คดีลับ....คดีหัวใจ
9.2
To_oNg0909
แชร์นิยายฟิคชั่น
23)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฟางที่ยืนมองการทำงานของแก้วอยู่ ร้องขึ้นเพราะสังเกตุเห็นสัญลักษ์อะไรบางที่กระจกบานใหญ่
“นี่มันรูปหัวใจนี่น่า มาจากไหน”
คิ้วสวยขวมดเข้าหากันเป็นปม
“มีอะไรครับฟาง” ป็อปปี้เดินเข้ามาหาฟาง ที่ยืนนิ่งอยู่หน้ากระจกเงาบานใหญ่ สังเกตุเห็นรอยเขียนรูปหัวใจ
ที่เขียนจากเลือดที่สาดกระเซ็น
“หรือว่าจะเป็นเมสเซส ที่ดาด้าทิ้งไว้ค่ะพี่ป็อป”
“เป็นไปได้นะ”
ฟางมองดูไปรอบๆเพื่อจะเจอเมสเซสอันอื่นที่ผู้ตายทิ้งไว้เป็นเบาะแสเพิ่มเติม
“ไม่เห็นมีที่อื่นอีกเลยอ่ะพี่ป็อป แก้วว่าดาด้าคงจะทิ้งไว้แค่อันเดียวนั้นแหละ”
“รูปหัวใจ?”
“มันหมายความว่ายังไงว่ะเนี้ย” ป็อปปีได้แต่บ่น งงๆ
“หรือว่า....”
“จ่า”
“ครับ”
“ไปหาข้อมมูลมา ว่าใครในผู้ต้องสงสัยมีรอยสัก เครื่องประดับหรออะไรก็ได้ที่พอจะมองออกว่าเป็นรูปหัวใจ
มา ผมขอด่วนที่สุด”
“ครับ” จ่าตำรวจที่ป็อปปี้เรียกเข้ามา รีบออกไปหาข้อมูลตามที่โดนสั่งมา
ฟางเดินเข้าไปใก้ลศพของดาด้าที่ยังไม่ถูกแตะต้องจากใคร สภาพศพเต็มไปด้วยเลือด
ชุดที่สวมใส่ขาดวิ่นจากการจ้วงแทงของคนร้าย ตาโบกโพลง ใบหน้าสวยบิดเบี้ยงเหยเก
เลืดสาดกระเซ็นไปทั่วร่าง คงไม่แปลกที่คนธรรมาดาจะเกิดอาการเสียสติเมื่อเห็นสภาพศพของดาด้า
“แก้ว ถ่ายให้ละเอียดมากที่สุดนะ พี่อยากได้ทุกๆมุม จ่าช่วยน้องสาวผมถ่ายอีกมุมด้วย”
“ครับ /ค่ะ”
ฟางเดินออกจากห้องไปขออุปกรณ์ในการชันสูตร์จากทางเจ้าหน้าที่ ส่วนป็อปปี้ก็สำรวจ
โดยรอบ โดยเฉพาะข้าวของส่วนตัวของผู้ตายที่พอจะมีอะไรใช้เป็นเบาะแสสาวไปถถึงตัวฆตกรได้บ้าง
“หายไปไหนว่ะ”
“อะไรหายพี่ป็อป”
แก้วถามพี่ชายที่ทำหน้ายุ่งบ่นงำงัมอยู่คนเดียว
“โทรศัพท์ไง”
“ห๊ะ ของใคร ของพี่นะเหรอ”
“ไม่ใช่ ของดาด้าในกระเป๋าเธอมีของอยู่ครบ ยกเว้นก็แต่โทรศัพท์มือถือที่หายไปทั้ง กระเปาสตางค์
เครื่องสำอาง บัตร ATM คียการ์ดห้องพัก มันจะเป็นไปได้ไง เพราะที่ศพก็ไม่น่าจะมี”
“มันอาจจะกระเด็นตกไปไหนรึเปล่า”
ป็อปปี้ แก้ว และเจ้าหน้าที่บางส่วนช่วยกันตามหาโทรศัพท์มือถือของดาด้า แต่ก็ไม่พอแม้แต่เงา
“หรือว่าคนร้ายมันจะเอาไปด้วย”
“ใช่ พี่กำลังคิดว่าบางทีในเครื่องของดาด้าคงจะมีอะไรที่ใช้ชี้ตัวมันได้ มันถึงได้เอาไปด้วย”
“ถ้าแบบนั้น แก้วว่าถ้ามันได้ไปป่านนี้ก็คงเอาไปทำลายทิ้งแล้วแหละ”
ป็อปปี้ได้แต่ถอยหายใจ เพราะเขาเองก็คิดไม่ต่างจากน้องสาว
“พี่ป็อป พี่ว่า ดาด้าโดนฆ่าเพราะอะไร”
“ชู้สาว ชิงทรัพย์ ขัดผลประโยชน์”
“โห่ เล่นเป็นไปได้ทุกทางแบบนี้ ก็เท่ากับเรากำลังงมเข็มในมหาสมุทนะซิ”
“นั้นมันก็เป็นหน้าที่ของพี่ ที่จะต้องงมเข็มเล่มนี้ให้เจอไม่ใช่เหรอไง” เอ่ยกับน้องสาวอย่างจริงจัง
“มาแล้วค่ะ”
ฟางโผ่ลกลับเข้ามาพร้อมอุปกรณ์ชันสูตรครบมือ ป็อปปี้ไล่เจ้าหน้าที่คนอื่นๆออกจากห้องไปเหลือเพียงแค่เขา
สามคนเท่านั้น ที่อยู่ในห้องที่เกิดเหตุ
“เอานี้ไปฉีด ให้ทั่วห้องเลยนะค่ะพี่ป็อป”
ยื่นสเปร์ยน้ำยาเคมีที่มีตัวทำปฎิกริยากกับฮีโมโกบินในเลือดของมุนษย์ทำให้เห็นรอยเลือดสะท้อนแสงได้ในที่มืด
ให้ชายหนุ่ม ซึ่งรับไปทำตามอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง
“ฟางจะทำอะไร อ่ะ”
“ฟางจะหาทิศทางที่คนร้ายยืนเวลาที่แทงดาด้าไง จากรอยเลือดที่สาดกระเซ็นไปรอบๆตัวเขา”
แก้วคว้าขวดน้ำยาเคมี มาช่วยป็อปปี้ฉีดที่ผนังห้องอีกคน ไม่นานทั้งคู่ก็ฉีดจนทั่วบริเวณ ฟางยื่นแว่น
ที่สามารถมองเห้นแสงสะท้อนของน้ำยาเคมี ให้กับป็อปปี้และแก้วเวลาที่ปิดไฟ
‘พรึ่บ’
ทั่วทั้งห้องตกอยู่ในความมือมิด มองเห็นแสงที่สะท้อนของมาเป็นแสงสีฟ้าๆ
เป็นจุดๆสีฟ้าดูสวยงาม และคงจะดีกว่านี้ถ้าจุดสีฟ้าๆนั้นไม่ได้เกิดจากรอยเลือดของมนุษย์ที่โดนจ้วงแทง
“เห็นจริงๆด้วยอ่ะ พี่ป็อป ฟาง”
ป็อปปี้รับปากกาเคมีจากมือฟาง มาวาดตามรอยรูปร่างของผนังที่ยืนบังรอยกระเซ็นของหยดเลือดจน
ได้รูปร่างของฆาตกรที่ยังไม่แน่ชัดนัก ฟางเดินกลับไปเปิดไฟให้ทั้งห้องกลับมาสว่างไสวอีกครั้ง
“ถ้าอย่างงั้น ตอนนี้เราก็มีเมสเซสที่ดาด้าทิ้งไว้ กับหยดเลือดที่ถูกเว้นไว้เป้นรูปร่างของฆาตกร
เท่านั้นซินะ”
“ใช่แต่เรายังไม่ได้ชันสูตรศพของดาด้า บางทีเธออาจจะบอกอะไรเราได้มากกว่าที่เราเห็น”
‘ใช่ เพราะคยตายไม่มีทางโกหกคนเป้นอย่างเธอได้’
ฟางเดินเข้าใก้ลศพของดาด้า ตรวจตราหาร่องรอยอื่นๆนอกเหนือไปจากบาดแผลที่เธอโดนแทงที่หน้าท้อง
นับ10แผล
“ไม่มีบาดแผลอื่น สาเหตุก็น่าจะมาจากการที่เธอเสียเลือดมากจนเสียชีวิตนั้นแหละ”
“เราพอจะรู้มั้ยว่า คนร้ายเลือกใช้อาวุธอะไรในการฆาตกรรม”
ฟางใช้กรรไกรตัดเศษเสื้อผ้าที่บริเวณหน้าท้องรอบๆบาดแผลของดาด้าออก
ลงมือทำความสะอาดบาดแผลบางส่วนเพื่อดูลักษณะการฉีกขาดของเนื้อเยื่อรอบๆบาดแผล
และสังเขปอาวุธที่น่าจะเป้นไปได้ว่าคนร้าย เลือกใช้ในการสังหารหญิงสาว
“บาดแผลค่อนข้างเรียบ อาวุธที่ใช่น่าขะค่อนข้างคม อาจจะเป็น มีดหรือคัตเตอร์ที่หาได้ง่ายมากกว่าค่ะ”
“พี่ป็อปค่ะ ฟางขอร่างดาด้าไปตรวจต่อที่ดรงพยาบาลได้มั้ยค่ะ ที่นี่ค่อนข้างลำบาก และอีกอย่าง
ก็ไม่มีอุปกรณ์ที่ฟางต้องใช้ด้วย”
เอ่ยปากขอร้องป็อปปี้ ที่ยืนมองการทำงานของเธออยู่
“อืมได้ พี่จะทำเรื่องให้ ฟางกับแก้วไปรอที่โรงพยาบาลเลยแล้วกัน”
“ค่ะ”
^________________________________________________________________^
อัพแล้วเน้อ อ่านแล้วบอกกันด้วยนะค่ะ
เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^
“นี่มันรูปหัวใจนี่น่า มาจากไหน”
คิ้วสวยขวมดเข้าหากันเป็นปม
“มีอะไรครับฟาง” ป็อปปี้เดินเข้ามาหาฟาง ที่ยืนนิ่งอยู่หน้ากระจกเงาบานใหญ่ สังเกตุเห็นรอยเขียนรูปหัวใจ
ที่เขียนจากเลือดที่สาดกระเซ็น
“หรือว่าจะเป็นเมสเซส ที่ดาด้าทิ้งไว้ค่ะพี่ป็อป”
“เป็นไปได้นะ”
ฟางมองดูไปรอบๆเพื่อจะเจอเมสเซสอันอื่นที่ผู้ตายทิ้งไว้เป็นเบาะแสเพิ่มเติม
“ไม่เห็นมีที่อื่นอีกเลยอ่ะพี่ป็อป แก้วว่าดาด้าคงจะทิ้งไว้แค่อันเดียวนั้นแหละ”
“รูปหัวใจ?”
“มันหมายความว่ายังไงว่ะเนี้ย” ป็อปปีได้แต่บ่น งงๆ
“หรือว่า....”
“จ่า”
“ครับ”
“ไปหาข้อมมูลมา ว่าใครในผู้ต้องสงสัยมีรอยสัก เครื่องประดับหรออะไรก็ได้ที่พอจะมองออกว่าเป็นรูปหัวใจ
มา ผมขอด่วนที่สุด”
“ครับ” จ่าตำรวจที่ป็อปปี้เรียกเข้ามา รีบออกไปหาข้อมูลตามที่โดนสั่งมา
ฟางเดินเข้าไปใก้ลศพของดาด้าที่ยังไม่ถูกแตะต้องจากใคร สภาพศพเต็มไปด้วยเลือด
ชุดที่สวมใส่ขาดวิ่นจากการจ้วงแทงของคนร้าย ตาโบกโพลง ใบหน้าสวยบิดเบี้ยงเหยเก
เลืดสาดกระเซ็นไปทั่วร่าง คงไม่แปลกที่คนธรรมาดาจะเกิดอาการเสียสติเมื่อเห็นสภาพศพของดาด้า
“แก้ว ถ่ายให้ละเอียดมากที่สุดนะ พี่อยากได้ทุกๆมุม จ่าช่วยน้องสาวผมถ่ายอีกมุมด้วย”
“ครับ /ค่ะ”
ฟางเดินออกจากห้องไปขออุปกรณ์ในการชันสูตร์จากทางเจ้าหน้าที่ ส่วนป็อปปี้ก็สำรวจ
โดยรอบ โดยเฉพาะข้าวของส่วนตัวของผู้ตายที่พอจะมีอะไรใช้เป็นเบาะแสสาวไปถถึงตัวฆตกรได้บ้าง
“หายไปไหนว่ะ”
“อะไรหายพี่ป็อป”
แก้วถามพี่ชายที่ทำหน้ายุ่งบ่นงำงัมอยู่คนเดียว
“โทรศัพท์ไง”
“ห๊ะ ของใคร ของพี่นะเหรอ”
“ไม่ใช่ ของดาด้าในกระเป๋าเธอมีของอยู่ครบ ยกเว้นก็แต่โทรศัพท์มือถือที่หายไปทั้ง กระเปาสตางค์
เครื่องสำอาง บัตร ATM คียการ์ดห้องพัก มันจะเป็นไปได้ไง เพราะที่ศพก็ไม่น่าจะมี”
“มันอาจจะกระเด็นตกไปไหนรึเปล่า”
ป็อปปี้ แก้ว และเจ้าหน้าที่บางส่วนช่วยกันตามหาโทรศัพท์มือถือของดาด้า แต่ก็ไม่พอแม้แต่เงา
“หรือว่าคนร้ายมันจะเอาไปด้วย”
“ใช่ พี่กำลังคิดว่าบางทีในเครื่องของดาด้าคงจะมีอะไรที่ใช้ชี้ตัวมันได้ มันถึงได้เอาไปด้วย”
“ถ้าแบบนั้น แก้วว่าถ้ามันได้ไปป่านนี้ก็คงเอาไปทำลายทิ้งแล้วแหละ”
ป็อปปี้ได้แต่ถอยหายใจ เพราะเขาเองก็คิดไม่ต่างจากน้องสาว
“พี่ป็อป พี่ว่า ดาด้าโดนฆ่าเพราะอะไร”
“ชู้สาว ชิงทรัพย์ ขัดผลประโยชน์”
“โห่ เล่นเป็นไปได้ทุกทางแบบนี้ ก็เท่ากับเรากำลังงมเข็มในมหาสมุทนะซิ”
“นั้นมันก็เป็นหน้าที่ของพี่ ที่จะต้องงมเข็มเล่มนี้ให้เจอไม่ใช่เหรอไง” เอ่ยกับน้องสาวอย่างจริงจัง
“มาแล้วค่ะ”
ฟางโผ่ลกลับเข้ามาพร้อมอุปกรณ์ชันสูตรครบมือ ป็อปปี้ไล่เจ้าหน้าที่คนอื่นๆออกจากห้องไปเหลือเพียงแค่เขา
สามคนเท่านั้น ที่อยู่ในห้องที่เกิดเหตุ
“เอานี้ไปฉีด ให้ทั่วห้องเลยนะค่ะพี่ป็อป”
ยื่นสเปร์ยน้ำยาเคมีที่มีตัวทำปฎิกริยากกับฮีโมโกบินในเลือดของมุนษย์ทำให้เห็นรอยเลือดสะท้อนแสงได้ในที่มืด
ให้ชายหนุ่ม ซึ่งรับไปทำตามอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง
“ฟางจะทำอะไร อ่ะ”
“ฟางจะหาทิศทางที่คนร้ายยืนเวลาที่แทงดาด้าไง จากรอยเลือดที่สาดกระเซ็นไปรอบๆตัวเขา”
แก้วคว้าขวดน้ำยาเคมี มาช่วยป็อปปี้ฉีดที่ผนังห้องอีกคน ไม่นานทั้งคู่ก็ฉีดจนทั่วบริเวณ ฟางยื่นแว่น
ที่สามารถมองเห้นแสงสะท้อนของน้ำยาเคมี ให้กับป็อปปี้และแก้วเวลาที่ปิดไฟ
‘พรึ่บ’
ทั่วทั้งห้องตกอยู่ในความมือมิด มองเห็นแสงที่สะท้อนของมาเป็นแสงสีฟ้าๆ
เป็นจุดๆสีฟ้าดูสวยงาม และคงจะดีกว่านี้ถ้าจุดสีฟ้าๆนั้นไม่ได้เกิดจากรอยเลือดของมนุษย์ที่โดนจ้วงแทง
“เห็นจริงๆด้วยอ่ะ พี่ป็อป ฟาง”
ป็อปปี้รับปากกาเคมีจากมือฟาง มาวาดตามรอยรูปร่างของผนังที่ยืนบังรอยกระเซ็นของหยดเลือดจน
ได้รูปร่างของฆาตกรที่ยังไม่แน่ชัดนัก ฟางเดินกลับไปเปิดไฟให้ทั้งห้องกลับมาสว่างไสวอีกครั้ง
“ถ้าอย่างงั้น ตอนนี้เราก็มีเมสเซสที่ดาด้าทิ้งไว้ กับหยดเลือดที่ถูกเว้นไว้เป้นรูปร่างของฆาตกร
เท่านั้นซินะ”
“ใช่แต่เรายังไม่ได้ชันสูตรศพของดาด้า บางทีเธออาจจะบอกอะไรเราได้มากกว่าที่เราเห็น”
‘ใช่ เพราะคยตายไม่มีทางโกหกคนเป้นอย่างเธอได้’
ฟางเดินเข้าใก้ลศพของดาด้า ตรวจตราหาร่องรอยอื่นๆนอกเหนือไปจากบาดแผลที่เธอโดนแทงที่หน้าท้อง
นับ10แผล
“ไม่มีบาดแผลอื่น สาเหตุก็น่าจะมาจากการที่เธอเสียเลือดมากจนเสียชีวิตนั้นแหละ”
“เราพอจะรู้มั้ยว่า คนร้ายเลือกใช้อาวุธอะไรในการฆาตกรรม”
ฟางใช้กรรไกรตัดเศษเสื้อผ้าที่บริเวณหน้าท้องรอบๆบาดแผลของดาด้าออก
ลงมือทำความสะอาดบาดแผลบางส่วนเพื่อดูลักษณะการฉีกขาดของเนื้อเยื่อรอบๆบาดแผล
และสังเขปอาวุธที่น่าจะเป้นไปได้ว่าคนร้าย เลือกใช้ในการสังหารหญิงสาว
“บาดแผลค่อนข้างเรียบ อาวุธที่ใช่น่าขะค่อนข้างคม อาจจะเป็น มีดหรือคัตเตอร์ที่หาได้ง่ายมากกว่าค่ะ”
“พี่ป็อปค่ะ ฟางขอร่างดาด้าไปตรวจต่อที่ดรงพยาบาลได้มั้ยค่ะ ที่นี่ค่อนข้างลำบาก และอีกอย่าง
ก็ไม่มีอุปกรณ์ที่ฟางต้องใช้ด้วย”
เอ่ยปากขอร้องป็อปปี้ ที่ยืนมองการทำงานของเธออยู่
“อืมได้ พี่จะทำเรื่องให้ ฟางกับแก้วไปรอที่โรงพยาบาลเลยแล้วกัน”
“ค่ะ”
^________________________________________________________________^
อัพแล้วเน้อ อ่านแล้วบอกกันด้วยนะค่ะ
เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
