คดีลับ....คดีหัวใจ
To_oNg0909
7)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเบือนหน้าหนีไม่ต้องหารให้ป็อปปี้ได้เห็นน้ำตา ที่ไหลลงมาของตัวเอง แต่มีหรือที่จะรอดพ้อสายตาตำรวจ
ของชายหนุ่มไปได้ ขยับเข้าไปใก้ล จับปลายคางมนให้หันกลับมาหาเขา
“ร้องทำไมกัน”
เสียงติดจะดุของป็อปปี้ กลับทำให้น้ำตาเจ้ากรรมไหลลงมามากกว่าเดิม ทั้งๆที่เธอก็พยายามกลั้นมันไว้แล้ว
“......”
“ถ้าพี่บอกว่าพี่อยากแต่งงานกับเราจริงๆล่ะ”
ฟางเบิกตากว้งจ้องมองคนตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา สบตาคมเพื่อค้นหาความจริงในคำพูดเขา
‘มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตเธอกัน อยู่ดีๆคนที่แอบรักมานานก็มาขอเธอแต่งงานดื้อๆแบบนี้’
“หืม ว่าไงจะแต่งงานกับพี่ได้รึเปล่าครับ” ถามเสียงอ่อนโยน
“ฟะ..ฟางไม่เข้าใจ ทำไมกัน”
ป็อปปี้ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ กับสีหน้าว้าวุ่นของฟาง
“”อยากแต่งก็คืออยากแต่ง ไม่เห้นจะเข้าใจยากตรงไหน”
“พี่เพิ่งรู้นะเนี้ย ว่าคนเป้นหมอเขาสมองช้ากันแบบนี้” ป็อปปี้พูดยิ้มๆ
“พี่ป็อป ว่าฟางนี่!”
“ฮ่าๆ แล้วตกลงว่าไงครับ”
“จะแต่งงานกับพี่ได้รึเปล่า” ถามซ้ำอีกรอบ
“เหอะ ถ้าพี่อยากแต่งนัก ฟางจะแต่งด้วยก็ได้”
หลบสายตาป็อปปี้ ด้วยความเขินอาย
‘ฟางไม่รู้ว่าพี่กับพี่โทโมะ ตกลงอะไรกันไว้ แต่เอาเถอะ ฟางจะต้องทำให้พี่รักฟางให้ได้ เพราะฟางไม่ใช่นางเอกละคร
น้ำเน่า ที่จะยอมแพ้อะไรง่ายๆซะด้วยซิ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน พี่ป็อปปี้’
.
.
.
“พี่โมะพี่จะหนีไปไหน”
“เปล่าน๊า”
ฟางเหล่ตามองพี่ชายเซ็งๆที่เขายังกล้าปฎิเสธเสียงสูงทั้งๆที่เพียรหลบหน้าเธอมาเป็นอาทิตย์ จนเธอกลับมาพัก
รักษาตัวที่บ้าน เขาก็ยังไม่ยอมทำตัวอยู่ติดบ้าน ยอมให้เธอได้สอบเค้นเอาความจริง
‘แต่วันนี้พี่โมะ ไม่มีทางรอดมือเธอไปได้ ยังไงก็ต้องทำให้คายความจริงเรื่องแต่งงานออกมาให้ได้’
“บอกฟางมาซะดีๆ ว่าพี่สองคนไปตกลงอะไรกันไว้”
“เอ่อ......” โทโมะได้แต่อึกอัก ตอบน้องสาวไม่ออก
‘ก็ไม่รู้จะตอบยังไงนี่ครับ เรื่องของเรื่องเขาขอร้องให้มันช่วยแยกฟางออกจากกัน ส่วนเรื่องแต่งงานเขาก็แค่หลุดปาก
ถามออกไปเท่านั้นเอง ตอนแรกมันก็ไม่ยอมตอบจนเขามาถามซ้ำ ตอนที่เห้นแก้วกับฟาง เอ่อ หอมหน้าผากกันนั้น
แหละ’ ฟางจ้องอีกฝ่ายด้วยสายตาคาดคั้น
“ตอบมานะพี่โมะ”
“พี่ขอให้ไอ้ป็อปมันแต่งงานกับเราจริง”
“เพราะ”
“”ก็พี่เป็นหว่งเรา ชอบทำอะไรไม่คิดก่อน”
พูดมาถึงตรงนนี้ฟางก็ต้องคอหดไปกับน้ำเสียงของพี่ชายที่เริ่งจะดุ
“แต่ฟางว่า...”
“พอเลย เลิกเถียงยังไงเราก็ตกลงไปแล้ว แถมพ่อกับแม่ก็รู้เรื่องแล้วด้วย”
“มันก็ใช่”
“ฟางพี่รู้นะว่าเราก็รักไอ้ป็อปมันมาก”
ฟางถึงกับหน้าแดงไปกับ คำพูดตรงๆของพี่ชาย
“มันก็ไม่มีใคร ที่มันตอบตกลงแต่งงานกับเรา มันก็ต้องมีใจบ้างแหละน้า”
“แต่มันก็แค่ตนปากแข็ง”
“ฉันเห็นด้วย”
“เฮ้ย”
“แก้วมาเงียบๆตกใจหมด” แก้วทรุดตัวลงนั่งข้างฟางหลังจากที่(แอบ)ยืนฟังพี่น้องคุยกันมานาน
“พี่ป็อปนะเป็นพวกปากแข็ง ฟางง้างบ่อยๆเดี๋ยวก็ยอมพูดออกมาเองนั้นแหละ”
“แล้วเรามาทำไม” โทโมะทำหน้ายุ่ง
“แล้วพี่เป้นไรกับแก้วมากป่ะเนี้ย เดี๋ยวนะ...” ชี้หน้าโทมะแบบจับผิด
“หรือว่าพี่แอบหึงแก้วกันแน่ เลยให้ฟางรับแต่งกับพี่ป็อป เพราะจะกันฟางอออกจากแก้ว ใช่มั้ย”
“บะ..บ้า” ตอบแบบตะกุกตะกัก ชวนสงสัย
“แน่ะๆๆ” ฟางล้ออีกคน
“น่าสงสัยนะเนี้ย พี่ดมะ เนอะแก้ว”
“พอเลยๆ คิดอะไรบ้าๆ”
“อิอิ ฟางพี่ชายแกเขินน่ารักนะเนี้ย” คำพูดของแก้วยิ่งทำให้โทโมะหน้าแดงมากกว่าเดิมซะอีก
“ฮ่าๆ พอแล้วแก้ว ว่าแต่แก้วมาหาฟางมีอะไรรึเปล่า”
“อ้อ คุณป้า(แม่ของป็อปปี้) ให้เอาฤกษ์แต่งงานมาให้ดูนะว่า ทางฟางสะดวกรึเปล่า”
ยื่นแผ่นกระดาษให้ สองพี่น้องดูวันเวลาที่ทางผู้ใหญ่ไปหามาให้
“พ่อกับแม่ว่าไงอ่ะพี่โมะ”
“อืม น่าจะบินมาทันนะ”
“แล้วได้มั้ย”
“น่าจะได้นะ เพราะฟางพักร้อนยาวนะ”
เป็นอย่างมาก เพราะสนิทกันมากอยู่แล้ว ยิ่งมารวมเป้นทองเป็นเดียวกันพวกผู้หญิงเลยดูจะยินดีเปป็นพิเศษ
ถึงแม้จะยัง งง บ้างว่าคู่นี้เขาไปสปาร์กกันตอนไหน
“แล้วแกไม่สนใจจะแต่พร้อมฉันบ้างเหรอแก้ว”
“เหอะ แกจะบ้าเหรอฉันยังไม่มีเจ้าบ่าวซะหน่อย”
“พี่โมะไง ว่าง”
พูดจบก็เดินออกจากห้องนั่งเล่นทิ้งทั้งคู่ให้มองตากับปริบๆ
‘ยัยฟางนะยัยฟาง ทิ้งระเบิดไว้แล้วชิ่งเลยนะแก’
“แก้วว่า แก้วกลับก่อนดีกว่า”
“เดี๋ยวซิ” โทโมะคว้าข้อมือบางไว้ก่อน
“อะ...อะไรของพี่อีก”
“ไปกินข้าวกัน”
“เฮ้” ร้องได้เท่านั้นก็โดนร่างสูงลากออกจากบ้านขึ้นรถขับออกไป
“สมแล้วที่เป็นเพื่อนรักกัน ปากแข็งพอกันทั้งคู่”
ฟางได้แต่ส่ายหน้าปลงๆกับความฟร์อมจัดของพี่ชาย ที่ดูก็รู้ว่าชอบเพื่อนเธอ แต่กลับไม่ยอมพูดออกมาตรงๆ
“หึดูซิ แต่งกันไปแล้วพี่จะปากแข็งไปได้อีกนานแค่ไหน” เอ่ยถึงใครอีกคนที่ฟร์อมจัดไม่แพ้กัน
“พี่นะมันลูกไก้ในกำมือฟาง”
“ใครเป็นลูกไก่กันล่ะ พี่หรือเรา”
^_____________________________________________________________^
ถึงแม้จะมีอาการน้อยใจบ้าง'ไรบ้าง แต่ในเมื่อยังมี คนที่ยินดีตอิดตามอยู่เรา ก็ยังจะอัพต่อไป ถึงมันจะมีคนอ่านแค่คนเดียวก็เถอะ
เราไม่ควรจะท้อ แค่ไม่มีคอมเม้นจริงมั้ย สู้ๆกันต่อไปทาเคชิ(เกี่ยวไรว่ะ ?)
เจอกันตอนต่อไปฮ่ะ^^
ถึงแม้ ต่อจากตอนนี้ไปจะไม่มีสาระใดๆเลยก็ตามแต่
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
