cRaZyLoVe ไอบ้าติงต๊องกับยัยบ๊องสุดแสบ

ตอนที่7: จีบ

Part Fang

หาววววว เช้าแล้วหรอเนี้ย กี่โมงแล้ววะ ชั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา

“เฮ้ย แปดโมงแล้ววว!!!”
“ฟางจะตะโกนทำไม” แก้วถามด้วยเสียงงัวเงีย
“แปดโมงแล้ว สายแล้วววว”
“ไม่เป็นไรหรอก เราอยู่บ้านลูกเจ้าของมหาลัยนะ” เฟย์พูด
นั่นสิ ชั้นลืมไป สายนิดสายหน่อยไม่เป็นไรหรอกมั้ง เดินไปดูไอพี่บ้าหน่อยดีกว่า ชั้นค่อยๆเดินไปเรื่อยๆ จนถึงห้องของไอพี่บ้า ชั้นเปิดประตูเข้าไป สิ่งที่ชั้นเห็นคือ ความเงียบ - - ยังหลับสนิทกันอยู่เลยอ่ะ ไปห้องของพวกโบว์ดีกว่า จะค่อยๆเปิดประตูแต่สิ่งที่ชั้นเห็นก็ยังเหมือนเดิม - - ชั้นเดินไปห้องของพี่อีกกลุ่มนึง แต่พวกพี่เค้าก็ยังหลับกันหมด - - นี่สรุปว่าชั้นตื่นเช้าเกินไปใช่มั้ยเนี้ย ไม่สิ ยังเหลือพี่โฟร์อีกคน ชั้นเปิดประตูห้องของพี่โฟร์ แอ๊ดดด ว่างเปล่า ห้องพี่โฟร์ว่างเปล่า ชั้นเดินเข้าไปในห้อง เห็นบางอย่างสะดุดตา มันคือกระดาษโน้ตสีชมพูแผ่นเล็กๆที่วางอยู่ปลายเตียง ชั้นค่อยอ่านข้อความในกระดาษ
“พี่ไม่รู้ว่าใครจะมาเจอกระดาษแผ่นนี้เป็นคนแรกและตอนกี่โมง แต่พี่จะบอกว่า ถ้ามามหาลัยสายตายหมู่แน่!!!” พออ่านจบสิ่งที่ชั้นทำได้คือปลุกทุกคนให้ตื่น อย่างเร็วที่สุด ด้วยความที่ชั้นมีเสียงอันทรงพลังอยู่แล้ว เลยไม่ต้องทำอะไรมาก ชั้นเดินไปที่ห้องซ้อมดนตรี กดเปิดลำโพงของทุกห้อง พี่โฟร์เคยบอกไว้ว่ามี ใช้เวลาปลุกป๊อปปี้ ชั้นหยิบไมค์โครโฟนขึ้นมาแล้วพูดว่า
“ตื่นเว้ยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ด้วยเสียงอันทรงพลังของชั้น 555+ ชั้นถือไมค์โครโฟนแล้วเดินออกมา ปรากฏว่า ไม่มีใครตื่นเลยอ่ะ TT พูดใหม่ก็ได้ ชิ
“ตื่นได้แล้ววววววววววววววววว !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ชั้นแหกปากอีกครั้งด้วยเสียงที่ดังกว่าเดิม แต่ทำไมไม่มีใครตื่นวะ ชั้นรวบรวมพลังเสียงอีกครั้ง
“ใครตื่นคนสุดท้ายยยยยยยยยยยย ขอให้ขึ้นคานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน” เท่านั้นแหละ รู้สึกเหมือนแผ่นดินไหวเลยอ่ะ ตึงๆๆๆๆ เสียงพื้นดังมาก ทุกคนเดินออกมาพร้อมกันเหลือก็แต่ ไอคุณพี่ป๊อป- -
“พี่ป๊อปอ่ะ” ชั้นหันไปถาม พี่โทโมะกับพี่เขื่อนที่ดูเหมือนยังไม่ลืมตากันเลย
“ชั้นอยู่นี่” ไอพี่ป๊อปที่พึ่งเดินออกมาจากห้องพร้อมตุ๊กตาหมีพูห์ ซึ่งไม่ได้เข้ากับหน้าตาเลยอ่ะ
“อาบน้ำแต่งตัวแล้วไปมหาลัยกัน” ชั้นพูด
“- -” ทุกคนทำหน้าเซ็งๆก่อนจะเดินกลับเข้าห้องไป อ้าว แล้วชั้นจะทำยังไงล่ะเนี้ย ชั้นคิดออกแล้ว ชันเดินเข้าไปในห้องของไอพี่บ้า เดินไปข้างๆเตียงแล้วกระซิบที่ข้างหูไอพี่บ้าว่า
“ถ้าพี่ทำให้ทุกคนตื่นได้ ฟางจะให้พี่ทำต่อจากเมื่อคืนนะ จุ๊บ” ชั้นพูดแล้วหอมแก้มพี่เค้าหนึ่งที โห ตื่นทันทีเลยอ่ะ ตื่นเสร็จแล้วก็ปลุกคนอื่นตื่นหมดเลยด้วยประโยคที่ว่า ใครไม่ตื่นชั้นจะไล่ออก ทำเอาทุกคนต้องรีบตื่นแล้วไปอาบน้ำ แต่สิ่งที่ชั้นสงสัยคือ ชุดนักศึกษาหญิงพวกนี้มาจากไหน ถ้าจะบอกว่าของพี่โฟร์มันก็ดูเยอะเกินไปหน่อยมั้ง ตอนนี้พวกเราอยู่กันพร้อมหน้าที่โต๊ะอาหารแล้ว

“ตื่นเช้ากันเหมือนที่คุณโฟร์บอกไว้เลยนะคะ” ป้าสาวผู้เป็นแม่บ้านพูดขึ้น
“พี่โฟร์บอกไว้หรอคะ” ชั้นถาม
“ใช่ค่ะ เพราะปกติแล้วกว่าคุณป๊อปจะตื่นไปเรียนก็เกือบเที่ยง” ไปหลับต่อในห้องมากกว่า - -
“พอเลยป้า เจ๊โฟร์ไม่อยู่ก็เผาผมใหญ่เลยนะ” ถ้าป้าเค้าเผา นายก็ไหม้ไปแล้ว
“ขอโทษค่ะ เดี๋ยวป้าไปตักข้าวให้นะคะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ไปกินที่มหาลัยดีกว่า”
“ตามใจค่ะ” ชั้นและทุกคนเดินไปขึ้นรถที่ขับตรงไปยังมหาลัยยยย

@Kz University

“หิวข้าวจัง” ชั้นบ่นทันทีที่ลงมาจากรถ
“แล้วใครให้เธอรีบมาล่ะ”
“ก็ชั้นกลัวสายหนิ ไปกินข้าวกันดีกว่า” พวกเราเดินลงมาถึงโรงอาหาร โรงอาหารอย่างกับโรงเจ คนเยอะจัง มีเวทีด้วย
“ป๊อป” เสียงใครวะ คุ้นๆ
“ยัยแปดหลอด” ชั้นตกใจกับสิ่งที่อยู่บนเวที ไม่ได้มาคนเดียว มาตั้งหกคน
“พิม”
“เธอเป็นแฟนฉันนะ ทำไมเธอทำเหมือนคบไปวันๆ ไม่ห่วงใยไม่ค่อยมองกัน ไม่ให้น้อยใจได้ยังไง” มาไงวะเนี้ย แต่ร้องเพลงเพราะแฮะ
“มีจิตใจอยู่นะ ไม่ดูแลอย่างนี้ใครกันจะทนไหว นี่เธอยังอยากเป็นแฟนฉันมั้ย ช่วยตอบมาซักคำ” คนทั้งโรงอาหารปรบมือ ยัยแปดหลอดเดินลงมาแล้ว
“ป๊อป” กอดป๊อปปี้เฉยอ่ะ แต่ทำไมเราถึงรู้สึกเจ็บจี๊ดๆวะ
“พิม พิมเป็นไร” ห่วงกันจริงนะ เชอะ
“ทำไมป๊อปทำแบบนี้อ่ะ เราเป็นแฟนกันนะ” ตอนไหนวะ
“เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะ” สุดยอดเลย นายหมีพูห์ (เธอมาเปลี่ยนชื่อให้ชั้นทำไม//ป๊อปปี้)
“แต่พิมรักป๊อปนะ” เชอะ ชั้นไปดีกว่า ชั้นค่อยๆเดินออกมาจากตรงนั้น แต่ทำไมรู้สึกเหมือนขามันไม่มีแรงอ่ะ เดินต่อไม่ไหว

Part Poppy

ไปไหนของเค้าวะ ยัยเป็ดเอ้ย หึงชั้นละสิ เจอแล้ว ทำไมมายืนอยู่คนเดียวอ่ะ

“ฟาง เธอเป็นอะไร” ผมเดินเข้าไปถาม
“เปล่า ไม่ไปอยู่กับแฟนนายล่ะ” หึงชั้นอ่ะดิ
“ชั้นกับพิม เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“ชั้นไม่เชื่อ”
“ทำไมอ่ะ คนที่ชั้นรักไม่ใช่พิมนะ”
“แล้วใครอ่ะ”
“หากจะมีใคร อยู่ในใจฉัน คนหนึ่งคนนั้นต้องเป็นเธอ”
“ไม่เชื่อ”
“หากจะมีคนที่ใจฉันจะพร่ำเพ้อ และคงรักเสมอไม่แปลเปลี่ยนไป”
“ไม่มีทางอ่ะ”
“ต้องเป็นคนที่มีจิตใจงดงาม และมีรักให้ฉัน มีความบริสุทธิ์ใจ”
“อะไรขอนายเนี้ย” หันหน้าหนีทำไมอ่ะ ต้องตาม
“เธอคือคนผู้หญิงคนนั้นที่ทำให้ชีวิตฉันมีความหมาย คือฟากฟ้าให้ความรักที่โอบกอดฉัน”
“ฟ้าผ่าล่ะสิไม่ว่า” อย่าขัดได้มั้ยยย
“เธอคือผู้หญิงคนนั้นคนที่ฉันรักเธอหมดใจ จักรวาลของฉันคือห่วงความรักจากเธอ”
“แล้วไงอ่ะ”
“ฉันจะจีบเธอนะ” เขินจัง >///<
“ไม่ให้จีบ”
“ทำไมอ่ะ”
“ได้ข่าวว่าเธอกำลังจะคิดถึงคนนั้น ได้ยินว่าเธอกำลังจะฝันถึงคนนี้ ใช่อ่ะสิก็เธออ่ะโสด ใครบอกว่าฉันนะโกรธ เราแค่เพื่อนกันนิ”
“ข่าวจากไหนของเธอเนี้ย”
“เรื่องเธออ่ะนะมีคนกระซิบกันตั้งแยะ ว่าเธอมีคนมาคอยกระแซะกันตั้งเยอะ ไม่ได้หวงเธอสักกะหน่อย แต่หมู่นี้มันชักจะบ่อย ไม่เกรงใจมั่งเลย”
“เธอไปโกรธใครมารึเปล่าเนี้ย”
“ยังมาถามว่าฉันโมโหใครมา โถ่อีตาบ้า น่าตีชะมัด แหนะ ยังมาทำเป็นหวั่นไหว”
“เป็นอะไรของเธอเนี้ย”
“แฟนไม่มีแล้วค่อยมาจีบ แฟนไม่มีแล้วมาคุย เบื่ออ่ะเบื่อจริงๆ ไม่สนล่ะ ไม่ฟังอ่ะ ไม่เอาอ่ะ ก็มันไม่ไหวจะเคลียร โอ๊ะ โอ”
“อะไรของเธอเนี้ย”
“แฟนไม่มีแล้วค่อยมาหยอด แฟนไม่มีแล้วฉัยจะยอม ยอมอ่ะยอมให้เธอมาจิ๊จ๊ะ ให้มองตา ให้เอาใจ ก็ทำให้ฉันมั่นใจนิดนึง ว่ารักฉันเพียงคนเดียว”
“ชั้นยังไม่มีแฟนนะ”
“ชั้นจะเชื่อได้ไง”
“ถ้าชั้นมีแฟนแล้วขอให้ฟ้าผ่าตาย”
“ดีมากกก เฮ้ย 10โมงแล้ววว สายแน่เลย” เธอยอมให้ชั้นจีบแล้วใช่มั้ยเนี้ย
“ปี1ปี2อ่ะ เรียนรวมกัน เดี๋ยวชั้นพาไป” ระหว่างทาง
“ฟาง สรุปว่าชั้นจีบเธอได้ใช่ป่ะ”
“ถ้านายยังไม่มีแฟน”
“เย่!!” ดีใจจังเลย ถึงห้องแล้ววว
“คุณภาณุ”
“ครับอาจารย์”
“เชิญนั่งค่ะ” ไม่มีใครกล้าทำอะไรชั้นอยู่แล้ววว 555+
“บทเรียนแรกสำหรับวันนี้ เราจะเรียนเกี่ยวกับการสื่อสารจากดวงตา โดยให้ทุกคนจับคู่กันแล้วเดี๋ยวอาจารย์จะเรียกออกมานะคะ”
“ครับ/ค่ะ”
“เชิญคุณภัทรดนัยค่ะ” ไอเขื่อน คนแรกเลย
“ขอให้คุณสื่อสารกันด้วยดวงตาอย่างเดียวนะคะ แล้วเดี๋ยวจะให้คนอื่นทายว่า คุณต้องการจะสื่ออะไร” คู่ที่ไอเขื่อนลากออกมาคือ เฟย์นั่นเอง
“^^” เขื่อน
“- -” เฟย์
“:D” เขื่อน
“- -” เฟย์
“> <”เขื่อน
“- -" ”เฟย์
“พอค่ะ ใครบอกได้คะว่าสองคนนี้เค้าสื่ออะไรกัน” ทั้งห้องเงียบ “ถ้าไม่มีใครรู้ขอให้ทั้งสองคนเฉลยเลยนะคะ”
“เธอน่ารักจัง” เขื่อน
“ไอโรคจิต” เฟย์
“คู่แรกผ่านไปแล้วนะคะ คู่ต่อไป คุณวิศว” ไอโทโมะ ลากแก้วออกไปแล้ว
“เริ่มได้ค่ะ”
“x_x” โทโมะ
“- -” แก้ว
“X_X” โทโมะ
“T^T” แก้ว
“XoX” โทโมะ
“ToT” แก้ว
“พอค่ะ ใครบอกได้บ้างคะ ว่าสองคนนี้จะสื่ออะไร...................ถ้าไม่มีใครตอบอาจารย์จะให้สองคนนี้เฉลยเลยนะคะ”
“คืนนี้นอนบ้านชั้นนะ” พูดได้ไม่อายปาก
“ช่วยด้วยยยย” เป็นประโยคที่เข้ากันมาก
“คู่ต่อไป คุณภาณุค่ะ” ซวยแล้วไง ผมลากฟางออกไป
“เฮ้ย” แต่ยัยพิมเดินมาแล้วผลักฟางล้มลง
“ขอโทษนะ ชั้นไม่เห็น เธอคงเตี้ยเกินไป” พิมพูด
“ถ้างั้นเธอก็คงสูงแต่ตัว ส่วนสมองเท่าเด็กอนุบาล” แรงอ่ะ
“ยัยเตี้ย!!!!” แรงกว่า
“เตี้ยแต่มีสมองก็ดีกว่าสูงแต่ไร้สมองเอาแต่จับผู้ชายไปวันๆ” แรงที่สุดดดดดดด ถ้าได้ยัยนี่เป็นแฟน โดนด่าสามเวลาหลังอาหารแน่เลย
----------------------------------------------------------------

ขอคุยกับรีดเดอร์บ้างเน้ออออ~ ตอนที่เจ็ดแล้วนะที่เอามาลงในบอร์ดนี้^^

เราชื่อจ๋า อายุ13จะ14ปีแล้วววววว

แต่งนิยายมาก็เยอะมากมายยยย^^

พรุ่งนี้จะมาอัพใหม่เน้อ ตอนนี้ขอตัวไปนอนก่อน บ๊ายบายยยยยย^^