กำกับรักนายเย็นชาและสาวจอมวุ่น

บ้านแก้ว

หญิงสาวได้กลับบ้านมาค่ำมืดเพื่อไปซื้ออาหารให้สัตว์เลี้ยงตัวโปรดของเธอเป็นอาหารเย็น และพอได้เข้าบ้านมาเจ้า “Dollar” ได้กระโดดใส่ตัวเธอ จนเกือบเซล้มไปเลยทีเดียว . . .

แก้ว: ไง dollar ลูกรัก คิดถึงม๊าแก้วบ้างไหม? มามะให้ม๊าแก้วอุ้มซะดีๆ ฮ่าๆ(หญิงสาวได้คุยกับเจ้าสัตว์เลี้ยงตัวโปรดของเธออย่างเอ็นดู) อ้า ถึงเวลาม๊าต้องไปอาบน้ำนอนแล้ว ฝันดีนะ

dollar: โฮ่งๆๆ

ในห้องนอนแก้ว

‘...ผิดก็ตรงที่เผลอใจไปรักเธอ ผิดแค่คนที่รักเธอ เขารักเธอก่อนนะ ข่มใจไปแล้วทุกวัน จนใจเริ่มอ่อนล้า . . . ไม่อยากเห็นเขาดีกว่า ไม่ใช่อิจฉาแต่ว่ามันรักเธอ...’ (ติ๊ด)

แก้ว: อะไรยัยเฟย์

เฟย์: ก็จะโทรมาบอกว่าแกลืมเสื้อผ้าที่ซื้อๆมาไว้กับชั้น จะเอายังไง?

แก้ว: อ๋อ...งั้นแกก็มาแต่เช้าแล้วกัน มาพร้อมยัยฟางเลยก็ได้ ฉันจะได้จัดกระเป๋าแต่ของใช้ส่วนตัว

เฟย์: แหม . . ไม่รู้จะได้เช้ารึเปล่านะ ขี้เกียจตื่น ฮ่าๆๆ

แก้ว: ยัยเฟย์!

เฟย์: ล้อเล่นน่า แล้วใครกันน้า ออกมาจากร้านหน้าแดงแจ๋เลย ใครเอ่ยยย

แก้ว: หือ . . ถ้าเจอพรุ่งนี้จะจัดให้ตายไปเลยนะ แค่นี้นะ จะ อาบ น้ำ!

เฟย์: กิ้วๆ เขินแล้วอ่าดิ๊

(ติ๊ด!)

พอหญิงสาววางสายก็เตรียมตัวอาบน้ำ แต่ภายในหัวก็มี . .

‘ ทำไม ก็ฉันเป็น “ห่วง” นี่! ’

แก้ว: ห่วงหรอ? ออกป๊ายยย ทำไมฉันต้องมีคำพูดของนายอยู่ในหัวด้วยฮะ ฮึ่ยๆๆ(หญิงสาวขยี้ผมตัวเองหลายทีเพื่อให้ลืมคำพูดของชายหนุ่มที่พูดไว้ตอนค่ำ) เฮ้ย หน้าแดงด้วยหรอ จะบ้าต๊ายยยยยยย

(ปึง) เสียงปิดประตูห้องน้ำในห้องของหญิงสาวดังขึ้น

บ้านโทโมะ

ชายหนุ่มหน้าหวานกลับมาบ้านเวลาซึ่งไล่เลี่ยกับหญิงสาวที่มีรอยยิ้มเป็นเสน่ห์ เพราะชายหนุ่มก็มีสัตว์เลี้ยงตัวโปรดเช่นกัน . .

โทโมะ: ไง kuma คิดถึงป๊าไหม? อ้ะนี่ข้าวนะ ป๊าไปอาบน้ำก่อนละ ฝันดีนะ

Kuma: บ๊อกๆ

ในห้องนอนของโทโมะ

ชายหนุ่มได้อาบน้ำแล้วล้มตัวลงนอนแล้วมองออกไปดูดาวทางหน้าต่างทำให้ได้ทบทวนเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นวันนี้ . . .

โทโมะ: ห่วงหรอ(ชายหนุ่มได้นึกถึงครั้งที่ได้พูดกับหญิงสาวที่มีรอยยิ้มเป็นเสน่ห์และชายหนุ่มได้อมยิ้มออกมาบางๆ) ฮึฮึ ยัยตัวแสบเอ้ย

‘...ไม่อยากเชื่อเลย จะได้เดินกลับมาตรงนี้  ยังรักเธอ อ่ะยังรักเธอ ยิ่งรู้ตัวก็ยิ่งรักเธอ  ไม่อยากเชื่อเลย จะได้ยืนข้างเธออีกครั้ง  จะสัญญา อ่ะจะสัญญา จากนี้ไปจะไม่ทิ้งเธอ...’ (ติ๊ด)

โทโมะ: ครับแม่

แม่โทโมะ: พรุ่งนี้ลูกไปเกาะใช่ไหมจ้ะ? แม่ไม่อยากจะบังคับหรอกนะแต่พ่อแกฝากมาน่ะ

โทโมะ: ครับๆ อะไรหรอครับ?

แม่โทโมะ: คือพ่อให้พาพิมไปด้วยน่ะสิ เพื่อกระชับความสัมพันธ์ทางธุรกิจ

โทโมะ: แม่ แต่แม่ก็รู้ว่าผม . . .

แม่โทโมะ: แม่รู้ว่าลูกไม่ได้ชอบพิม [[ พ่อโทโมะ: แกไม่ให้หนูพิมไป พ่อจะให้หนูพิมตามไปเองนะ ]]

โทโมะ: แล้วแต่เถอะครับ ให้เขาไปเองก็ได้ ผมง่วงแล้ว แค่นี้นะครับ

แม่โทโมะ: เดี๋ยวโทโมะลูก . . . ลูกคนนี้นี่

(ติ๊ด)

โทโมะ: จะชอบคนที่ผมชอบไม่ได้จริงๆหรอครับพ่อ? (ชายหนุ่มบ่นพึมพำกับตัวเองแล้วก็เข้าสู่ห้วงนิทรา)

.....................................................................................................................................

อั๊ยหย่ะ! โทโมะชอบใครเนี่ย? อ่าให้ทายๆ :P

อย่าลืมเม้นกันหน่อยนะ -/\- โอมเพี้ยง. . .

เดี๋ยวจะมาอัพบ่ายๆนะจ้ะ