัน)

ฟาง:เอ่อ นายเอาเลย 

ป๊อปปี้:เธอเอาเถอะ ชั้นเอาจานใหม่ก้ได้

ฟาง:ขอบใจนะ (หยิบจานแล้วเดินออกไป)

พิชชี่:พี่ฟางครับ ทำไมไปนานจังครับ

ฟาง:พี่หาขนมไม่เจอน่ะ

พิชชี่:ครับๆ

ฟาง:ว๊าย! ฟึบ! (ฟางสะดุดขาตัวเองและพิชชี่รับไว้ได้ หน้าเลยใกล้กันไม่ถึงคืบ)

พิชชี่:ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ (รีบปล่อยมือ)

ฟาง:ไม่เป็นไรจ๊ะ แล้วก็ขอบคุณด้วยนะจ๊ะที่ช่วย ว๊าย! (ฟางโดนป๊อปปี้ดึงมือ)

ป๊อปปี้:เธอ มานี่

ฟาง:โอ้ย! นาย ชั้นเจ็บนะ พิชชี่ เดี๋ยวพี่มานะ

พิชชี่:ครับๆ

ป๊อปปี้ลากฟางมาที่ระเบียงที่มีผ้าม่านปิดไว้

ฟาง:โอ้ย ชั้นเจ็บ!

ป๊อปปี้:เอ่อ ขอโทษ (พอได้สติแล้วก็ปล่อย)

ฟาง:นายลากชั้นมาทำไม

ป๊อปปี้:เธอไปกอดกับนายนั่นทำไม

ฟาง:นายไหน

ป๊อปปี้:ก็ไอ่ที่มันมากับเธอนั่นน่ะ

ฟาง:เค้าชื่อพิชชี่

ป๊อปปี้:อะไรก็ช่าง เธอไปกอดกับมันทำไม

ฟาง:แล้วนายเกี่ยวอะไรด้วย

ป๊อปปี้:ชั้นถาม

ฟาง:ชั้นไม่ตอบ

ป๊อปปี้:เธอจะตอบมั้ย (จับข้อมือฟางขึ้นมา)

ฟาง:โอ้ย นาย ชั้นเจ็บนะ

ป๊อปปี้:เธอก็ตอบมาสิ

ฟาง:ปล่อยก่อนสิ

ป๊อปปี้:ตอบมา (แล้วก็ปล่อยมือ)

ฟาง:ชั้นสะดุดขาตัวเอง แล้วพิชชี่เค้าเข้ามารับไว้เฉยๆ

ป๊อปปี้:แล้วเธอก็กอดมัน

ฟาง:มันเป็นอุบัติเหตุ

ป๊อปปี้:งั้นหรอ หึ

ฟาง:ใช่ แล้วนายมีอะไร 

ป๊อปปี้:เอ่อ เธอก็ระวังตัวหน่อยสิ อย่าให้คนอื่นมาโดนตัวสิ

ฟาง:ชั้นกับนายไม่ได้เป็นอะไรกัน นายจะมาห่วงตัวชั้นทำไม

ป๊อปปี้:ชั้นเป็นเพื่อนเธอ

ฟาง:ใช่ ฮึก เราเป็นเพื่อนกัน แต่นายไม่ต้องมาห่วงชั้น ชั้นไม่อยากเป็นเพื่อนนาย

ป๊อปปี้:ทำไมล่ะ

ฟาง:ชั้นนไม่อยากเป็นเพื่อนนาย นายเข้าใจมั้ย (ร้องไห้แล้วก็วิ่งออกจากงานไป)

ป๊อปปี้:ฟางๆ

 

.......................................................................................

ตอนนี้ พี่ป๊อปกำลังสับสนเลยอ่า เรื่องนี้พี่ฟางดราม่าเยอะจัง