กำกับรักนายเย็นชาและสาวจอมวุ่น

ณ บริษัทเครื่องเพชรยักษ์ใหญ่แห่งปี

ห้องที่อยู่บนสุดของตึกสูงเสียดฟ้าตึกนี้ มีผู้หญิงที่มีดวงตากลมโตแสนสวยเป็นเสน่ห์ ผมหยิกบลอนด์สวยงามที่กระทบแสงแดดยามเย็นกำลังนั่งอยู่บนโต๊ะทำหน้าเครียดและคิดหนักเป็นอย่างมาก ‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’ เสียงประตูหน้าห้องของหญิงสาวได้ดังขึ้น . . .

... : เชิญเข้ามาค่ะ อ้าวยัยแก้วนี่เองมีอะไรหรือเปล่าจ้ะ?

แก้ว: ปีนี้ได้กำไรบ้างไหมอ่ะฟาง? (หญิงสาวที่มีรอยยิ้มเป็นเสน่ห์ได้มาเยี่ยมเพื่อนที่บริษัทถามเพื่อนหญิงข้างหน้าที่สีหน้าตอนนี้วิตกอยู่ไม่น้อย) คงไม่สินะ ดูจากสีหน้าของแกตอนนี้ . .

ฟาง: แหม . . แก้วก็รู้นี่นาว่ามันยากนะเรามีแต่เครื่องเพชรราคาเหยียบล้าน เรามีแต่ลูกค้าเป็นคุณนายคนใหญ่คนโตแล้วทั้งนั้น แถมจู้จี้อีก (หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเดินไปนั่งเก้าอี้ตัวใหญ่ที่โต๊ะของเธอเองเหมือนเดิม) กว่าจะได้ตลาดมาครอบครองจะเจ๊งก่อนไหมเนี่ยแก้ว

แก้ว: ก็ไม่แน่นะยัยฟาง ก็ให้ยัยเฟย์ไปออกแบบให้กลายป็นแนวใสๆไม่ต้องหรูเว่อร์แบบแกก็ได้นี่นา (พลางมองไปทางเพื่อนอีกคนที่กำลังเดินเข้ามาในห้องทำงาน)

เฟย์: พูดง่ายเนอะแก้ว . . มันยากนะก็รู้ๆอยู่ว่าชั้นไม่ได้จบมาทางดีไซน์เนอร์

ฟาง: ใช่แก้ว . . เราเลยต้องนั่งคิดไง ยัยเฟย์น้องสาวชั้นไม่ได้เรื่องอะไรเล้ยยยย

แก้ว: พอๆๆ พรุ่งนี้วันหยุดไปเที่ยวเกาะกัน จะได้ผ่อนคลายกันบ้าง ดีนะที่เราไม่ได้คิดจะทำงาน ไม่งั้นเครียดตายแน่ๆ

เฟย์/ฟาง: ฮ่าๆๆพูดเว่อร์น่าแก้ว (ทั้งสามได้เดินออกจากบริษัทแล้วไปซื้อเสื้อผ้าเตรียมตัวไปเที่ยว)

ทางไปห้างสรรพสินค้า

ฟาง: นี่ๆ ชวนป๊อปปี้กับเขื่อนแฟนเฟย์ไปเที่ยวด้วยกันไหม? อ้อ...โทโมะทั้งเพื่อนสนิทแก้วทั้งคู่กัดแก้วด้วยไง คนเยอะๆจะได้สนุก (พลางเดินข้ามถนนเพื่อไปห้างสรรพสินค้าที่จะไปเลือกซื้อเสื้อผ้าก่อนจะกลับบ้าน)

เฟย์: ก็ดีนะ . . ว่าแต่แล้วเมื่อไรยัยแก้วจะมีแฟนสักที ระวังขึ้นคานทองแล้วลงมาไม่ได้นะ ฮ่าๆๆ (หญิงสาวหัวเราะพร้อมกับวิ่งหนีเพื่อนที่กำลังจะตามมาแกล้งเธอ)

แก้ว: ยัยเฟย์! ตายซะเถอะ ฮ่าๆๆ (พลางวิ่งไปจับตัวเพื่อนอย่างสนุกสนาน)

ฟาง: พอๆ เดี๋ยววิ่งชนคนเขาพอดี วิ่งไกลไปแล้ว เดี๋ยวเลยห้างนะยัยเฟย์ ยัยแก้ว (แล้วได้วิ่งตามไปอย่างช้าๆเพื่อไม่ให้ชนคนที่เดินอย่างขวักไขว่)

แก้ว: (พลั่ก) โอ้ยยย! เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลย มีตาบ้างไหมเนี่ย

... : โอ้ยย! เธอนั่นแหละวิ่งไม่ดูหน้าดูหลัง วิ่งยังกับเด็ก (พลางก้มลงเก็บของที่ตกลงไปที่พื้น)

แก้ว: เอ๊ะนี่นายยังไงฮะ?! ไหนขอดูหน้าชัดๆหน่อยซิ ใส่หมวกบังทำไมเนี่ย(เธอได้หยิบหมวกออกจากชายหนุ่มอย่างอารมณ์เสีย)

ฟาง: แก้ว! ทำอย่างนั้นไม่ดีนะ(พร้อมกับเอามือของเพื่อนเธอออกจากการที่จะจับหมวกของคนอื่น) เธอนั่นแหละ เตือนแล้วก็ไม่เชื่อ ขอโทษแทนเพื่อนจริงๆนะคะ(พลางมองไปทางเพื่อนสาวอีกคนที่วิ่งมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น)

... : ช่างเถอะๆ อ้าวว! (ชายหนุ่มจ้องหน้าหญิงสาวทั้งสองคนอย่างตกใจ)

ฟาง/แก้ว/เฟย์: โทโมะ!/เฮ้ย นายโทโมะ/อ้าว โทโมะเองเหรอเนี่ย (สามสาวมองกันอย่างตกใจ)

โทโมะ: มาทำอะไรที่นี่เนี่ย?

แก้ว: น่าจะถามนายมากกว่ามาทำอะไรที่นี่ นี่มันชอปปิ๊ง แล้วที่รู้ๆว่านายไม่ชอบ แล้วเพื่อนๆนายไปไหนฮะ

โทโมะ: ฉันมากับพิม (ชายหนุ่มมองแฟนสาวที่เดินมาแล้วควงแขนอย่างคนหวงของ)

แก้ว: ไหนบอกว่านาย ‘เลิก’ กันแล้วนี่! (หญิงสาวมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ เพราะ ‘พิม’ เคยนอกใจชายหนุ่มแล้วทำให้เพื่อนของเธอเจ็บมาแล้ว แล้วทำไมชายหนุ่มยังกลับมาคบอีก)

พิม: เลิกแล้วก็รักกันใหม่ได้นี่จ้ะแก้ว มายุ่งอะไรด้วยละ! (มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่พอใจอย่างมาก)

แก้ว: หึ! เฟย์ ฟาง ไปกันเถอะ เชิญนายอยู่กับพิมตามสบายถอะ! (พร้อมควงแขนเพื่อนสองคนเดินเข้าห้างไปอย่างรวดเร็ว)

โทโมะ: กะ..แก้ว เดี๋ยวก่อนสิ (ชายหนุ่มจะวิ่งไปคุยกับแก้วแต่ถูกแฟนสาวของชายหนุ่มยื้อเอาไว้)

พิม: ไปกันเถอะค่ะโทโมะ เสียเวลาจริงๆ ฮึ (พร้อมกับลากชายหนุ่มไปอีกทาง)

โทโมะ: อ่า...ครับๆ

เฟย์/ฟาง: ทะเลาะกันอีกแล้ว เฮ้ออ หนักใจจริงๆ

.....................................................................................................................................

เพิ่งแต่งเป็นครั้งแรก ไม่รู้ว่าสนุกรึเปล่า ติชมกันได้นะคะ (: