Chick Loveable คลิ๊กรัก ห้ามใจยังไงไม่ให้ love you
8.3
7) Chapter...7…[ชุลมุนวุ่นวายใจ]
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความChapter…7…[ ยอมเป็นทาส ]
หลังจากที่ฟางเดินจากไปก็เหลือไว้เพียงฉันกับรุ่นพี่จอมบ้า ประสาทเสียคนนี้นั่งอยู่กับฉัน เราสองคนกำลังเล่นสงครามประสาทกันอยู่
ร่างสูงได้เผชิญหน้ากับเด็กสาวคนนี้จังๆและนานๆแบบนี้สักทีหลังจากที่หวุดหวิดจะได้ใกล้ชิดมาตลอด ‘’แก้ว’’ เธอช่างเหมือน ‘’จริญญา’’ หญิงสาวที่ฉันรักมากที่สุดในชีวิดและไม่มีใครจะมาแทนเธอได้ แต่ทำไมบัดนี้ ฉันถึงได้หลงใหลยัยเด็กคนตรงหน้านี้นักนะ เธอเป็นจริญญาใช่มั้ย คนที่ฉันรักตลอดไป เธอต้องใช่แน่ๆ หรือไม่งั้นฉันมันก็บ้าไปเอง
“แก้ว”
หลังจากที่เงียบมานานร่างสูงก็ทำลายความเงียบขึ้น
“มีอะไรคะ”
“คบกับฉันได้มั้ย?” โทโมะบอกเสียงเรียบแต่น้ำคำหนักแน่น ร่างสูงคิดว่าเมื่อใช้ไม้แข็งกับเธอไม่ได้ผลสู้บอกเธอตรงๆแบบนี้ดีกว่า
“หา!!!” อะไรของเขากันน่ะ ไม่มีการไม่มีงานทำหรือไงมากวนประสาทอยู่ได้
“อย่าให้ฉันต้องได้บอกอีกทีนะ”
“…”
“เธอไปเลิกกับเสี่ยนั่นด้วย” เสี่ย? ใคร? อะไร? งง
“นายหมายถึงใครกัน”
“ก็คนที่มาส่งเธอที่มหาวิทยาลัยทุกวันไงรวมถึงที่มันชกหน้าฉันวันนั้นด้วย” ที่เขาพูดคงจะหมายถึงพี่ป๊อปสินะ
“นายเข้าใจผิดแล้วล่ะ นั่นมันพี่ชายแท้ๆของฉันเอง”
“อะไรนะ!!!” ทำเป็นอึ้งซะงั้น ประหลาดคน ==”
“ฉันบอกว่าพี่ชายฉันไงคะ”
“ฉันเข้าใจผิดมาตลอดงั้นสิ แล้วทำไมเธอไม่บอกฉัน” พึ่งรู้ตัวนะยะ --*
“นายไม่ได้ถามนี่ อีกอย่างทำไมฉันจะต้องบอกด้วยล่ะคะ”
“ช่างมันเถอะ! เธอจะคบกับฉันมั้ย? ฉันต้องการคำตอบ เดี๋ยวนี้!” แววตาของร่างสูงจ้องมองอย่างคาดคั้น
“ขอโทษค่ะ ฉันมีคู่หมั้นแล้ว ขอตัวนะคะ”
“เดี๋ยวสิแก้ว” ไม่รู้ว่าอะไรดลใจร่างสูงให้เขารั้งแขนแก้วเอาไว้ไม่ให้ไปไหน เพราะอะไรกันนะ เขาถึงมาขอเธอคบทั้งๆที่ไม่เคยพูดกับผู้หญิงคนไหนแบบนี้มาก่อน รวมถึงตามติดหญิงสาวขนาดนี้ด้วย
“มีอะไรคะ ปล่อย!” ฉันพูดเสียงต่ำ แล้วร่างสูงก็ปลอยเธออย่างว่าง่ายก่อนจะยืนขึ้นตรงหน้าเธอ
ยังไงก็แล้วแต่ฉันจะทำให้เธอยอมคบกับฉันให้ได้รวมถึงเธอจะต้องอ้อนวอนขอความรักจากฉันแน่ๆ”
“ไม่มีทางฉันมีคู่หมั้นแล้ว ขอตัวค่ะ” ฉันเดินชนไหล่ร่างสูงอย่างแรงแล้วออกมาจากร้านอาหารอย่างเร็วแล้วเรียกแท็กซี่กลับมาจนถึงบ้าน
“ยัยแก้ว มานี่ก่อนลูก” พอเดินเข้าไปในบ้านแม่ก็เรียกฉันไปที่โซฟาอย่างเร็ว
“มีอะไรคะแม่”
“อาทิตย์หน้าจะมีงานแฟชั่นโชว์จ้า”
“แล้วไงคะแม่”
“แม่จะให้ลูกขึ้นเดินโชว์น่ะสิ”
“ไม่เอานะแม่แก้วกลัว”
“จะกลัวอะไร”
“แก้วเดินไม่เป็นแม่ก็รู้มาตลอด แต่นี่ทำไมแม่ถึงให้แก้วเดินอีกล่ะคะ”
“ก็งานนี้เขาเอาลูกๆของพวกไฮโซขึ้นเดินโชว์น่ะสิแม่เลยต้องเอาเรา จะให้แม่เอาตาป๊อปขึ้นเดินโชว์หรือไงกัน”
“ยังไงก็ช่างอ่ะแก้วไม่เดินนะคะ แก้วเดินไม่เป็น T^T”
“เดินไม่เป็นแต่ไม่ใช่เดินไม่ได้นิ ใช่มั้ย?”
“แม่คะ”
“ไปอาบน้ำได้แล้ว พรุ่งนี้ไปเรียนเดินแบบกับยัยเจ้พลอยแม่จะให้เขาสอน”
“แม่คะ”
“ไปได้แล้ว ไปๆๆ”
แก้วจึงต้องจำใจยอมรับในสิ่งที่แม่บอกในวันนี้และวันนี้เธอก็เจอเรื่องมาเยอะจนคิดมากไปหมด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่พี่ชายของพี่ฟางมาขอคบแถมยังโดนแม่บังคับให้เดินแบบอีก โอ๊ยยย!!! แก้วจะบ้าตายจริงๆ
............................................................................
อัพแล้วนะคะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามค่ะ น่ารักมากๆ ><
หลังจากที่ฟางเดินจากไปก็เหลือไว้เพียงฉันกับรุ่นพี่จอมบ้า ประสาทเสียคนนี้นั่งอยู่กับฉัน เราสองคนกำลังเล่นสงครามประสาทกันอยู่
ร่างสูงได้เผชิญหน้ากับเด็กสาวคนนี้จังๆและนานๆแบบนี้สักทีหลังจากที่หวุดหวิดจะได้ใกล้ชิดมาตลอด ‘’แก้ว’’ เธอช่างเหมือน ‘’จริญญา’’ หญิงสาวที่ฉันรักมากที่สุดในชีวิดและไม่มีใครจะมาแทนเธอได้ แต่ทำไมบัดนี้ ฉันถึงได้หลงใหลยัยเด็กคนตรงหน้านี้นักนะ เธอเป็นจริญญาใช่มั้ย คนที่ฉันรักตลอดไป เธอต้องใช่แน่ๆ หรือไม่งั้นฉันมันก็บ้าไปเอง
“แก้ว”
หลังจากที่เงียบมานานร่างสูงก็ทำลายความเงียบขึ้น
“มีอะไรคะ”
“คบกับฉันได้มั้ย?” โทโมะบอกเสียงเรียบแต่น้ำคำหนักแน่น ร่างสูงคิดว่าเมื่อใช้ไม้แข็งกับเธอไม่ได้ผลสู้บอกเธอตรงๆแบบนี้ดีกว่า
“หา!!!” อะไรของเขากันน่ะ ไม่มีการไม่มีงานทำหรือไงมากวนประสาทอยู่ได้
“อย่าให้ฉันต้องได้บอกอีกทีนะ”
“…”
“เธอไปเลิกกับเสี่ยนั่นด้วย” เสี่ย? ใคร? อะไร? งง
“นายหมายถึงใครกัน”
“ก็คนที่มาส่งเธอที่มหาวิทยาลัยทุกวันไงรวมถึงที่มันชกหน้าฉันวันนั้นด้วย” ที่เขาพูดคงจะหมายถึงพี่ป๊อปสินะ
“นายเข้าใจผิดแล้วล่ะ นั่นมันพี่ชายแท้ๆของฉันเอง”
“อะไรนะ!!!” ทำเป็นอึ้งซะงั้น ประหลาดคน ==”
“ฉันบอกว่าพี่ชายฉันไงคะ”
“ฉันเข้าใจผิดมาตลอดงั้นสิ แล้วทำไมเธอไม่บอกฉัน” พึ่งรู้ตัวนะยะ --*
“นายไม่ได้ถามนี่ อีกอย่างทำไมฉันจะต้องบอกด้วยล่ะคะ”
“ช่างมันเถอะ! เธอจะคบกับฉันมั้ย? ฉันต้องการคำตอบ เดี๋ยวนี้!” แววตาของร่างสูงจ้องมองอย่างคาดคั้น
“ขอโทษค่ะ ฉันมีคู่หมั้นแล้ว ขอตัวนะคะ”
“เดี๋ยวสิแก้ว” ไม่รู้ว่าอะไรดลใจร่างสูงให้เขารั้งแขนแก้วเอาไว้ไม่ให้ไปไหน เพราะอะไรกันนะ เขาถึงมาขอเธอคบทั้งๆที่ไม่เคยพูดกับผู้หญิงคนไหนแบบนี้มาก่อน รวมถึงตามติดหญิงสาวขนาดนี้ด้วย
“มีอะไรคะ ปล่อย!” ฉันพูดเสียงต่ำ แล้วร่างสูงก็ปลอยเธออย่างว่าง่ายก่อนจะยืนขึ้นตรงหน้าเธอ
ยังไงก็แล้วแต่ฉันจะทำให้เธอยอมคบกับฉันให้ได้รวมถึงเธอจะต้องอ้อนวอนขอความรักจากฉันแน่ๆ”
“ไม่มีทางฉันมีคู่หมั้นแล้ว ขอตัวค่ะ” ฉันเดินชนไหล่ร่างสูงอย่างแรงแล้วออกมาจากร้านอาหารอย่างเร็วแล้วเรียกแท็กซี่กลับมาจนถึงบ้าน
“ยัยแก้ว มานี่ก่อนลูก” พอเดินเข้าไปในบ้านแม่ก็เรียกฉันไปที่โซฟาอย่างเร็ว
“มีอะไรคะแม่”
“อาทิตย์หน้าจะมีงานแฟชั่นโชว์จ้า”
“แล้วไงคะแม่”
“แม่จะให้ลูกขึ้นเดินโชว์น่ะสิ”
“ไม่เอานะแม่แก้วกลัว”
“จะกลัวอะไร”
“แก้วเดินไม่เป็นแม่ก็รู้มาตลอด แต่นี่ทำไมแม่ถึงให้แก้วเดินอีกล่ะคะ”
“ก็งานนี้เขาเอาลูกๆของพวกไฮโซขึ้นเดินโชว์น่ะสิแม่เลยต้องเอาเรา จะให้แม่เอาตาป๊อปขึ้นเดินโชว์หรือไงกัน”
“ยังไงก็ช่างอ่ะแก้วไม่เดินนะคะ แก้วเดินไม่เป็น T^T”
“เดินไม่เป็นแต่ไม่ใช่เดินไม่ได้นิ ใช่มั้ย?”
“แม่คะ”
“ไปอาบน้ำได้แล้ว พรุ่งนี้ไปเรียนเดินแบบกับยัยเจ้พลอยแม่จะให้เขาสอน”
“แม่คะ”
“ไปได้แล้ว ไปๆๆ”
แก้วจึงต้องจำใจยอมรับในสิ่งที่แม่บอกในวันนี้และวันนี้เธอก็เจอเรื่องมาเยอะจนคิดมากไปหมด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่พี่ชายของพี่ฟางมาขอคบแถมยังโดนแม่บังคับให้เดินแบบอีก โอ๊ยยย!!! แก้วจะบ้าตายจริงๆ
............................................................................
อัพแล้วนะคะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามค่ะ น่ารักมากๆ ><
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ