กำกับรักนายเย็นชาและสาวจอมวุ่น

ในห้องนอนแก้ว
หญิงสาวผมสั้นร่างบางได้เดินออกมาจากห้องน้ำเธอพันผ้าขนหนูผืนสีขาวอยู่เพียงผืนเดียวที่ปกปิดร่างกายของเธอเอง ขาเรียวยาวของเธอได้เดินไปทางตู้เสื้อผ้าของเธอเอง . . .
แก้ว: เฮ้ย! เสื้อผ้าฉันทำไมมีแต่เสื้อกับชุดนอน แล้วฉันจะเอาอะไรใส่เนี่ย!!(หญิงสาวร้องลั่นเพราะลืมไปเลยว่าตนเองได้นำเสื้อผ้าที่ใส่ประจำส่งซัก) ซวยอะไรอย่างนี้?
(ก๊อก ก๊อก ก๊อก)
แก้ว: ยัยเฟย์หรอ? เข้ามาๆ ฉันไม่มีเสื้อผ้าจะใส่อยู่แล้วเนี่ย . . .
โทโมะ: จริงด้วยแฮะ พันแต่ผ้าขนหนู . . . อ่ะเสื้อผ้าเธอ
แก้ว: นะ นะ นายโทโมะ! เข้ามาได้ไงฮะ?(หญิงสาวมองชายหนุ่มอย่างตกใจที่ไม่ใช่เพื่อนสาวเธอเข้ามา) ออกไปๆๆ
โทโมะ: ก็เปิดประตูเข้ามาไง หือ . . . ซ่อนรูปเหมือนกันนี่
แก้ว: ไอลามก! กล้าดียังไงมามองฉันฮะ โอ้ยย(หญิงสาวได้สะดุดเท้าตัวเองล้มลงไปที่พื้นห้องของเธอ)
โทโมะ: ระวังหน่อยสิ . . . นี่ถ้าไม่ใช่ฉันเธอคงไม่ได้โดนแค่อุ้มแน่ หึ(ชายหนุ่มได้อุ้มหญิงสาวไปวางไว้บนเตียงของเธอเอง)
 
‘โอ๊ย...จะเขินหรือจะอายแทนดีเนี่ย’
 
แก้ว: เอ่อ . . . ขอบใจ เฮ้ยๆ ไม่ต้องนวดฉันนวดเองได้ ไม่ต้องงงงงง(หญิงสาวได้เห็นชายหนุ่มจะจับเท้าเธอมานวดเธอเลยห้ามไม่ให้ชายหนุ่มนวดเท้าของเธอ)
โทโมะ: อย่ามาอวดดีเลยน่ะ เอาเท้าเธอมานี่ . . . คิดว่าฉันจะอกุศลกับเธอรึไง หึหึ
แก้ว: ก็ . . . ชิ!(หญิงสาวเงียบไปปล่อยให้ชายหนุ่มนวดให้เธอ)
 
                                                              ‘ ตึก ตัก ตึก ตัก ♥’
 
โทโมะ: เธอร้อนหรอหน้าแดงเชียว ขนาดเธอมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันไว้รอบๆน่ะนะ
แก้ว: ปะ ป่าว ไม่ได้ร้อน อึดอัดต่างหากย่ะ(หญิงสาวพยายามบังคับหัวใจหยุดเต้นรัว)
โทโมะ: หึ . . . รึว่าร้อนจะได้ให้ถอดออกหมด
แก้ว: ไอบ้า คิดอกุศลอยู่ล่ะสิ! -///-
โทโมะ: หือ?(ชายหนุ่มได้เงยหน้าขึ้นมองหญิงสาว) อ่ะเสร็จแล้ว ไปแต่งตัวไปๆ หนาวแล้วใช่ไหมล่ะ?
แก้ว: . . . . . . (หญิงสาวยังคงนิ่งแล้วก้มหน้าลงมองไปที่พื้นไม่ได้ตอบคำถามที่ชายหนุ่มได้ถามเธอ)
 
‘ทำไมยังไม่หายแดงอีกนะยัยแก้ว’
 
โทโมะ: ยังนิ่งอีก จะให้ฉันอุ้มเธอแล้วแต่งตัวให้ไหม? หรือเธออยากจะทำอะไรบนเตียงฮะ?
แก้ว: นิสัยเงียบๆ พอแตกเนื้อหนุ่มหน่อยปากดีเชียวนะนายโทโมะ ไปแล้วๆ (หญิงสาวเดินไปยังถุงเสื้อผ้าที่เพิ่งเลือกซื้อเมื่อวานแต่ก็ต้องหันกลับมามองชายหนุ่ม) จะดูฉันรึไง ออกไป๊!
โทโมะ: หึ . . . กลัวอะไร เห็นกันตั้งแต่เด็ก
แก้ว: แล้วฉันกับนายตอนนี้เด็กมากไหมล่ะ? (หญิงสาวได้หยิบหมอนของเธอแล้วปาหมอนใส่ชายหนุ่ม แต่ชายหนุ่มได้ออกจากห้องของเธอได้ทันแต่ก็ไม่ทันที่หญิงสาวจะหยิบเลือกเสื้อชายหนุ่มก็ได้เปิดประตูออกมา)
โทโมะ: เขินฉันใช่ไหมละ?
แก้ว: นายโทโมะ!! (หญิงสาวจะปาหมอนอีกรอบชายหนุ่มก็ได้ปิดประตูหนีก่อนอีกครั้ง) โอ๊ย! จะบ้าตายกับนายจริงๆ
โทโมะ: . . . . (ชายหนุ่มได้เดินออกมานอกห้องนอนของหญิงสาวแต่ชายหนุ่มกลับหน้าแดงระเรื่อเช่นหญิงสาวและได้ลอบอมยิ้มออกมา)
 
‘ยัยตัวแสบโกรธแล้วก็น่ารักเหมือนกันนี่ ฮึ’
 
... : ทำไมไม่บอกก่อนว่าจะไปเที่ยว?! (เสียงเล็กๆดังขึ้นมาจกห้องรับแขกซึ่งอยู่ข้างล่าง)
โทโมะ: เกิดอะไรขึ้น? (ชายหนุ่มได้วิ่งไปลงไปดูต้นกำเนิดเสียงนั้นอย่างรวดเร็วและภวานาขอให้อย่าเป็นอย่างที่คิดไว้)
......................................................................................................................................
หลังจากไรเตอร์คนนี้เคยอัพนิยายล่วงหน้าก่อนลงเว็บมาหลายครั้ง . . .
แต่ช่วงนี้ T[]T ต้องด้นสดๆเวลาจะอัพที ถ้าไม่สนุกก็ขอโทษด้วยนะ
ต่อจากนี้ไม่รู้ว่าจะอัพเร็วหรือช้าลง ก็รอๆกันก่อนนะ
อย่าเพิ่งไปไหน . . . บ๊ายบาย ไปแต่งอีกตอนก่อนนะ