กำกับรักนายเย็นชาและสาวจอมวุ่น

บ้านแก้ว
หญิงสาวได้กลับบ้านมาค่ำมืดเพื่อไปซื้ออาหารให้สัตว์เลี้ยงตัวโปรดของเธอเป็นอาหารเย็น และพอได้เข้าบ้านมาเจ้า “Dollar” ได้กระโดดใส่ตัวเธอ จนเกือบเซล้มไปเลยทีเดียว . . .
แก้ว: ไง dollar ลูกรัก คิดถึงม๊าแก้วบ้างไหม? มามะให้ม๊าแก้วอุ้มซะดีๆ ฮ่าๆ(หญิงสาวได้คุยกับเจ้าสัตว์เลี้ยงตัวโปรดของเธออย่างเอ็นดู) อ้า ถึงเวลาม๊าต้องไปอาบน้ำนอนแล้ว ฝันดีนะ
dollar: โฮ่งๆๆ
ในห้องนอนแก้ว
‘...ผิดก็ตรงที่เผลอใจไปรักเธอ ผิดแค่คนที่รักเธอ เขารักเธอก่อนนะ ข่มใจไปแล้วทุกวัน จนใจเริ่มอ่อนล้า . . . ไม่อยากเห็นเขาดีกว่า ไม่ใช่อิจฉาแต่ว่ามันรักเธอ...’ (ติ๊ด)
แก้ว: อะไรยัยเฟย์
เฟย์: ก็จะโทรมาบอกว่าแกลืมเสื้อผ้าที่ซื้อๆมาไว้กับชั้น จะเอายังไง?
แก้ว: อ๋อ...งั้นแกก็มาแต่เช้าแล้วกัน มาพร้อมยัยฟางเลยก็ได้ ฉันจะได้จัดกระเป๋าแต่ของใช้ส่วนตัว
เฟย์: แหม . . ไม่รู้จะได้เช้ารึเปล่านะ ขี้เกียจตื่น ฮ่าๆๆ
แก้ว: ยัยเฟย์!
เฟย์: ล้อเล่นน่า แล้วใครกันน้า ออกมาจากร้านหน้าแดงแจ๋เลย ใครเอ่ยยย
แก้ว: หือ . . ถ้าเจอพรุ่งนี้จะจัดให้ตายไปเลยนะ แค่นี้นะ จะ อาบ น้ำ!
เฟย์: กิ้วๆ เขินแล้วอ่าดิ๊
(ติ๊ด!)
พอหญิงสาววางสายก็เตรียมตัวอาบน้ำ แต่ภายในหัวก็มี . .
 
‘ ทำไม ก็ฉันเป็น “ห่วง” นี่! ’
 
แก้ว: ห่วงหรอ? ออกป๊ายยย ทำไมฉันต้องมีคำพูดของนายอยู่ในหัวด้วยฮะ ฮึ่ยๆๆ(หญิงสาวขยี้ผมตัวเองหลายทีเพื่อให้ลืมคำพูดของชายหนุ่มที่พูดไว้ตอนค่ำ) เฮ้ย หน้าแดงด้วยหรอ จะบ้าต๊ายยยยยยย
(ปึง) เสียงปิดประตูห้องน้ำในห้องของหญิงสาวดังขึ้น
บ้านโทโมะ
ชายหนุ่มหน้าหวานกลับมาบ้านเวลาซึ่งไล่เลี่ยกับหญิงสาวที่มีรอยยิ้มเป็นเสน่ห์ เพราะชายหนุ่มก็มีสัตว์เลี้ยงตัวโปรดเช่นกัน . .
โทโมะ: ไง kuma คิดถึงป๊าไหม? อ้ะนี่ข้าวนะ ป๊าไปอาบน้ำก่อนละ ฝันดีนะ
Kuma: บ๊อกๆ
ในห้องนอนของโทโมะ
ชายหนุ่มได้อาบน้ำแล้วล้มตัวลงนอนแล้วมองออกไปดูดาวทางหน้าต่างทำให้ได้ทบทวนเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นวันนี้ . . .
โทโมะ: ห่วงหรอ(ชายหนุ่มได้นึกถึงครั้งที่ได้พูดกับหญิงสาวที่มีรอยยิ้มเป็นเสน่ห์และชายหนุ่มได้อมยิ้มออกมาบางๆ) ฮึฮึ ยัยตัวแสบเอ้ย
‘...ไม่อยากเชื่อเลย จะได้เดินกลับมาตรงนี้  ยังรักเธอ อ่ะยังรักเธอ ยิ่งรู้ตัวก็ยิ่งรักเธอ  ไม่อยากเชื่อเลย จะได้ยืนข้างเธออีกครั้ง  จะสัญญา อ่ะจะสัญญา จากนี้ไปจะไม่ทิ้งเธอ...’ (ติ๊ด)
โทโมะ: ครับแม่
แม่โทโมะ: พรุ่งนี้ลูกไปเกาะใช่ไหมจ้ะ? แม่ไม่อยากจะบังคับหรอกนะแต่พ่อแกฝากมาน่ะ
โทโมะ: ครับๆ อะไรหรอครับ?
แม่โทโมะ: คือพ่อให้พาพิมไปด้วยน่ะสิ เพื่อกระชับความสัมพันธ์ทางธุรกิจ
โทโมะ: แม่ แต่แม่ก็รู้ว่าผม . . .
แม่โทโมะ: แม่รู้ว่าลูกไม่ได้ชอบพิม [[ พ่อโทโมะ: แกไม่ให้หนูพิมไป พ่อจะให้หนูพิมตามไปเองนะ ]]
โทโมะ: แล้วแต่เถอะครับ ให้เขาไปเองก็ได้ ผมง่วงแล้ว แค่นี้นะครับ
แม่โทโมะ: เดี๋ยวโทโมะลูก . . . ลูกคนนี้นี่
(ติ๊ด)
โทโมะ: จะชอบคนที่ผมชอบไม่ได้จริงๆหรอครับพ่อ? (ชายหนุ่มบ่นพึมพำกับตัวเองแล้วก็เข้าสู่ห้วงนิทรา)
.....................................................................................................................................
อั๊ยหย่ะ! โทโมะชอบใครเนี่ย? อ่าให้ทายๆ :P
อย่าลืมเม้นกันหน่อยนะ -/\- โอมเพี้ยง. . .
เดี๋ยวจะมาอัพบ่ายๆนะจ้ะ